Ω! Μην πιστεύεις είς τίς αγάπες!!!....Παπαδιαμάντη.....

Viktor Maria😇𓀧𓀥𓀥

Ὤ, μήν ἔχῃς πίστιν εἰς τίς ἀγάπες! Πί-
στευσέ με, ὁ ἄνθρωπος, ἄν καί ὡς κοινω-

νικόν ζῷον, ἔπρεπε ν᾽ ἀγαπᾶ τούς πάντας,

ὅλον τόν κόσμον, ἐπειδή ἔχει τήν ἀνάγκη
των,καί δέν ἠμπορεῖ μόνος νά ζήσῃ,μ᾽ ὅλα
ταῦτα,κατ᾽ οὐσίαν,οὐδένα ἀγαπᾶ, εἰμή μό-

νον τόν ἑαυτό του

τόν ὁποῖον καί φθείρει

ἀπό τήν πολλήν φιλαυτίαν...Δι᾽ αὐτό λέ-
γει κ᾽ ἕνα τροπάρι, τήν Μεγάλην Σαρα-
κοστήν -ἐσύ ξέρεις ἀπ᾽ αὐτά- πῶς λέγει:
...Αὐτοείδωλον;
-«Αὐτοείδωλον ἐγενό-
μην, τοῖς πάθεσι...».
-Ἀκριβῶς...Νά εἶσαι βέ-
βαιος, ἀνίσως ὁ ἄνθρωπος
-μή σοῦ φανῶ κι ἀλλόκο-
τος ἤ βάναυσος καί γε-
λοῖος... ἐπειδή φοβοῦμαι
τήν κρίσιν σου...


-Τί πρᾶγμα;
-Νά εἶσαι βέβαιος, ἄν
ἠμποροῦσε ὀ ἄνθρωπος
ν᾽ ἀγκαλιάσῃ τόν ἑαυτό
του, εἰς τό νερόν ἤ τήν ξη-
ράν, εἰς τά ὄνειρα ἤ εἰς τά
ξυπνητά του,θά ἐγίνετο Νάρκισσος,καί ὡς
νά πάσχῃ ἀπό τήν ψώραν τοῦ Ἰώβ, αἰσθά-
νεται τήν ἀνάγκην προστριβῆς.
-Εὐφήμει, ὦ ἀγαθέ.
-Δι᾽ αὐτό ἐπρόλαβα καί εἶπα, φοβοῦμαι
τήν κρίσιν σου.Ἄς εἶναι, ἀρκοῦν αὐτά.Ἄς
ὁμιλήσωμεν περί πλατωνικοῦ ἔρωτος, ἄν
θέλῃς ... Ἀλλά ποῦ στό διάβολο εἶναι ὁ
πλατωνικός ἔρως, δέν τόν βλέπω πουθε-
νά.



-Διότι εἶναι ἀόρατος,δι᾽ αὐτό τόν ἐπιζητεῖ
τις.Προσπαθεῖ νά τόν ἀνακαλύψῃ κάπου.
-Ἀλλά θά μείνῃ μέ τήν ἀναζήτησιν καί
τήν προσπάθειαν μόνον...Ἐγώ, ὅσων χρό-
νων εἶμαι, καί παντοῦ ὅπου ἐπῆγα, ηὗρα
μόνον ἰδιοτελῆ, ἄπιστον, σαρκικόν ἔρωτα.
Μόλις ἐγύρισα ἀπό τίς Φραγκιές, ἀπό τά
ταξίδια τοῦ Σεβάχ Θαλασσινοῦ, καί κατέ-
λυσα προσωρινῶς εἰς ξένην, ἔρημον οἰκίαν,
μίαν νύκτα, ἀκούω κλαυθμυρισμόν ἔξω
ἀπό τήν πόρτα μου. Βγαίνω καί βλέπω ἕν
νεογνόν, νόθον, ὁπού μοῦ εἶχαν ρίψει ἀπό
κάτω ἀπό τό παράθυρόν μου.Ἰδού ἡ ἀγά-
πη, ὁ ἔρωτας.Μωρέ,χαρά στόν ἔρωτα! Δέν
εἶναι πλέον «ἔρωτας στά χιόνια», εἶναι ἔρω-
τας στά κόπρια...[...].
Ἐσιώπησα ἐγώ, κ᾽ ἔκλεισα τά ὄμματα
κουρασμένος. Ἐκεῖνος ἐξη-
κολούθησε:



-Νυστάζεις; Ἔχεις δίκαιον.
Εἶσαι πολύ ἀποκαμωμένος.
Μά ἄκουσε ἀκόμα κι αὐτό.
Κουράγιο, καί θά εἶσαι πολύ
καλά αὔριον. Λοιπόν, ὅταν
ἤμουν εἰς τόν Παναμᾶν -
διότι διέτριψα εἰς τόν Πα-
ναμᾶν, κ᾽ ἐδούλεψα ὀλίγον
καιρόν εἰς τήν περίφημον
ἐπιχείρησιν, ἀγαπητέ μου...


Ἴσως ἀπό ἐκεῖ νά ἔχω φέρει
τό σπέρμα τῆς μουφλουτα-
ρέας, ὅπου δηλητηριάζει
τώρα καί τάς ἰδίας μικράς ἐπιχειρήσεις μου.
Ἐκεῖ, λοιπόν, εἶχα ἀρρωστήσει βαριά, κ᾽
ἔμεινα ἐπί ἑβδομάδας εἰς νοσοκομεῖον.Λοι-
πόν, μιά νεαρά καλόγρια, λευκή ὡς κρίνον,
ἡ ὁποία ἐνδιεφέρετο μεγάλως καί διά τήν
ψυχικήν σωτηρίαν τῶν ἀσθενῶν, καί τούς
ἠνάγκαζεν ὅλους νά ἐκτελοῦν τά θρη-
σκευτικά των χρέη,μοῦ ἔλεγεν ἐπί ἡμέρας,
κάθε πρωί,ἅμα εἰσήρχετο εἰς τόν θάλαμον:
«Βούζ ἀλλά κομμουντέ;».


 Τό ἔλεγε μέ
τοιοῦτον θωπευτικόν τόνον, ὥστε ἦτο
ἀληθινή γλύκα νά τήν ἀκούῃ τις· «-Νό
Μαντάμ», τῆς ἀπεκρινόμην ἀνελλιπῶς
ἐγώ.Τήν τετάρτην ἡμέραν εἶχεν ἀρχίσει νά
θυμώνῃ καί νά σκυθρωπάζῃ· «Μαί, πουρ-
κουά, ντόν;». Τί νά τῆς πῶ: «Ἐγώ δέν με-
ταλαβαίνω στήν Ἐκκλησία τή δική μου,κυρά, καί θά μεταλάβω στή δική σου;».
Αὐτό τό ἐψιθύρισα, ἀκουσίως, ἑλληνιστί,
ὥστε δέν ἐκατάλαβε τίποτε. Τέλος ἐθύ-
μωσε τόσον,ὥστε τήν ἄλλην ἡμέραν, μοῦ
ἔδωκεν εἴδησιν ὅτι ἔπρεπε νά ἐξέλθω τοῦ
νοσοκομείου.

Ἐγώ ἐχάρην μᾶλλον, διότι
ἤμην ἤδη πολύ καλύτερα, κ᾽ ἐπόθουν τόν
καθαρόν ἀέρα...Ἀλλά,μετά μίαν ἑβδομάδα
καί κάτι, ἴσως μετά ἐννέα ἡμέρας πίστευ-
σέ το, ἄν θέλῃς...
-Ἦλθε καί μ᾽ ηὗρε ὅπου ἤμην. Ποῦ μέ
ἀνεκάλυψε;
-Καί σοῦ εἶπε, τί;
-Ρητῶς καί ἀπ᾽ εὐθείας δέν μοῦ εἶπε τί-
ποτε.Ἀλλά διά περιφράσεων μοῦ ἔδωκε νά
ἐννοήσω ὅτι,ἄν ἤθελα νά γίνω κατόλικος,
ἦτον πρόθυμη νά μέ ἀκολουθήσῃ παντοῦ
ὅπου θα ἐπήγαινα.
-Λοιπόν σέ εἶχεν ἐρωτευθῆ;
-Ὤ, οἱ ἀγάπες, οἱ ἀγάπες! Δέν σοῦ ἔλεγα;
Μήπως Καλόγρια τῆς Ἀγάπης δέν ἦτον κι
αὐτή; Soour de la Charite;
-Ξεύρω κ᾽ ἐγώ;


-Ἀλλά πῶς νά βασισθῶ εἰς φράγκικες
ἀγάπες, ἀφοῦ δέν ἐβασίσθην ποτέ εἰς
ἀγάπες ρωμαίικες;Καί νά ἀλλάξω,μάλιστα,
τήν πίστιν μου πρός χάριν της; Πλήν ὅλ᾽
αὐτά μ᾽ ἐνθυμίζουν τό δίστιχον, ὁπού
εἶχα διαβάσει ἕνα καιρόν εἰς ἐπιφυλλίδα
τῆς «Ἐφημερίδος». Μήπως εἶχε περάσει
ἀπό τήν πέννα σου; Μετάφρασις ἦτον.Τί
ἦτον;
-Τό ποῖον;
-Ἰδού πῶς ἔλεγε:
«Ἀγάπες ταξιδιάρες στό κῦμα τό θολό
κ᾽ ἐβούλιαξ᾽ ἡ βαρκούλα, κ᾽ ἐπέσαν
στό γιαλό.».
Ἀπόσπασμα ἀπό τό ἔργο «Τά
Ρόδιν᾽ἀκρογιάλια», Ἅπαντα Ἀλ. Παπα-
διαμάντη, τόμ.Δ´, ἐκδόσεις Δόμος κριτι-

κή ἔκδοση Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος,