Πόσο συχνά κοινωναμε;!!!

Viktor Maria

Χαραλάμπους Νεοφύτου
Πρεσβυτέρου








ΠΕΡΙ
ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
πόσο συχνά κοινωνοῦμε;

Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα
καί πίνων μου τό αἷμα
 ἐν ἐμοί μένει καγώ ἐν αὐτῷ»
(Ἰωάν. 6. 56)






ΕΚΔΟΣΗ
Ὀρθόδοξος Ὁδοδείχτης

Λεμεσός 2012














Σελιδοποίηση -Ἐκτύπωση.
Π/Χαράλαμπος Νεοφύτου

Διόρθωση τοῦ κειμένου.

Στέλιος Θεοφάνους, θεολόγος-καθηγητής.










                  Περιεχόμενα

















Μέρος Α΄
Τό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας
1.Γιά τόν ἀναγνώστη
Ἀγαπητέ ἀναγνώστη.

Τό κείμενο πού κρατᾶς στά χέρια σου δέν εἶναι μιά φιλολογική πραγματεία, εἶναι ἕνα λαϊκό ἀνάγνωσμα καί προορίζεται γιά τούς ἁπλοϊκούς καί παραγνωρισμένους ἀδελφούς μας, πού δέν μποροῦν νά διαβάσουν ψηλοῦ ἐπιπέδου κείμενα.Γιά τό λόγο αὐτό δέ θά χρησιμοποιήσω παραπομπές οὔτε ὑποσημειώσεις γιατί δέν χρειάζονται. Εἶναι ἁπλή ἡ γλῶσσα, ἀλλά ὑψηλά τά νοήματα. Γράφουμε τό κείμενο αὐτό μέ τήν ἐλπίδα νά βοηθήσουμε στήν κατανόηση καί συμμετοχή τῶν χριστιανῶν στά «Θεία Μυστήρια», στό Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας.

Γιά νά βοηθήσουμε στή  διόρθωση καί πρόοδο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, προσθέσαμε καί  ἕνα ἔλεγχο πού πρέπει νά κάνει ὁ χριστιανός, μέ βάση τίς «δέκα ἐντολές», γιά νά βλέπει πού ὑστερεῖ καί νά διορθώνει τό βίο του.
Ἡ συμμετοχή τῶν χριστιανῶν στή Θεία Λειτουργία καί στή Θεία Κοινωνία τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Κυρίου συνεχίζεται ἀπό αὐτῶν τῶν ἀποστολικῶν χρόνων, σάν ἕνα ἐπιβεβλημένο χριστιανικό καθῆκο, γιατί ἀφ’ ἐνός εἶναι ρητή ἐντολή τοῦ Κυρίου:«τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν» καί ἀφ’ ἑτέρου κοινωνώντας δίνουμε τροφή και ζωή καί καθαρισμό στήν ψυχή μας ἀπό τίς ἁμαρτίες.«Tο αἶμα τοῦ  Κυρίου καθαριεῖ ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας» λέγει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης.
Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι γιά τούς ὀρθόδοξους χριστιανούς μιά σοβαρή πράξη καἰ ἀντιμετωπίζεται με πολύ σεβασμό, ἀλλά καί φόβο, ἕνα φόβο ὅπου τούς κάνει νά ἀποφεύγουν νά κοινωνοῦν τακτικά. Αὐτό βέβαια ὀφείλεται στήν ἄγνοια τῶν πραγμάτων, στήν ἔλλειψη διαφώτισης μέ ἀποτέλεσμα νά διαστρεβλώνεται ἡ

πραγματική ἀλήθεια καί ὁ σκοπός τῆς Θείας Μετάληψης.Ἀφήνεται, καί δέν ξέρω γιατί, νά κυκλοφοροῦν λανθασμένες παραδόσεις καί συνήθειες πού δέν ἔχουν σχέση μέ τό σκοπό τοῦ Μυστηρίου .
Διαπιστώνεται δυστυχῶς ὅτι ἡ  ἄγνοια φτάνει καί μέχρι μερικούς ἀπό τούς  Πνευματικούς καί Ἐξομολόγους τῆς Ἐκκλησίας μας, πού  δέ λαμβάνουν ὑπ’ὄψιν ἤ δέν  γνωρίζουν ἀκριβῶς ποιά ἀπό τά ἁμαρτήματα ἀποκόπτουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τή Θεία Κοινωνία καί ποιά ὄχι καί ἀφήνουν τούς χριστιανούς νά ἔχουν ἀόριστες ἐνοχές πολλές φορές.
Στίς σελίδες πού ἀκολουθοῦν θά φροντίσουμε νά παραθέσουμε κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας πού διαφωτίζουν καί καταρτίζουν τόν χριστιανό πάνω στό θέμα τῆς Θείας Κοινωνίας
Ἔτσι λοιπόν προτρέπουμε κάθε ἐνδιαφερόμενο νά διαβάσει μέ προσοχή αὐτά, πού  μέ πολλήν προσπάθεια βρήκαμε καί μεταφέρουμε ἐδῶ γιά διαφώτιση τῶν ἀναγνωστῶν τοῦ φυλλαδίου αὐτοῦ, μέ τήν εὐχή καί τήν ἐλπίδα ὄτι θά γίνει γνωστή ἡ ἀλήθεια γιά τό θέμα μας καί νά προετοιμάζονται σωστά καί νά κοινωνοῦν συχνά οἱ χριστιανοί, γιά νά μένουν πάντοτε ἑνωμένοι μέ τό  Σωτήρα καί Λυτρωτή τῶν ψυχῶν μας, γιατί χωρίς Χριστό δέν ὑπάρχει σωτηρία.
2. Η θεία Λειτουργία
Ἐπειδή τό Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας πραγματοποιεῖται καί ὁλοκληρώνεται μέσα στήν Θεία Λειτουργία, θά ἀναφερθοῦμε γιά λίγο στό θέμα αὐτό.
Ἐδῶ βέβαια δέ θά ἀσχοληθούμε σέ πλάτος γιά τό θέμα Θεία Λειτουργία, ἀλλά θά πούμε ἐλάχιστα πού θά βοηθήσουν στό θέμα μας πού εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία.)
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι «Τό ἔργο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ» δηλαδή ἡ λατρεία τοῦ ἀνθρώπου πρός τό Θεό. Εἶναι ἕνα ἔργο, μιά πράξη ὅπου οἱ ἁμαρτωλοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί συνεχίζουμε τή θυσία τοῦ Κυρίου, πού ἔγινε μιά φορά στό λόφο τοῦ Γολγοθᾶ, πρός τόν Πατέρα Θεό, γιά τήν λύτρωση, τήν ἐλευθερία τοῦ κόσμου ἀπό τήν δουλεία τοῦ Διαβόλου.
Ἡ Θεία Λειτουργία ἔχει σάν κέντρο καί πυρῆνα τή Θεία Εὐχαριστία. Μέσα στή  Θεία Λειτουργία γίνονται ὅλες οἱ ἀναγκαῖες λειτουργικές πράξεις καί Μυστήρια, βάπτισμα. Χρῖσμα, γάμος, Ἱερωσύνη κ.λ.π.Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἀχώριστη ἀπό τή Θεία Εὐχαριστία. Ἐκκλησία, Θεία Λειτουργία, Θεία Εὐχαριστία ἀλληλοπεριχωροῦνται καί δέν χωρίζονται, γιατί εἶναι ἡ φανέρωση τῆς ὁλοκλήρωσης τοῦ νέου αἰῶνα τῆς  βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Μέσα στή Θεία Λειτουργία ὁλοκληρώνεται τό Δεῖπνο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Στό Δεῖπνο αὐτό ὁ ίδιος ὁ Χριστός προσφέρεται καί προσφέρει καί διαδίδει τό σῶμα Του τροφή στούς πιστούς, γιά νά τραφοῦν πνευματικά καί νά ζήσουν καί νά γίνουν θεοί κατά χάρη, ἀφοῦ θά ἑνωθοῦν μέ τόν κατά φύση Θεόν.
Ὁ  Σέρβος ἐπίσκοπος Ἀθανάσιος Γιέβτιτς, γράφει. «Ἄς μή νομίσουμε ὅτι ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι, ὅπως συνήθως γίνεται, κάτι σάν ἅγιο καί ἱερό, πού παίρνουμε μέσα μας καί τό κάνουμε ἰδιότητά μας· εἶναι ἡ φανέρωσις τοῦ ὅλου μυστηρίου μέ τό Θεό, πού προϋποθέτει καί ἐλευθερία καί ἀγώνα. Δηλαδή, δυναμική καί ζωντανή στάση τοῦ ἀνθρώπου ἐδῶ στή γῆ ὠς υἰοῦ τοῦ Θεοῦ, ὡς ἀνταξίου τῆς ἰδιαιτέρας κτίσεώς του ἀπό τό Θεό κατ’εἰκόνα Του.Ἔχει κληθεῖ ὁ ἄνθρωπος στό ἐσχατολογικό πλήρωμα τῆς ἑνώσεώς του μέ τό Θεό, ἑνώσεως ἐν κοινωνία προσώπων καί  ὄχι μία ἀπρόσωπη μακαριότητα».«ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ,.σελ. 39»
Ἡ Θεία Λειτουργία λοιπόν δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά μόνο ἡ ἑτοιμασία τῆς πνευματικῆς Τράπεζας στήν ὁποία θά πρέπει νά παρακαθίσουν τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας γιά νά θρέψουν καί νά ἀναζωογονήσουν τῆς ἀδύνατες καί πληγωμένες ψυχές τους πού ἡ ἁμαρτία καθημερινά πληγώνει.
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι τό ἔργο τῆς λατρείας μας πρός τό Θεό μας καί ὁ πυρήνας τοῦ ἔργου αὐτοῦ εἶναι η Θεία Εὐχαριστία, τό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων. Σ’ αὐτό τό Μυστήριο θά πρέπει νά συμμετέχουν «πάντες» ὅσοι παρευρίσκονται καί παρακολουθοῦν σύμφωνα μέ  τήν άρχαία πρακτική καί μαρτυρίες ἀξιοπίστων συγγραφέων. Ἔτσι ἡ Θεία Λειτουργία γίνεται γιά τήν Ἐκκλησία, τά μέλη τῆς ὁποίας ἀπολαμβάνουν τῶν τόσων μεγάλων δωρεῶν τοῦ Κυρίου.

3. Τό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας
Ἡ Θεία Κοινωνία ἤ Θεία Εὐχαριστία, εἶναι Μυστήριο ὡς πρός τή φύση της. Εἶναι ἡ μεταβολή τῶν προσφερομένων δώρων μας, τοῦ  ἄρτου καί τοῦ οἴνου, σέ πραγματικό ζωντανό σῶμα καί αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.Ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ αὐτή τήν μεταβολή, λέμε ὅτι εἶναι Μυστήριο.
 Ἡ Θεία Κοινωνία δέν εἶναι ἁπλᾶ ἕνα Μυστηριο ἀπό τά ἑπτά, ἀλλά εἶναι τό κατ’ ἐξοχή Μυστήριο, τό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων. Σέ πατερικά κείμενα ἀναφέρεται σέ πληθυντικόν ἀριθμό, «τά Μυστήρια».  Εῖναι τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου, πού ἀπαλλάσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τή φθορά καί τόν θάνατο καί τόν ἀνεβάζει πάνω καί ἀπό τούς Ἀγγέλους ἀκόμα.
Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι τό φάρμακο πού θά θεραπεύσει τά τραύματα τῆς ψυχῆς καί θά δώσει κουράγιο στόν ἄνθρωπο, γιά νά  μπορέσει νά βαδίσει τό δρόμο πού ὁδηγεῖ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.Εἶναι τό φάρμακο πού  κάνει ἀθάνατη τή ψυχή κάθε χριστιανοῦ, πού κοινωνᾶ ἄξια.
Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ὁ ἄρτος πού ἀναζωογονεῖ τήν ψυχή καί τό σῶμα.Γιατί στήν μέν ψυχή μεταδίδει αὐτόν τό  Χριστό καί κάνει τή ψυχή μέτοχη τῆς θυσίας Του καί τῶν ἀγαθῶν πού πηγάζουν ἀπό τή θυσία Του. Στό δέ σῶμα χαρίζει ἁγιασμό, τό καθαγιάζει γιά νά εἶναι κατάλληλο ὄργανο τῆς ψυχῆς.
 Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Εἰρήνης ἐστί μυστήριον τοῦτο καί τό κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν». Καί«Ὅταν δέν συμμετέχουμε στό μυστήριο αὐτό νά ἔχουμε πολλή θλίψη και πόθο καί καϋμό». «Γιατί μένομεν ἀμέτοχοι καί ἄγευστοι τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς αἰώνιας ζωῆς.»
 Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ὅταν αὐτῆς ἀπογευόμεθα (τῆς θείας Κοινωνίας), τότε τήν ζωήν ἔχομεν ἐν ἐαυτοῖς συνενούμενοι καί ἡμεῖς αὐτῆ» Δηλαδή ὅταν μεταλαμβάνουμε, ἔχομε μέσα μας τή ζωή, ἐπειδή ἑνωνόμαστε μέ τή ζωή .
 Ἡ Θεία Κοινωνία, ἐπειδή εἶναι αὐτός ὁ σαρκωθείς Θεός Λόγος, ἔχει τή δύναμη νά μεταβάλει τούς θνητούς σέ ἀθάνατους καί νά  χαρίσει ζωήν αἰώνια σ’ ὅσους συμμετέχουν σ’ αὐτή. Ἡ  Θεία Κοινωνία ἤ Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ συγκεφαλαίωση ὅλης τῆς θείας οἰκονομίας. Καί συνεχίζει ὁ ἴδιος ἅγιος Πατέρας : «Ἀληθής πόσις τό τίμιον αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὅλην ἐκ βάθρων ἀπορριζοῦν τή φθοράν, καί ἀναμοχλεύον τόν ἐν τῆ ἀνθρωπίνη σάρκα κατοικήσαντα θάνατον». Με ἁπλᾶ λόγια, ἡ θεία Κοινωνία εἶναι πραγματικά σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ, καί ὅταν εἰσέλθει στόν ἄνθρωπο ξεριζώνει ὁλοτελῶς τήν φθορά καί τό θάνατο πού κατοικεῖ μέσα στόν σαρκικό ἄνθρωπο. Ἀνακαινίζει τόν ἄνθρωπο ὅταν ἀγωνίζεται γιά νά πετύχει τήν ἁγιότητα. Διά τῆς Θείας Κοινωνίας ἑνώνονται τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν κεφαλή, τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ, καί μεταξύ τους, καί ἔτσι ἐπιτυγχάνεται ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.

4.Η σύσταση τοῦ Μυστηρίου.

Ἡ σύσταση τοῦ τοῦ ζωοποιοῦ τούτου μυστηρίου τῆς Θείας Κοινωνίας ἔγινε ἀπό αὐτόν τόν Κύριο. Ἱδρυτής τοῦ μυστηρίου αὐτοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ σαρκωθείς Θεός Λόγος.
Οἱ τρεῖς εὐαγγελιστές, Ματθαῖος, Μᾶρκος καί Λουκᾶς, διέσωσαν καί μᾶς παρέδωσαν τόν τρόπον καί τά λόγια τῆς συστάσεως τοῦ Μυστηρίου, λέγοντας καί οἱ τρεῖς τά ἴδια περίπου λόγια.Ὁ Ματθαῖος γράφει:«Ἐσθιόντων δέ αὐτῶν λαβών ὁ Ἰησοῦς τόν ἄρτον καί εὐχαριστήσας ἔκλασε καί ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καί εἶπε⁺Λάβετε φάγετε⁺ τοῦτο ἐστι τό σῶμα μου. Καί λαβών τό ποτήριον καί εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων˚ Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες⁺ τοῦτο γάρ ἐστι τό αἷμα μου τό τῆς καινῆς διαθήκης τό περί πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἀμαρτιῶν.»
 (Μετάφραση) Ἐνῶ δέ ἔτρωγαν,ὁ Ἰησοῦς πῆρε τόν ἄρτο, καί ἀφοῦ ἔκανε εὐχαριστήρια προσευχή, τόν ἔκοψε καί τόν μοίρασε στούς μαθητάς καί εἶπε⁺ «λάβετε φάγετε⁺ αὐτό εἶναι τό σῶμα μου». Ὕστερα πῆρε τό ποτήριο,καί ἀφοῦ ἔκανε εὐχαριστήρια προσευχή, τό ἔδωσε σ’ αὐτούς λέγοντας:«Πίετε ἀπ’ αὐτό ὅλοι, διότι αὐτό εἶναι τό αἷμα μου,πού ἐπικυρώνει τή νέα διαθήκη, πού χύνεται γιά πολλούς, γιά νά συγχωρεθούν οἱ ἁμαρτίες τους..» Ματθ.26. 26-28. Μαρκ.14. 22-24. Λουκ.22. 19-20) Ὁ Λουκᾶς μᾶς ἀναφέρει καί τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου γιά συνέχιση τοῦ γεγονότος ὡς ἑξῆς: «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν».Ὁ δέ Ἀπόστολος Παῦλος πρόσθεσε καί τά ἑξῆς:«Ὅσες φορές τρώγετε αὐτόν τόν ἄρτο, καί πίνετε αὐτό τό ποτήριο, διακηρύττετε τόν θάνατο τοῦ Κυρίου, μέχρι νά ἔλθει.»  Γι’ αὐτό καί ἡ  Ἐκκλησία μας συνεχίζει πιστά τήν τέλεση τοῦ μυστηρίου χωρίς καμιά καινοτομία, σέ ἀντίθεση μέ τούς Παπικούς πού  ἄλλαξαν τά πάντα.
Σχολιάζοντας ὁ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, τήν πρόταση⁺ «Λαβών τό ποτήριον καί εὐχαριστήσας» γράφει:«Αὐτό σημαίνει ὅτι σέ σχῆμα προσευχῆς κάνει διάλογο μέ τό Θεό Πατέρα κάνοντας καί Αὐτόν συμμέτοχον καί κοινωνόν τῆς ζωοποιοῦ εὐλογίας πού μᾶς δόθηκε, ἀλλά ἔτσι ἔδωκε καί σέ μᾶς τύπον ὥστε πρῶτον νά εὐχαριστοῦμεν καί μετά νά προχωροῦμεν στήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου. Γι’ αὐτό καί ἐμεῖς σύμφωνα μέ τά ὅσα ἔκανε ὁ Κύριος, θέτουμεν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τά δῶρα μας καί δεόμεθα γιά ἀρκετή ὥρα νά μεταβληθοῦν σέ πνευματική εὐλογία ὥστε ὅταν μεταλάβουμε ἀπό αὐτά νά ἁγιασθοῦμε πνευματικά καί σωματικά.»
Ἐπίσης ὁ ἴδιος, κάνει μιά εὔστοχη σκέψη, στό ὑπόμνημά του, στό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, καί ἀπαντᾶ στό γιατί ὁ Κύριος ἵδρυσε αὐτό τό Μυστήριο,γράφει:«ἐπειδή ἔμελλεν ὁ Χριστός μετά τήν ἀνάστασή Του νά ἀναληφθεῖ σωματικά πρός τόν Πατέρα, γιά τοῦτο μᾶς  ἄφησε τό σῶμα Του καί τό αἶμα Του, γιά νά κατοικεῖ (διά τῆς Θείας Κοινωνίας) μέσα μας, τό σῶμα Του καί τό αἶμα Του, για νά μᾶς κάνει ἁγίους καί ἀθανάτους. Χωρίς τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ,πού εἶναι ἡ ζωή, ἀδύνατον νά σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τό θάνατο καί τήν ἁμαρτία.» Μέ τό μυστήριο αὐτό ἤταν ἕνας τρόπος νά τόν ἔχουν καί νά τόν αἰσθάνονται ἀνάμεσά τους οἱ μαθητές καί ὅσοι θά τό ἀκολουθοῦσαν μετά καί νά βοηθοῦνται στόν ἀγώνα τους τόν πνευματικό. Ἄλλωστε ἔτσι ἐκπληρωνόταν καί  ἡ ὐπόσχεση πρός τούς  πιστούς του⁺ «Θά εἶμαι μαζί σας ἐν ὅσω ζεῖτε στόν κόσμο αὐτό», καί σωματικά.
Ἐπειδή τό Mυστήριο αὐτό εἶναι τό κέντρο τῆς κατά Χριστό ζωῆς καί εἶναι ἀναγκαιότατο στή ζωή τῶν  ὀρθοδόξων χριστιανῶν θά ποῦμε λίγα γιά τήν ἀναγκαιότητά του στή συνέχεια
5. Η ἀναγκαιότητα τοῦ Μυστηρίου
Ἡ ἀναγκαιότητα καί σπουδαιότητα τῆς σύστασης αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου φαίνεται μέσα ἀπό τήν  μεγάλη ἀγάπη τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές του καί πρός τούς  μέλλοντας νά πιστεύσουν σ’ Αὐτόν. Θυμόμαστε στήν προσευχή Του πρός τόν Πατέρα μέ πόση ζέση παρακαλοῦσε νά  φυλάξει καί νά διατηρήσει ἑνωμένους τούς μαθητές καί ὅσους θά πίστευαν σ’ Αὐτόν.
«Μόνο μέ τήν μετάληψη τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, κατορθώνεται ἡ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό καί ἀναπλάσσεται ἡ ἀνθρώπινη φύση πού ἐξέπεσεν.»(Κύριλ.Αλεξανδρείας)
Πολύ πρίν ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ μυστηρίου ὁ Κύριος μίλησε γιά τήν ἀναγκαιότητα τῆς συμμετοχῆς τῶν  χριστιανῶν στήν μετάληψη τοῦ σώματος καί αἵματος Του, διά τοῦ μυστηρίου, καί κατάβαλε πολλήν προσπάθεια γιά νά ἀντιληφθοῦν οἱ ἀκροατές του τήν ἀνάγκη καί τήν ὠφέλεια πού θά  ἔχουν στή συμμετοχή τοῦ μυστηρίου. Αὐτό φαίνεται μέσα ἀπό τά λόγια του τά ὀποῖα θά παρουσιάσουμε αὐτούσια καί χωρίς σχόλια στή συνέχεια.
«Εἶπον οὖν πρὸς αὐτόν· (οἱ Ἰουδαῖοι) Κύριε, πάντοτε δὸς ἡμῖν τὸν ἄρτον τοῦτον.»
35. εἶπε δὲ αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μὴ πεινάσῃ, καὶ ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσει πώποτε.
 41. Ἐγόγγυζον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι εἶπεν, ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ καταβὰς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ,
 48. ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς.
50. οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων, ἵνα τις ἐξ αὐτοῦ φάγῃ καὶ μὴ ἀποθάνῃ.
 51. ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς.
52. Ἐμάχοντο οὖν πρὸς ἀλλήλους οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες· Πῶς δύναται οὗτος ἡμῖν δοῦναι τὴν σάρκα φαγεῖν;
 53. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.
54. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.
55. ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις.
56 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. 57. καθὼς ἀπέστειλέ με ὁ ζῶν πατὴρ κἀγὼ ζῶ διὰ τὸν πατέρα, καὶ ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσεται δι' ἐμέ.

58. οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, οὐ καθὼς ἔφαγον οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ἀπέθανον· ὁ τρώγων μου τοῦτον τὸν ἄρτον ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. (Ἰωάν. στ΄κεφ.)
Αὑτό πού  διαβάζουμε ἐδῶ  εἶναι μιά προσπάθεια γιά νά προετοιμάσει τούς πιστούς  νά συμμετέχουν στό Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας σάν ἀνακαία πράξη.
 Εἶναι ἀναγκαία ἡ Θεία Κοινωνία γιά νά βοηθᾶ καί νά ἐνισχύει τόν χριστιανό  στόν ἀγώνα πού κάνει γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τίς ἀδυναμίες καί τά σφάλματά του καί  καί νά παίρνει δύναμη γιά τόν ἀγώνα τῆς ζωῆς.
 ὁ ἱερός Καβάσιλας ἐπισημαίνει:«Ἀρκετός γιά ὅλα αὐτά θά εἶναι ὁ ἄρτος πού στηρίζει ἀληθινά τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, θά παράσχει προθυμία γιά τήν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά ἀφαιρέσει ἀπό τήν ψυχήν τήν περττήν ραθυμία⁺ ὁ ἄρτος πού ἦλθε ἀπό τόν οὐρανό, μεταφέροντάς μας τή ζωή, αὐτός πού πρέπει νά τρώγουμε καί νά ἀναζητοῦμε μέ κάθε τρόπο, ὥστε κάνοντας τό δεῖπνο αὐτό συνεχές ἔργο, νά φυλαττώμαστε ἀπό τήν πεῖνα (τήν πνευματική) .
Μέ τή συμμετοχή στή θεία Κοινωνία ὁ χριστιανός ἑνώνεται μέ τόν Χριστό καί ἀφοῦ ὁ χριστιανός ἑνωθεῖ μέ τό Χριστό τότε φεύγει ἀπό αὐτόν ὁ πνευματικός θάνατος καί ἔρχεται ἡ ἀθανασία.
Ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία γνωρίζοντας τήν ἀναγκαιότητα τῆς Θείας κοινωνίας ἀπό πολύ ἐνωρίς ἐφάρμοζε αὐτό καί  περιφρούρισε τή τακτική θεία μετάληψη καί μέ Κανόνες ἀκόμα. Γιά παράδειγμα ὁ θ΄. Ἀποστολικός Κανόνας λέγει:«Πάντας τούς εἰσιόντας πιστούς, καί τῶν γραφῶν ἀκούοντας μή παραμένοτες δε τῆ προσευχῆ καί τῆ ἁγία μεταλήψει, ὡς ἀταξίαν ἐμποιοῦντας τῆ Ἐκκλησία ἀφορίζεσθαι χρή.» Δηλαδή ὅσοι πιστοί μπαίνουν στήν Ἐκκλησία, ἀκροάζονται τά ἀναγνώσματα τῶν Γραφῶν καί δέν  συμμετέχουν στήν προσευχή καί στή Θεία Κοινωνία, πρέπει νά  ἀποκόπτονται ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας γιατί δημιουργοῦν ἀταξία.
Εἶναι ἀναγκαῖο νά μεταλαμβάνουμε συχνά τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου, γιατί ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή μας Χριστό καί δέν βρίσκει τόπο νά μπεῖ ὀ Διάβολος.«Διότι αὐτό τό αἷμα τοποθετεῖ θύρες στίς αἰσθήσεις μας καί δέν ἀφήνει νά περάσει τίποτε ἀπό ἐκεῖνα πού μποροῦν νά διαφθείρουν, μάλλον δέ ἀσφαλίζοντας τίς θύρες ἀποθεῖ τόν  καταστροφέα καί καθιστά ναό Θεοῦ τήν καρδιά».(Ν. Καβάσιλας)
 Καί ὁ Μέγας Βασίλειος λέει πώς:« ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἀναγκαία γιά νά ἀπολαύσει κάποιος τήν αἰώνια ζωή. Αὐτός πού ἀναγεννήθηκε μέ τό Βάπτισμα εἶναι ἀπαραίτητο νά τρέφεται μέ τή θεία Κοινωνία τῶν ἁγίων ἁγίων Μυστηρίων.Ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι ἔχουμε τήν ἀνάγκη νά λαμβάνουμε τήν τροφή τῆς αἰώνιας ζωῆς πού μᾶς παρέδωσε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.» Ἀπάντώντας ὁ ἴδιος σέ μιά γυναίκα πού τόν ρώτησε, πόσο συχνά θά κοινωνᾶ,τῆς ἔγραψε τά ἑξῆς: «Εἶναι καλό καί ὠφέλιμο νά κοινωνεῖ κάποιος κάθε μέρα καί νά μεταλαμβάνει τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἒπειδή ὁ ἴδιος ὁ Κύριος λέει ὅποιος τρώγει τή σάρκα μου καί πίνει τό αἷμα μου, ἔχει ζωήν αἰώνια.» Ποιός ἀμφιβάλλει ὅτι τό νά μεταλαμβάνει κάποιος συνεχῶς τή ζωή δέν εἶναι τίποτε ἅλλο ἀπ’ τό νά ζεῖ ποικιλοτρόπως, δηλαδή νά ζεῖ  μέ  ὅλες του τίς ψυχικές καί σωματικές δυνάμεις καί αἰσθήσεις;»
Δυστυχῶς παρ’ ὅλη τήν ἀναγκαιότητα τῆς Θείας Κοινωνίας,  εἴμαστε μάρτυρες μιᾶς  μεγάλης ἀδιαφορίας πού νομίζομεν ὅτι προέρχεται ἀπό ἄγνοια, ἀλλά καί  ἀπό ἀνεπαρκή κατάρτιση καί διαφώτιση τῶν χριστανῶν ἀπό τούς ἐξομολόγους.
Αὐτό συνέβαινε πάντοτε καί φαίνεται ἀπό αὐτά πού ἀκολουθοῦν.

6.«Ἡ ἐπιζήμια εὐλάβεια, ἔργο τοῦ  πονηροῦ»

Ὁ τίτλος αὐτός εἶναι ἕνας ὅρος πού ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας χρησημοποίησε γιά τούς χριστιανούς ἐκείνους πού πρόβαλλαν καί προβάλλουν καί ἀκούουμεν καί σήμερα συχνά πυκνά νά  προβάλλεται αὐτή ἡ δικαιολογία⁺ «Εἶμαι ἁμαρτωλός, καί ἀνάξιος πῶς νά κοινωνήσω;»  Καί μέ τήν  πρόφαση αὐτή στεροῦνται τῆς ζωῆς καί δέν συμμετέχουν στό μεγάλο αὐτό Δεῖπνο τοῦ Κυρίου, πού κατά τόν θεῖο Χρυσόστομο⁺ «Μένουν ἄγευστοι καί παντελῶς ἀμέτοχοι τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς μακαριότητος».
 Μερικοί ἀπό ἀμέλεια καί ἄλλοι ἀπό ἄγνοια, ζημιώνονται ἀφάνταστα, ἐπικαλούμενοι μιά «ἐπιζήμιον εὐλάβεια», τήν ὁποίαν χαρακτηρίζει ὁ ἅγιος, «παγίδα καί βρόχον ἔργον τοῦ πονηροῦ διαβόλου».
Στά ὑπομνήματά του, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, στό κατά Ματθαῖον καί Ἰωάννην εὐαγγέλια,  ἀναφέρεται στό θέμα μέ τά ἑξῆς:« Ναί μέν μπορεῖ κάποιος νά πεῖ», «εἶναι γραμμένον· ὥστε ὅς ἄν έσθίη τόν ἄρτον τοῦτον ἤ πίνη τό ποτήριον τοῦτο ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου»(Α΄ Κορ.ια΄27), «Ἐγώ λοιπόν ἐξέτασα καί βρῆκα τόν ἑαυτό μου ἀνάξιο, καί δέν κοινωνῶ». Σ’ αὐτόν πού λέγει αὐτά θά ἀκούσει. «Πότε θά γίνεις ἄξιος, πότε θά σταματήσεις νά γλυστρᾶς στήν ἁμαρτία; Πότε θά παραστήσεις τόν ἑαυτό σου  καθαρό ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ ὅταν συνεχῶς φοβᾶσαι ὅτι θά πέσεις; Θά πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι ποτέ δέ θά σταματήσεις νά γλυστρᾶς καί νά πέφτεις σέ κάτι, ἑπομένως δέν ἔχεις δίκαιο.»Συνεχίζοντας στό ἴδιο θέμα ὡς ἑξῆς:  «Δέ θά μποροῦσε κάποιος νά ἔχει τελείως καθαρήν τήν ψυχήν του ἔστω κι’ ἄν εἶναι ἀπό τούς πιό προσεκτικούς καί ἐργατικούς στήν πνευματική ζωή, ἀφοῦ εἶναι γραμμένο:«Ποιός μπορεῖ νά καυχηθεῖ ὅτι ἔχει ἁγνήν τήν ψυχή του; ὅταν αὐτός πού  φταίει καί στό πιό μικρό εἶναι ἔνοχος καί παραβάτης ὅλων»; Κανένας λοιπόν δέ μπορεῖ νά ἀποφύγει τήν ἁμαρτία ὅσο προσεκτικός καί ἄγρυπνος ἄν εἶναι, γιατί ὑπάρχει καί  ἡ κατά νοῦν ἁμαρτία, καί ποιός μπορεῖ εὔκολα νά τήν ἀποφύγει; Ἡ ἀναμαρτησία μόνο στό Θεό ἀνήκει. Αὐτή εἶναι ἡ φύση μας, καί ἄν θέλαμε μόνοι μας νά σωθοῦμε δέ θά μποροῦσαμε, ἄν δέν μᾶς ἔσωζε ἡ ἀγάπη καί εὐσπλαχνία τοῦ Κυρίου.
Καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στήν ὁμιλία του «στά Σεραφείμ» ἀπευθυνόμενος στούς  ἀκροατές του λέγει:«Γνωρίζω ὅτι ὅλοι μας βρισκόμαστε κάτω ἀπό ἐπιτίμια, ( γιά τίς ἁμαρτίες μας) καί κανένας δέν μπορεῖ νά καυχηθεῖ ὅτι ἔχει ἀγνήν ψυχή, ἀλλά αὐτό δέν εἶναι τό τρομερό, ὅτι δέν ἔχομεν καθαρή ψυχή⁺  Τό τρομερό εἶναι ὅτι ἐνῶ γνωρίζομεν ὅτι δέν ἔχομεν καθαρή ψυχή, δέν πηγαίνομεν σ’ Ἐκεῖνον πού δύναται νά  καθαρίσει τήν ψυχή μας.»
Ὁ δέ Νικόλαος Καβάσιλας συστήνει:
«Δέν πρέπει νά ἀπέχουμεν ἀπό τήν τράπεζα περισσότερο ἀπ’ ὅσο χρειάζεται μέ τή δικαιολογία ὅτι δέν εἴμαστε καθόλου προετοιμασμένοι γιά τά μυστήρια, μέ ἀποτέλεσμα νά καθιστοῦμε τήν ψυχή ἀσθενέστερη καί χειρότερη ἀπό κάθε πλευρά... Καί νά μήν ἀποφεύγουν τό θεραπευτή προφαζιζόμενοι τήν ἀσθένεια, γιά τήν ὁποία ἔπρεπε νά τόν ἀναζητοῦν»
Νομίζω ὅτι χρειάζεται περισσότερη διευκρίνιση γιά νά  ἀντιληφθοῦν οἱ χριστιανοί ὅτι ὅσο καί νά προσπαθήσουν μόνοι τους δέ θά καταφέρουν νά ἀπαλλαχθοῦν ἀπό τήν ἁμαρτία, γιατί κανένας γεννημένος ἀπό γυναίκα δέν μπόρεσε μόνος του νά γίνει ἀναμάρτητος. Ἄν  μποροῦσε νά ἐλευθρωθεῖ μόνος του ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ἁμαρτία, δέ θά ἐρχόταν καί νά σαρκωθεῖ ὁ Θεός γιά νά τόν καθαρίσει.
Θά μεταφέρω ἐδῶ ἕνα κείμενο, ἀπό τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, στήν πρώτην ἐπιστολή τοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, στό στίχο 7 ὡς 8, τοῦ πρώτου κεφαλαίου, γιά περισσότερη κατανόηση. Γιατί πρέπει νά μάθει ὁ  χριστιανός ὅτι ἄν δέν  προσέλθει στή Θεία Μετάληψη δέ μπορεῖ νά καθαρισθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία.
Λέγει λοιπόν ὁ ἅγιος Νικόδημος: «Ἀλλ' ἐδῶ ἤθελεν ἀπορήση τινάς. Πῶς ὁ  Εὐαγγελιστής οὗτος 'Ἰωάννης λέγει ὅτι τούς περιπατοῦντας ἐν τῷ φωτί χριστιανούς, τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτίαν;

Ὁ γάρ ἐν τῷ φωτί περιπατῶν δέν ἁμαρτάνει.'Ἐάν γάρ ἁμαρτάνη, δέν περιπατεῖ πλέον εἰς τό φῶς; ἀλλά εἰς τό σκότος, καθώς εἶπεν ἀνωτέρω. (δημιουργῆται ἐδῶ μιά  ἀπορία⁺ ὅταν λέγει ὅτι τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαρίζει αὐτούς πού περπατοῦν μέσα στό φῶς, ἀλλά αὐτοί πού περπατοῦν μέσα στο φῶς δέν ἀμαρτάνουν. Γιατί τό εἶπεν αὐτό ὁ εὐαγγελιστής;) Ἡ λύσις τῆς ἀπορίας εἶναι, κατά τόν ἱερόν Μητροφάνη, ὅτι εἶπε τοῦτο ὁ θεολόγος, ἀποβλέποντας εἰς τήν ἀσθένειαν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καί γνώμης, ἀπό τήν ὁποίαν ἡμεῖς νικώμενοι, θέλοντες καί μή θέλοντες ἁμαρτάνομεν. 'Ἐπειδή μέ τό νά ἔχωμεν τρεπτήν φύσιν, ἀκολούθως τῆ τρεπτότητι ταύτη, μεταβαλλόμεθα ἀπό τά καλά εἰς τά κακά, κάν   ἀπό κακά πάλιν ἐπιστρέφωμεν εἰς τά καλά. Διατί δέν εἰμεθα δυνατοί νά μένωμέν πάντοτε εἰς τήν αὐτήν κατάστασιν, ἀλλά, ἡ πρός ἄτοπον πράξιν πίπτομεν ἡ πρός ἀπαίσιον λόγον. Εἰ δέ καί ἀπό τά δύο ταῦτα φυλαχθῶμεν, ὅμως ἀπό τάς προσβολᾶς καί συνδυασμούς τῶν πονηρῶν καί αἰσχρῶν λογισμῶν, δέν ἠμποροῦμεν τελείως νά μείνωμεν ἐλεύθεροι, Καί διά ταῦτα πάντα ἀναμαρτησίαν νά κατορθώσωμεν εἰς τήν ζωήν μας δέν δυνάμεθα, μέ τό νά πολεμούμεθα πάντοτε ἀπό τά πάθη καί ἀπό τόν ἐχθρόν μας διάβολον. Καί ὁποῖος εἰπῆ πώς εἶναι ἀναμάρτητος, αὐτός ψεύδεται καί ἀπατᾶ τόν ἑαυτόν του, διατί ὁ τοιοῦτος εἶναι πιασμένος ἀπό τήν ὑπερηφάνειαν καί μάτην καυχᾶται μεγαλορρημονῶν, ἐπειδή ὁ Κύριος εἶπεν, ὅτι ὅταν κάμωμεν ὅλας τάς ἐντολάς, νά λέγωμεν ὅτι «δοῦλοι ἀχρεῖοι ἐσμέν ὅτι ὅ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν» (Λούκ. 17,10).

"Ὀσω γάρ γίνεταί τινας φωτεινότερος μέ τά τοῦ φωτός ἔργα του, καί ὅσον πλησιάζει πρός τό ἀληθινόν καί πρῶτον φῶς τόν Θεόν, τόσον περισσότερον αἰσθάνεται καί γνωρίζει τάς ἁμαρτίας του τάς ὁποίας δέν ἔβλεπε πρότερον.
Ἐπειδή λοιπόν κανένας, ὅσον καί ἄν εἶναι ἅγιος καί ὅσον καί ἄν περιπατῆ εἰς τό φῶς τῶν ἐντολῶν καί τῆς αρετῆς, δέν εἶναι τρόπος νά φυλαχθῆ ἀναμάρτητος ἐν τῆ παρούση ζωῆ, ἀλλά πίπτει εἰς κάποια τινά συγγνωστά ἁμαρτήματα καθ' ὁ ἄνθρωπος. Διά τοῦτο λέγει ἐδῶ ὁ θεολόγος, ὅτι τό αἷμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ὁπού ἐχύθη διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων, αὐτό καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό κάθε ἁμαρτίαν, ὅταν καί ἡμεῖς ἐξομολογηθῶμεν αὐτήν καί μετανοήσωμεν. Ἀλλά καί ὅταν μεταλαμβάνωμεν τό πανάγιον αἷμα τοῦ Χριστοῦ μετά φόβου καί συντετριμμένης καρδίας, πιστεύομεν ὅτι αὐτό μας γίνεται εἰς ἄφεσιν τῶν τοιούτων συγγνωστῶν ἁμαρτημάτων, ὁπού ἐπράξαμεν ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως, ἐν γνώσει ἤ ἐν αγνοία κατά τινά περίστασιν καί ἀνθρώπινην ἀσθένειαν".
Δέν εἶναι ὅλα τά ἁμαρτήματα θανάσιμα.Ὑπάρχουν ἁμαρτήματα πού δέν μᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία, ἁμαρτήματα ὅμως τά ὁποῖα μᾶς ἀκολουθοῦν κατά πόδας. Αὐτά τά ἁμαρτήματα πού δέν ἐμποδίζουν ἀπό τή Θεία Κοινωνία, εἶναι τά λεγόμενα συγνωστά ἁμαρτήματα, τά ὁποῖα εὔκολα ἀπαλείφονται· αὐτό βεβαιώνει καί ὀ Ἰωάννης στήν  ἐπιστολή του.(Α΄. Ἰωάν. 4, 16)  
 Ὁ ἅγιος Ἀναστάσιος Ἀντιοχείας λέγει: «Οὐκοϋν, εἰ μέν μικρά τινά καί ἀνθρώπινα καί συγχώρητα πταίομεν, οἶον διά γλώσσης, δι' ἀκοῆς δι' ὀφθαλμῶν κλεπτόμενοι, κενοδοξίας, λύπης, θυμοῦ,  ἤ τινός τῶν τοιούτων, καταμεμφόμενοι ἑαυτούς καί ἐξομολογούμενοι τῷ Θεῶ, οὕτω τῶν ἁγίων μυστηρίων μετέχομεν, πιστεύοντες ὅτι εἰς κάθαρσιν τῶν τοιούτων, ἡ μετάληψις τῶν θείων μυστηρίων γίνεται».
Λοιπόν, ἄν σφάλλουμε γιά κάποια μικρά καί ἀνθρώπινα πού εὔκολα συγχωροῦνται, ὅπως μέ τή γλῶσσα, τήν ἀκοή, καί μέ τά μάτια πού κλέπτουν καί μᾶς ὁδηγοῦν στήν κενοδοξία, τή λύπη,τό θυμό, ἤ καί κάποια ἀπ’ ὅλα αὐτά, ὅταν αὐτοκατηγορούμεθα καί ἐξομολογούμαστε στό Θεό καί συμμετέχουμε τῶν ἁγίων μυστηρίων πιστεύουμε στήν κάθαρσιν ὅλων αὐτῶν μέ τή  μετάληψη τῶν θείων μυστηρίων.
 Καί ὁ σοφός Νικόλαος Καβάσιλας, ὁ ἑρμηνευτής τῆς Θείας Λειτουργίας, σχολιάζοντας τήν ἐκφώνηση τοῦ λειτουργοῦ ἱερέα,«Τά ἅγια τοῖς ἁγίοις», γράφει: «...Σάν νά λέγει, (ὁ ἱερέας) ἰδού ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς πού βλέπετε. Λοιπόν τρέξατε νά μεταλάβετε, ἀλλά ὄχι ὅλοι, μόνον ὅσοι εἶναι ἅγιοι. Διότι τά ἅγια στέλλονται μόνο στούς ἁγίους. Ἁγίους δε, λέγει ἐδῶ τούς τελείους στήν ἀρετή,  ἀλλά καί ἐκείνους πού βιάζονται νά φθάσουν καί δέν ἔφθασαν ἀκόμη. Διότι καί αὐτοί πού ἀγωνίζονται γιά τήν τελειότητα δέν ἐμποδίζονται νά μετέχουν τῶν μυστηρίων καί ἁγιάζονται καί εἶναι ἀπ’ αὐτή τήν ἄποψη ἅγιοι ὅπως καί ἡ Ἐκκλησία λέγεται ἁγία» Ὁ ἴδιος πάλιν ἐρωτᾶ:«Τί λοιπόν; Κάθε ἁμαρτία νεκρώνει τόν ἄνθρωπο; Καί ἀπαντᾶ «Καθόλου, ἀλλά μόνον ἡ θανάσιμη ἁμαρτία, (χωρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν Ἐκκλησία), γι’ αὐτό καί λέγεται πρός θάνατο.»
«Γι’ αὐτό καί οἰ βαπτισμένοι, ἐάν δέν ἔχουν πέσει σέ θανάσιμη ἁμαρτία, ὥστε νά χωρισθοῦν ἀπό τόν Χριστό καί νά ὑποστοῦν θάνατο, δέν ἐμποδίζονται νά κοινωνοῦν τά ἄχραντα μυστήρια καί νά μετέχουν τοῦ ἁγιασμοῦ μέ τήν πράξη καί τά λόγια σάν ζωντανά ἀκόμη μέλη καί ἑνωμένα μέ τήν κεφαλή.»
 Ἐκεῖνο πού  χωρίζει τόν χριστιανό ἀπό τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία εἶναι οἱ ἁμαρτίες, ὅπως λέγει ὁ προφήτης Ἠσαΐας. Ὁ μοναδικός καί συνεχής ἁγώνας κάθε ἀνθρώπου πού ποθεῖ τήν ἕνωσή του μέ τόν Χριστό, εἶναι κατά τῆς ἁμαρτίας.
Μέ ὅλα αὐτά πού γράφτηκαν έδῶ, μποροῦμε νά  ποῦμε ὅτι⁺
α) Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος στόν κόσμο αὐτό,  πού μπορεῖ νά ἀποφύγει τελείως τήν ἁμαρτία, γιατί δέν ἔχει φύση σταθερή, ἀλλά μεταβαλλόμενη καί σέ κάποια στιγμή ὅσο προσεκτικός κι’ ἄν εἶναι κάπου θά πέσει.
β)Δέν χωρίζουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό καί τήν Ἐκκλησία, ὅλα τά ἁμαρτήματα παρά μόνον τά Θανάσιμα
γ)Ἄν δέν  κοινωνήσει ὁ χριστιανός τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου δέν μπορεῖ νά ζεῖ  πνευματικά, γιατί στερεῖται τῆς ζωῆς.
δ) Θά πρέπει νά ἀφήσουμε κατά μέρος τήν πρόφαση «εἶμαι ἁμαρτωλός», ἀλλά κάθε φορά πού ἁμαρτάνουμε νά τρέχουμε στόν  ἐξομολογητήρι νά καθαριζόμαστε καί  νά  συμμετέχουμεν συχνά στή Θεία Κοινωνία, γιατί «τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ θά μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία».

Ὅταν ὅμως ἀπό ἄγνοια ἤ ἀμέλεια, προφασιζόμαστε ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί καί ἀποφεύγουμεν τή Θεία Κοινωνία, τότε ἀπομακρύνουμεν τόν ἑαυτό μας ἀπό τήν  αἰώνια ζωή καί στερούμαστε τῆς πνευματικῆς ἀναγέννησης.
Ὁ Κύριος σίγουρα βλέπει τίς πιό πάνω ἀδυναμίες μας καί  μᾶς  συγχωρεῖ. Χρειάζεται ὅμως καί ἀπό τόν ἄνθρωπο νά  τίς ἀναγνώριζει καί νά προσπαθεῖ ὅσο μπορεῖ νά τίς περιορίζει μέ ἕνα συνεχή ἀγώνα ἐναντίον ὅλων τῶν ἀδυναμιῶν του καί νά  φροντίζει νά ζεῖ πάντοτε βίον καθαρό καί ἀκατηγόρητο συνοδευόμενον μέ ἔργα ἀγάπης καί δικαιοσύνης.



7.Τι ἔκαναν οἱ πρῶτοι χριστιανοί

Ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας, οἱ χριστιανοί μαζεύονταν κάθε Κυριακή σέ κάποιο μέρος καί τελοῦσαν τή θεία Εὐχαριστία καί μεταλάμβανα τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ  Χριστοῦ,  ὅπως ὁ Ἴδιος ἤθελε καί διέταξε.
Σύμφωνα μέ  τίς  μαρτυρίες τῆς Καινῆς Διαθήκης και τῆς ἱερᾶς Παράδοσης, ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία στίς συνάξεις τῶν πιστῶν της εἶχε σάν κεντρικό σημεῖο τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου. Προεστός τῶν πρώτων συνάξεων ἦταν ἕνας Ἀποστολος, εἰς τόπον Χριστοῦ. Ἀργότερα οἱ Ἀπόστολοι χειροτόνησαν ἐπισκόπους καί ἱερεῖς. Ὅπου ὑπῆρχεν ἐπίσκοπος προΐστατο αὐτός⁺ ἄν δέν ὑπῆρχε, ὁ ἱερέας.
Στίς Ἀποστολικές Διαταγές, ἕνα ἀρχαῖο κείμενο διαβάζουμε: «Καί ὁ μέν Ἐπίσκοπος νά δίδει τήν προσφορά λέγοντας Σῶμα Χριστοῦ ἐνῶ ἐκεῖνος πού τήν δέχεται νά λέει: Ἀμήν. Ὁ διάκονος πάλιν κρατεῖ τό ποτήριο καί δίνοντας νά λέει: Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποτήριο ζωῆς. Καί ἐκεῖνος πού πίνει νά λέει:Ἀμήν. Νά λέγεται ἐπίσης ὁ 33 ψαλμός ὅταν μεταλαμβάνουν ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι. Καί ὅταν μεταλάβουν ὅλοι καί ὅλες, οἱ Διάκονοι ἀφοῦ πάρουν ὅ,τι περίσευσαν, νά τά μεταφέρουν στά παστοφόρια. Καί ὅταν παύσει ὁ ψάλτης νά λέει,ἀφοῦ μεταλάβαμε τό πολύτιμο σῶμα καί αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἄς εὐχαριστήσουμεν αὐτόν πού μᾶς ἀξίωσε νά μεταλάβουμε τά ἅγια μυστήριά του καί ἄς παρακαλέσουμε νά μήν ἀποβοῦν σέ καταδίκη μας, ἀλλά πρός σωτηρία μας, πρός ὠφέλεια τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, πρός διατήρηση τῆς πίστεως πρός ἄφεση ἁμαρτιῶν, πρός ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.»
 Ἔτσι φαίνεται ὅτι ὁ κυριώτερος σκοπός πού ἡ Ἐκκλησία συνάγεται μέσα στό ναό εἶναι ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας μέ κεντρικό σημεῖο τή Θεία Εὐχαριστία γιά νά συμμετέχουν οἱ πιστοί, νά ἑνωθοῦν μέ τόν Κύριο καί νά γίνουν χριστοφόροι καί θεοφόροι. Ἡ πληροφορία τοῦ Ἰουστίνου τοῦ φιλοσόφου καί μάρτυρος, στά μέσα τοῦ δεύτερου αἰώνα, βεβαιώνει ὅτι ὅσοι μαζεύονταν στή τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας κοινωνοῦσαν ὅλοι. Ἰδού τί γράφει στόν αὐτοκράτορα Ἀντωνῖνο τόν Εὐσεβῆ (138-161 μΧ.)· «...προσφέρεται ἄρτος καί οἶνος καί μετά ὅλοι μεταλαμβάνουν ἀπό τά καθηγιασθέντα καί εὐχαριστοῦν τό Θεό.» (1η Ἀπολογία).
Ἐπαναλαμβάνουμεν ὅτι ἡ Θεία Λειτουργία γίνεται γιά τήν Ἐκκλησία καί ὅτι ὁ κύριος σκοπός τῆς Θείας Λειτουργίας εἶναι ἡ συμμετοχή τοῦ κάθε πιστοῦ στήν Τράπεζα τοῦ Κυρίου.  Καί εἶναι ἐπιβαλλόμενη ἡ μετάληψη τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου.
Καί τότε ὅπως καί σήμερα συνέβαιναν πολλά ἄτοπα, παρ’ ὄλο πού εἶχαν ἕνα Χρυσόστομο πού καθημερινά τούς κατηχοῦσε, τούς συμβούλευε καί πολλές φορές τούς ἐπιτιμοῦσε ἀλλά δέν ἔλειπαν καί τά λυπηρά.
Σέ μιά ὁμιλία του φαίνεται ἡ ἀπαγοήτευσή του,  γιατί πολλοί δέν  συμμετέχαν στή Θεία Κοινωνία. Εἶναι ἀνάγκη νά παρουσιάσουμε τά κείμενα αὐτά γιατί ἐνδιαφέρουν πολύ καί τήν δική μας γενιά.
Γι’ αὐτούς πού παρακολουθοῦν τή Θεία Λειτουργία καί δέν κοινωνοῦσαν, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος  ἔλεγε: «Ὤ τί συνήθεια, ὤ τί πρόληψις! Εἰς μάτην γίνεται θυσία καθημερινῶς, εἰς μάτην παριστάμεθα εἰς τό θυσιαστήριον, διότι κανείς δέν μετέχει.»Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος πατέρας:  «Λέγω αὐτά, ὄχι νά μετέχετε ὄπως τύχη, ἀλλά διά νά προετοιμάζετε τούς ἑαυτούς σας, ὥστε νά γίνεσθε ἄξιοι. Δέν εἶσαι ἄξιος τῆς θυσίας, οὔτε τῆς μεταλήψεως; Λοιπόν δέν εἶσαι ἄξιος οὔτε εἰς τάς εὐχάς τῆς μεταλήψεως νά παρίστασαι. Ἀκοῦς τόν ἱερέα νά ἵσταται καί νά λέγει, ὅσοι εὑρίσκεσθε εἰς μετάνοιαν, προσευχηθῆτε ὅλοι. Ὅσοι δέν μετέχουν, (στή Θεία Κοινωνία) εὑρίσκονται εἰς μετάνοιαν.(ὅπως τότε οἱ Κατηχούμενοι, καί ὅσοι βρίσκονταν σέ  ἐπιτίμια.)Ἐάν ἀνήκεις εἰς τούς μετανοοῦντας, δέν πρέπει νά μετάσχης στή θεία Μετάληψιν· διότι ὅποιος δέν μετέχει, ἀνήκει εἰς τούς μετανοοῦντας. Διατί, ἐνῶ λέγει νά ἀπέλθετε ὅσοι δέν ἠμπορεῖτε νά προσφέρετε δέησιν, σύ ἵστασαι μέ θρασύτητα; Δέν εἶσαι ὅμως ἀπό τούς μετανοοῡντας, ἀλλά δύνασαι νά μετάσχης, καί δέν φροντίζεις καθόλου, θεωρεῖς τό πρᾶγμα ὡς ἀσήμαντο; Πρόσεχε σέ παρακαλῶ∙ ἑτοιμάζεται τράπεζα βασιλική, ὑπηρετοῦν εἰς τήν τράπεζαν ἄγγελοι, παρευρίσκεται αὐτός ὁ ἴδιος ὁ βασιλεύς, καί σύ ἵστασαι καί χασμουριέσαι... ἔρχεται (ὁ Κύριος) κάθε φορά διά νά ἴδη ὅσους μετέχουν, συνομιλεῖ μέ ὅλους∙ καί τώρα εἰς τήν συνείδησιν θά εἴπη, φίλοι, πῶς εὑρέθητε ἐδῶ, ἀφοῦ δέν ἔχετε ἔνδυμα γάμου; Δέν εἶπε, διατί ἐκάθησες εἰς τήν τράπεζαν; ἀλλά πρίν καθίση, λέγει εἰς αὐτόν ὅτι εἶναι ἀνάξιος καί νά εἰσέλθῃ ἀκόμη. Διότι δέν εἶπε, διατί ἐκάθησες, ἀλλά, διατί εἰσῆλθες; (Δές τήν παραβολή τῶν βασιλικῶν γάμων. Ματθ. Κβ΄2-14) Αὐτά καί τώρα λέγει πρός ὅλους ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι μέ ἀναισχυντίαν καί μέ θράσος ἱστάμεθα ἐδῶ. Διότι ὅποιος δέν μετέχει εἰς  τά μυστήρια, εἶναι ἀναίσχυντος καί θρασύς ὅταν ἵσταται εἰς τό  ναόν. Διά τοῦτο ἐκβάλλονται ἀπό τό ναόν ὅσοι εὑρίσκονται εἰς κατάστασιν ἁμαρτωλότητος.. (οἱ kατηχούμενοι)  Εἰπέ μου, ἐάν κάποιος προσκεκλημένος εἰ τήν τράπεζαν, ἀφοῦ νίψη τάς χεῖρας καί καθίσῃ καί ἑτοιμασθῇ διά τό φαγητό, ὕστερον ὅμως δέν μετέχει, δέν προσβάλλει ἐκεῖνον ὀ ὀποῖος τόν ἐκάλεσε; Δέν ἦτο καλύτερον αὐτός νά μή ἔλθῃ; Ἔτσι λοιπόν καί σύ ἦλθες, ἔψαλλες τόν  ὔμνο μαζί μέ ὅλους, ὡμολόγησες ὅτι εἶσαι ἄξιος καθ’ ὅσον δέν ἔφυγες μαζί μέ τούς ἀναξίους∙ πῶς ἔμεινες καί δέν μετέχεις εἰς τήν τράπεζαν;...»
Συνεχίζοντας προτρέπει ὅσους δέν θά  μεταλάβουν νά μήν μείνουν στήν τέλεση τοῦ μυστηρίου∙ «ὅταν ὅμως παρευρίσκεσαι (στό ναό) κατά τήν  ὥρα τοῦ μυστηρίου, φύγε ἔξω∙ διότι δέν ἐπιτρέπεται εἰς σέ νά παραμένης περισσότερον ἀπ’ ὅσον ἕνας κατηχούμενος.»Συνεχίζει μέ συμβουλές καί προτροπές καί λέγει:«...Διά νά μήν κάνω λοιπόν μεγαλυτέραν τήν ἁμαρτίαν σας, σᾶς παρακαλῶ, ὄχι νά μήν ἔρχεσθε, ἀλλά νά καταστήσετε τούς ἑαυτούς σας ἀξίους καί τῆς παρουσίας σας εἰς τό ναόν καί τῆς συμμετοχῆς σας εἰς τήν θεία μετάληψιν». (Πατερικαί Ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Τόμος 20, σελ. 485 και ἑξῆς)

Μέρος   Β΄.
Συχνότητα τῆς Θείας Κοινωνίας

8.Τί γίνεται σήμερα.
Σήμερα φαίνεται ὅτι ὑπάρχει μιά ἀπαράδεκτη ἐκτροπή ἀπό τή σωστή παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, γιατί ἀγνοήσαμε τή γνήσια διδασκαλία τῶν Πατέρων μας καί  αὐτό δέν εἶναι τοῦ καιροῦ μας μόνο, ἀλλά ἄρχισε ἀπό πολύ παλιά καί τό  κακό γιά μᾶς εἶναι ὅτι δέν ἐνδιαφέρθηκαν οἱ ταγοί τῆς Ἐκκλησίας νά ἐπαναφέρουν τά πράγματα στό σωστό δρόμο, καί δυστυχῶς συνεχίζεται τό κακό, ἔστω καί ἄν βλέπουν τή ζημιά πού γίνεται στά πρόβατα τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ περισσότεροι χριστιανοί ἀγνοοῦν τό σκοπό τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, ἀγνοοῦν ὅσα πρέπει νά ξέρουν γύρω ἀπό τή Θεία Κοινωνία, καί τό χειρότερο εἶναι ἀνερμάτιστοι ὡς πρός τό σκοπό καί τόν προορισμό τους⁺  ἀγνοοῦν τήν ἀξία τους καί πολλά ἄλλα πού  θά συμβάλουν νά ἀπολαύσουν τή χαρά τοῦ παραδείσου. Αὐτά διακρίνονται πολύ εὔκολα ὅταν παρακολουθήσει κάποιος τή ζωή τῶν σημερινῶν χριστιανῶν, τόσο στήν καθημερινή τους ζωή ὅσο καί στή λατρεία ἀκόμα. Μέσα σ’ αὐτή τήν πολλαπλή ἄγνοια χάνεται ἡ σωστή γνώση καί πράξη. Αὐτή ἡ κατάσταση δέν πάει ἄλλο χάνονται ψυχές καί ἀλλοίμονο ἄν μείνει ἔτσι.
Βέβαια δέ μποροῦμε ἐμεῖς νά κάνουμε καί πολλά πράγματα ἄν δέν  ἐνδιαφερθοῦν αὐτοί πού διοικοῦν τήν Ἐκκλη-  σία.
Ἐμεῖς μέ τό παρόν κείμενο προσπαθοῦμε νά πείσουμε γιά τήν ὠφέλεια τῆς συχνῆς Θείας Κοινωνίας, γιατί χωρίς αὐτή δέ μποροῦμε νά ζήσουμε καθαρή πνευματική ζωή, ἐπειδή σάν ἄνθρωποι μέ σάρκα εἴμαστε ἀδύνατοι.
Προσπαθοῦμε νά διαφωτίσουμε τούς  χριστιανούς μας μεταφέροντας ἐδῶ τά λόγια καί τίς συμβουλές τῶν πατέρων μας  σέ ἐλεύθερη ἀπόδοση, καί μερικές λέξεις ἀκόμα προσπαθοῦμε νά τίς κάνουμε πιό προσιτές στόν ἀναγνώστη, τόν ἁπλό χριστιανό, γιατί αὐτοί εἶναι οἱ περισσότεροι πιστοί μας.
Ἀρκετές πατερικές μαρτυρίες παρουσιάζουμε πιό πάνω σχετικά μέ τό θέμα μας. Αὐτό πού  ἀπομένει εἶναι νά  ποῦμε ποιές ἁμαρτίες ἐμποδίζουν τή Θεία Κοινωνία.  Ἔχουμε ἀναφέρει ὅτι ἐμποδίζουν τή Θεία Κοινωνία οἱ πρός θάνατον ἁμαρτίες, ὅπως αὐτές πού παρουσιάζουμε στό ἑπόμενο κεφάλαιο.

9. Τά θανάσιμα ἁμαρτήματα

Οἱ ἁμαρτίες μοιάζουν μέ  πληγές καί χωρίζονται σέ δυό κατηγορίες τίς μεγάλες πληγές πού χρειάζονται πολύ κόπο καί προσπάθεια γιά νά θεραπευτοῦν καί ἄν ἀμελήσει ὀ πληγωμένος καταλήγει καί στό θάνατο ἀκόμα, καί  τίς μικρές πού εὔκολα θεραπεύονται.
Λέγονται θανάσιμα μερικά ἁμαρτήματα, γιατί μόλις τά διαπράξει ὁ ἄνθρωπος χωρίζεται ἀπό τό Θεό, καί ὁ χωρισμός ἀπό τό Θεό εἶναι ὁ μεγάλος θάνατος
 Στό κεφάλαιο αὐτό θά ἐπισημάνουμε τά θανάσιμα ἁμαρτήματα γιά νά τά ἀποφεύγουν οἱ ἀναγνώστες μας. Τά θανάσιμα ἁμαρτήματα, εἶναι τά πιό κάτω:
Ἡ φιλαυτία, ἡ ὑπερβολική ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας,πού παράγει τόν ἐγωκεντρισμό
Ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ἑωσφορική κατάρα πού μετάβαλε τόν ἄγγελο σέ σατανά.
Ἡ φιλαργυρία, πού ἔκανε τόν Ἰούδα προδότη τοῦ Κυρίου.
Ἡ πορνεία, πού μετατρέπει τόν ἄνθρωπο χειρότερο καί ἀπό τά ζῶα.
Ὁ φθόνος, πού ὁδήγησε τούς  Γραματεῖς καί  Φαρισσαίους νά φονεύσουν τόν Λυτρωτή τοῦ  κόσμου
Ἡ γαστριμαργία, πού κάνει τόν ἄνθρωπο ὑλόφρονα.
Ἡ μνησικακία, ὁ μνησίκακος εἶναι καί Διάβολος.
Ἡ ἀμέλεια, πού ἐμποδίζει τήν πρόοδο τοῦ ἀνθρώπου στήν πνευματική ζωή. Κάνει τόν ἄνθρωπο νά μοιάζει σάν σπίτι χωρίς πόρτες καί παράθυρα.
Αὐτές εἶναι οἱ θανάσιμες ἁμαρτίες, οἱ  μεγάλες πληγές πού πολύ εὔκολα ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στό   θάνατο καί πού χωρίζουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό καί τήν Ἐκκλησία καί κατ’ ἐπέκταση ἀπό τή Θεία Κοινωνία.
Αὐτές οἱ ἁμαρτίες εἶναι μεγάλες μητέρες πού γεννοῦν κι’ ἄλλα παιδιά, ἄλλες ἁμαρτίες πού μοιάζουν μέ τίς μητέρες τους.  Αὐτές διαστρέφουν τά ἀναγκαῖα πράγματα. πού χρειάζεται νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος, σέ  καταστροφικά πάθη, ἀπό τά ὁποῖα δύσκολα ἀπαλλάσσεται ὁ ἄνθρωπος.
Κάθε χριστιανός λοιπόν,  πού θά προσέλθει νά κοινωνήσει, ἄν  εἶναι ἔνοχος σέ κάποια ἁμαρτία ἀπό αὐτές,  θά πρέπει νά μήν κοινωνήσει, ἀλλά νά τρέξει στόν  ἐξομολόγο του καί νά πράξει σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες του. Γιατί ἄν κοινωνήσει κάποιος ἔνοχος σέ θανάσιμο ἁμάρτημα θά ζημιωθεῖ ἀφάνταστα ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου⁺ (Α΄.Κορ. κεφ.11)  «Ὅποιος τρώγει αὐτό τόν ἄρτο ἤ πίνει τό ποτήριο τοῦ Κυρίου ἀναξίως, θά εἶναι ἔνοχος γιά ἀσέβεια πρός τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτό ἄς ἐξετάζει ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του, καί ἔτσι ἄς τρώγει ἀπό τόν ἄρτο καί ἄς πίνει ἀπό τό ποτήριο.Διότι ἐκεῖνος πού τρώγει καί πίνει ἀναξίως, τρώγει καί πίνει καταδίκη γιά τόν ἑαυτό του, ἐπειδή δέν τιμᾶ τό σῶμα τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτό μεταξύ σας πολλοί εἶναι ἀσθενεῖς καί ἄρρωστοι, καί ἀρκετοί ἔχουν πεθάνει.»
Βέβαια τό τελευταῖο δέ μποροῦμε νά τό γενικεύσουμε, σίγουρα ὅμως συμβαίνει αὐτό, καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει σχετικά. «Οἱ περισσότερες ἀσθένειες ἔχουν αἰτία τά ψυχικά ἁμαρτήματα» Ἔτσι λοιπόν καί  ἀπό αὐτούς πού κοινωνοῦν ἀνάξια ἀρρωστοῦν καί πεθαίνουν, γιατί δέν προσέρχονται μέ  προσοχή καί σεβασμό, γιατί δέν ἐξετάζουν καί δέν ἐννοοῦν ὅσο πρέπει τό μέγεθος καί τόν ὄγκο τῶν δώρων πού  μεταλαμβάνουν, τό σῶμα καί τό αἶμα τοῦ Κυρίου. Ἕτσι ἡ Θεία Κοινωνία γίνεται γι’ αὐτούς αἰτία μεγάλης κολάσεως. Γι’ αὐτό οἱ Πατέρες μᾶς συμβουλεύουν: «Νά προσερχόμαστε στούς ἱερεῖς γιά τήν ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτημάτων καί μετά νά πίνωμεν ἀπό τά καθάρσια αἵματα....».
Ἄν ὑπάρχουν μεταξύ μας χριστιανοί πού κοινωνοῦν μέ τέτοια ἁμαρτήματα θά πρέπει ὅσο μποροῦν σύντομα νά τακτοποιήσουν τόν ἑαυτό τους μέ τήν μετάνοια-ἐξομολόγηση πρίν εἶναι ἀργά.
**********
Ὅμως «οὐδείς ἀναμάρτητος» καί ὅπως διαπιστώνει καί ὁ ἁγιος Νικόλαος Καβάσιλας: «Ἔστω καί νά λάβομεν πολυάριθμα προφυλακτικά μέτρα εἶναι ἀδύνατο νά μήν πέσομε σέ πολλά καί διάφορα παραπτώματα κατά τήν ἡμέραν, γιατί ἤ κάποιο λόγο ἀνάρμοστο θά ποῦμε, ἤ συζήτηση ἀνωφελή θά κάνομε,ἤ ἄπρεπες σκέψεις θά διανοηθοῦμε,ἤ τά μάτια μας δέ θά τά συγκρατήσομε ἤ ἄσκοπα καί ἀνώφελα θά περάσωμεν τό χρόνο μας καί δέ θά κάνομε τό καθῆκον μας». Κατανοοῦμε λοιπόν ὅτι κανένας πού ἔζησε ἤ ζεῖ στόν κόσμο αὐτό δέν εἶναι καθαρός ἀπό τίς ἁμαρτίες, τίς ὁποῖες ὀνομάζει «παραπτώματα» σφάλματα, Ὅλα αὐτά τά ἔχουμε διευκρινήσει πιό πάνω καί εἴδαμε ὅτι αὐτά δέν ἐμποδίζουν τόν ἀγωνιζόμενο χριστιανό ἀπό τή Θεία Κοινωνία, ἀλλά ἐπιβάλλεται νά προσερχόμαστε ὅσο συχνά γίνεται πάντοτε μετανοημένοι καί ἐξομολογημένοι.
Ὁ Ἀναστάσιος Ἀντιοχείας λέγει: «Ὅσοι, «συχνοτέρως μεταλαμβάνοντες, παραφυλάττουσιν ἑαυτούς πολλάκις ἀπό πολλῶν κακῶν, φοβούμενοι τό κρίμα τῆς μεταλήψεως.»
Πρέπει νά γνωρίζουν οἱ χριστιανοί μας, ὅτι αὐτοί πού δέν μπόρεσαν ἀκόμα νά καθαρισθοῦν τελείως καί πέφτουν σέ μικρά ἁμαρτήματα, κι’ ὅμως ἀγωνίζονται αὐτοί δέν ἀποκόπτονται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά εἶναι μέλη τραυματισμένα τῆς Ἐκκλησίας καί δέν τούς ἐμποδίζουν αὐτά τά μικρά τραύματα νά προσέρχονται στή Θεία Κοινωνία.  Ἔρχονται γιά νά θεραπεύσουν τίς πληγές τους ἀπό τήν ἁμαρτία. Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ θά τούς θεραπεύσει τίς μικροπληγές πού  ἔχουν. Γιατί «ποιός θά σηκώσει τόν πεσμένον, ποιός θά θεραπεύσει τόν πληγωμένον, ποιός θά στηρίξει τόν ἀδύνατο; Παρά μόνον Αὐτός πού καί τή ζωή Του ἀκόμα ἔδωσε γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου; »
Αὐτά τά παραπτώματά μας τά εἶχε προβλέψει ὁ Κύριος καί  γι’ αὐτό ἵδρυσε και τό θεραπευτήριο, τό ἐξομολογητήριο στήν Ἐκκλησία γιά νά καθαρίζονται τά μέλη της ἀπό τή λέρα τῆς ἁμαρτίας.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τονίζει ὅτι δέν φτάνει μόνο νά εἶσαι χωρίς ἁμαρτία γιά νά προσέλθεις στή θεία Κοινωνία, ἀλλά καί νά ἔχεις βίο καί ζωή ἀκατηγόρητη. Λέγει σέ μιά ὁμιλία του: «Τί λοιπόν; Ποιούς θά ἀποδεχθοῦμε; Αὐτούς πού μεταλαβαίνουν μιά φορά; Αὐτούς πού πολλές; Αὐτούς πού λίγες; Οὔτε αὐτούς πού μεταλαβαίνουν μιά φορά, οὔτε αὐτούς πού πολλές, οὔτε αὐτούς πού λίγες, ἀλλά ἐκείνους πού μεταλαβαίνουν μέ καθαρή συνείδηση, μέ καθαρή καρδιά καί βίο ἀνεπίληπτο. Ὅσοι εἶναι τέτοιοι ἄς πλησιάζουν πάντοτε».



10. Μποροῦμε σήμερα νά κοινωνοῦμε συχνά;

Ὅταν γίνει λόγος σέ χριστιανούς γιά  τήν ἀνάγκη τῆς συχνῆς Θείας Κοινωνίας, ἀμέσως θά ἀκούσεις, εἶναι εὔκολο σήμερα μέ τή προκλητική ζωή πού ζοῦμε νά κοινωνεῖ συχνά ὁ χριστιανός; Ἡ ἀπάντηση εἶναι, ναί μπορεῖ ὅταν τό θέλει. Ἡ δισχιλιετής ζωή τῆς Ἐκκλησίας τό ἐπιβεβαιώνει. Γιατί ὁ Χριστός πού εἶναι μαζί μας εἶναι μεγαλύτερος καί δυνατότερος ἀπό τό διάβολο πού  προσπαθεῖ νά ὑποτάξει τόν κόσμο. Ἀρκεῖ νά τό θελήσει ὀ χριστιανός.
 Ἄν πραγματικά ὁ ἄνθρωπος ἀντιλαμβάνεται ποιός εἶναι, πόθεν ἔρχεται καί πού πηγαίνει, τότε καταλαβαίνει ὅτι ἔχει ἕνα τελικό σκοπό καί ὁ σκοπός αὐτός εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ χαμένος παράδεισος, ἡ αἰώνια ζωή. Ἄν πραγματικά εἶναι ἐραστής αὐτῆς τῆς χαρούμενης καί ἀτέλειωτης ζωῆς, τότε ὅλες οἱ ἐνέργειές του, οἱ πράξεις καί οἱ συμπεριφορές του, θά  κινοῦνται μέσα στά πλαίσια αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ καί θά προσέχει καί τή συμπεριφορά του, τά λόγια του, τά ἔργα του καί τίς ἐπιθυμίες του.
 Ἐξ ἄλλου ὁ Κύριος μας  δέ μας ὑποσχέθηκε τόν παράδεισο ἐδῶ στή γῆ αὐτή, ἀλλά στήν ἄλλη ζωή, στή νέα γῆ τοῦ παραδείσου.  Δέν μᾶς ὑποσχέθηκε στόν κόσμο αὐτό εὐτυχία, ἀλλά μᾶς ὐποσχέθηκε θλίψεις καί δοκιμασίες τίς ὁποῖες θά μᾶς προκαλεῖ ὁ ἐχθρός μας ὀ διάβολος. Μᾶς προτρέπε ἀκόμα ὅτι πρέπει νά ἔχουμε θάρρος καί θά νικήσουμε ὅπως νίκησε καί αὐτός.  Ἑπομένως ἔχουμε διαλέξει ἕνα δρόμο στενό καί μιά πύλη στενή καί πρέπει νά προσέξουμε νά μήν  φορτωνόμαστε πολλά γιατί δέ θά μᾶς χωρέσει νά περάσουμε ἡ στενή πύλη καί θά μείνουμε ἐκτός παραδείσου.
 Γιά νά ἀποφύγουμε τήν ἁμαρτία, θά πρέπει πάντοτε νά ἐπιδιώκουμε τήν συμμετρία  γιά νά διατηρήσουμε καί σῶμα καί ψυχή σέ ἀσφάλεια καί ἀπαλλαγή ἀπό τά κακά. Πρέπει νά ἀποφεύγουμε τήν πολλή καλοπέραση καί τή φιληδονία, γιατί δέ γνωρίζουμε πόσα κακά δημιουργεῖ. Ἀλλά καί  τά ἄτακτα λόγια, τήν ἀνόητη φλυαρία κλπ.
Ἡ ζωή καί ἡ γέννησή μας εἶναι διπλή, πνευματική καί σαρκική, καί τό μέν πνεῦμα πολεμᾶ τίς ἐπιθυμίες τοῦ σώματος, τό δέ σῶμα παρατάσσεται ἐναντίον τοῦ πνεύματος καί εἶναι ἀδύνατον νά συμφωνήσουν καί νά συνεργασθοῦν τά ἐνάντια πράγματα. Εἶναι ὀλοφάνερο ὅτι μιά ἀπό τίς δυό ἐπιθυμίες θά ἐπικρατήσει στούς λογισμούς διά τῆς μνήμης. Γι’ αὐτό ἐμεῖς πρέπει νά  προσπαθήσουμε νά ἐπικρατήσει τό πνεῦμα πάνω στό σῶμα. Γιά νά γίνει αὐτό, χρειάζεται προσπάθεια καί ἀγώνας. Ἐκεῖνο πού μᾶς προετοιμάζει ἀποτελεσματικά γιά  τόν ἀγώνα, σ’ ὅλες τίς περιπτώσεις, εἶναι ὁ πόθος γι’ αὐτά πού ἀγωνιζόμαστε⁺ αὐτός καθιστᾶ τούς κόπους γλυκούς, ἀκόμα κι’ ὅταν εἶναι ὀδυνηροί.  Ἀκόμα νά ἀφιερώνουμε ὄλους τούς λογισμούς μας στό Χριστό καί σέ ὅσα ἐκαμε ἀπό φιλανθρωπία σέ μᾶς καί τότε θά ἔχουμε ἐνώπιόν μας αὐτή τή ζωή πού θέλουμε καί θά νοιώθουμε εὐτυχισμένοι. Ὅλοι ἔχουμε χρέος νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί νά προσαρμόζουμε τό βίο μας σύμφωνα μέ τήν ἀρέσκειά του, καί νά ἀπομακρύνουμε τά μάτια μας ἀπό τά μάταια πράγματα τοῦ κόσμου τούτου.
Καλό καί ὠφέλιμο καί βοηθητικό θά ἦταν ἄν κάθε ἀγωνιζόμενος χριστιανός ἔκανε τακτικά ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ του μέ βάση τίς δέκα ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὅπως τίς περιγράφουμε στή συνέχεια.

11.Γιά νά ἐλέγχεις τόν ἑαυτό σου μέ βάση τίς  10 Ἐντολές

  Ἐντολή πρώτη:
 Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, οὐκ ἔσονται σοι  θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.
Δηλαδή ἐγώ ὁ Κύριος εἶμαι ὁ Θεός σου καί  δέν θά ἔχεις ἄλλο Θεό ἐκτός ἀπό ἐμένα.
Σέ ἐρωτῶ λοιπόν χριστιανέ μου:
Μήπως δέν πιστεύεις ἀπόλυτα ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός ὁ ὁποῖος εἶναι Δημιουργὀς ὅλης τῆς κτίσεως, καί σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη μας διδασκαλία εἶναι Τριαδικός, Πατέρας, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα;
Μήπως ἀμφιβάλλεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ καί ὁλιγοπιστεῖς;
Πηγαίνεις σέ συγκεντρώσεις Πνευματιστικές ἤ καί σέ μάγους, γιά νά μάθεις τό μέλλον;
Ἔχεις πιστέψει σέ καμιά αἵρεση:
Ἀγαπᾶς τόν ἑαυτό σου ἤ πρόσωπα τοῦ περιβάλλοντός σου σέ βαθμό πού νά  βάζεις σέ δεύτερη μοῖρα τή ἀγάπη καί λατρεία τοῦ Θεοῦ;
Μήπως δίνεις περισσότερη σημασία σέ ὑλικά ἀγαθά ἤ στίς δουλιές σου καί ἐγκλωβίζεσαι σ’ αὐτά καί παραμελεῖς τά καθήκοντα σου πρός τό Θεό:
Ἀρνεῑσαι μήπως καί δέν πιστεύεις στή θεία Πρόνοια;
Παραδέχεσαι τήν τύχη καί βασίζεσαι σέ ἀνθρώπους:
Πιστεύεις στούς ἀστρολόγους καί  στά ζώδια;
Ἄν  οἱ ἀπαντήσεις σου στίς ἐρωτήσεις αὐτές εἶναι ΝΑΙ, τότε εἶσαι ἔνοχος καί πρέπει γρήγορα νά διορθωθεῖς, γιατί κινδυνεύεις νά χάσεις τόν Παράδεισο.
Ἐντολή δεύτερη:
 Οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδέ παντός ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καί ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καί ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς.
Δέ θά κατασκευάσεις γιά χάρη σου εἴδωλο μέ μορφή ὁποιουδήποτε ἀντικειμένου, πού βρίσκεται στούς οὐρανούς ἐπάνω ἤ στή γῆ κάτω ἤ στά ὕδατα κάτω ἀπό τή γῆ.
Θά πρέπει νά  ξεκαθαρίσουμε τί εἶναι τό εἴδωλο, γιατί δυστυχῶς δέν τό  ἀντιλαμβάνονται οἱ  αἱρετικοί καί μᾶς κατηγοροῦν γιά τή προσκύνηση τῶν εἰκόνων. Εἴδωλο λοιπόν εἶναι τό ἀντικείμενο ἐκεῖνο πού ἐνῶ εἶναι κτίσμα, ὑλικό καί ἐφήμερο, τοῦ προσφέρουν τιμή καί λατρεία πού μόνο στόν  Θεό ἀνήκει, ὅπως οἱ εἰδωλολάτρες πού λατρεύουν διάφορα ἀγάλματα σάν θεούς ἀνύπαρκτους. Οἱ μορφές τῶν εἰκόνων εἶναι ἱστορικά καί πραγματικά πρόσωπα, καί τούς προσφέρουμε τιμητική προσκύνηση καί ὄχι λατρεία, πού ἀνήκει μόνο στό Θεό.
Δυστυχῶς εἴδωλα ὑπάρχουν πολλά σήμερα στή κοινωνία μας, ὅπως τό χρῆμα καί ἄλλα ὑλικά ἀγαθά.Τό νά εἶνα κάποιος φυλάργυρος σημαίνει ὅτι εἶναι αἰχμάλωτος τοῦ χρήματος καί ὅλα τά ἐνδιαφέροντά του τείνουν στό μάζεμα πλούτου. Ἀδιαφορεῖ καί γιά τό Θεό καί γιά τούς ἀνθρώπους καί μπορεῖ ἀκόμα νά  ἀδικήσει καί νά σκοτώσει γιά τό εἴδωλό του, τό χρῆμα. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἔχει ἄλλο θεό, τό εἴδωλο τοῦ χρήματος. Αὐτό εἶναι εἰδωλολατρεία.
Τό νά εἶναι κοιλιόδουλος κάποιος καί ἡ ἔγνοια του νά εἶναι πότε θά κάτσει στό φαγητό, καί στή διασκέδαση, τί ἄλλο εἶναι παρά εἰδωλολατρεία;
Τό νά εἶναι κάποιος φιλήδονος εἴτε στό ποτό εἴτε στίς γυναίκες καί νά ἀποροφᾶται ἀπό αὐτές τίς σκέψεις, ἔκανε σάν  θεοείδωλο τίς ἀδυναμίες του καί τίποτα ἄλλο.
Ὑπάρχουν πολλά ψευτοείδωλα στή ζωή μας πού ἀπό ἄγνοια ἤ ἀφέλεια ἀποσποῦν τό ἐνδιαφέρο τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό καί τό ἐγκλωβίζουν στήν ὕλη.
Εἶναι ἄλλοι πού  ἀπό τή φιλαυτία τους κάνουν τό σῶμα τους κέντρο τοῦ ἐνδιαφέροντός τους (περισσότερον οἱ γυναίκες) καί ἀδιαφοροῦν γιά τή λατρεία τοῦ Θεοῦ.
Ἄλλοι ἀγαποῦν τό παιδί τους πάνω ἀπό τό Θεό. Δέν δέχονται οὔτε νά θυμώσεις τοῦ παιδιοῦ τους γιά τίς ἀταξίες του, ἐνῶ δέχονται καί γελοῦν ἀκόμα ὅταν ὑβρίζεται ὁ Θεός. Αὐτή δέν εἶναι μορφή εἰδωλολατρείας;
Αὐτά τά ψευτοείδωλα ἀπορροφοῦν τό ἐνδιαφέρον τοῦ  σημερινοῦ ἀνθρώπου μέ ἀποτέλεσμα ὁ ἄνθρωπος νά παραμελεῖ καί νά  ἀφήνει ἀκόμα τή τιμή καί τήν ἀγάπη προς τό Πλάστη καί Θεό του.
Ἑρεύνησε λοιπόν ἀδελφέ μου τόν ἑαυτό σου καί ἄν διαπιστώσεις ὅτι παρασύρεσαι ἀπό τίς πιό πάνω εἰδωλοαδυναμίες, διόρθωσε τή ζωή σου καί νά μάθεις νά ἀποδίδεις τό σεβασμό καί τή λατρεία σου στόν  ἀληθινό Θεό, γιά νά ἔχεις καί τήν ἀγάπη καί φροντίδα Του.
Ἐντολή Τρίτη:
 Οὐ λήψει τό ὄνομα τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπί ματαίῳ.
Μήν ἐπικαλεῖσαι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ σου μέ τό τιποτα
 Μέ τήν ἐντολή αὐτή ὁ Θεός ἀπαγορεύει στούς ἀνθρώπους νά ἀναφέρουν τό ὄνομά Του μέ τό τίποτα.
Εἶναι κάποιοι πού ἐπάνω στήν κουβέντα τους μέ τό παραμικρό λένε«μά τό Θεό».
Εἶναι ἄλλοι πού  συνηθίζουν χωρίς σοβαρό λόγο νά ὁρκίζονται.
Εἶναι ἄλλοι πού βρίζουν ἀκόμα τό Θεό, τό Χριστό, τή Παναγία κλπ.
Εἶναι ἄλλοι πού γιά  νά πείσουν τόν πελάτη τους ὁρκίζονται στό Θεό, γιά νά προσκομίσουν κέρδος. Αὐτό γίνεται στούς πωλητές ἐμπορευμάτων, αὐτοκινήτων κλπ.
Ἀκόμα καί στά ἀστεία μερικοί ἀναφέρουν «ἐπί ματαίῳ» τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.
 Ἐξέτασε τόν ἑαυτό σου καί ἄν εἶσαι ἔνοχος στίς ἁμαρτίες αὐτές φρόντισε νά διορθωθεῖς μέ τή μετάνοια καί ἐξομολόγησή σου.
Ἐντολή Τετάρτη:
Ἕξ ἡμέρας ἔργα καί ποιήσεις πάντα τά ἔργα σου. Τῇ δέ ἡμέρα τῆ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου.
Ἔξη μέρες νά ἐργάζεσαι καί νά ἐκτελέῖς κάθε ἐργασία σου. Τήν ἑβδόμην ἡμέραν νά τήν ἀφιερώνεις στόν Κύριο καί νά μήν ἐκτελεῖς καμιά ἐργασία.
Ἡ ἐντολή αὐτή ἔχει δύο σκοπούς:α) Νά σταματήσει ὁ ἄνθρωπος τήν ἐργασία του, γιά νά ξεκουρασθεῖ, αὐτός καί τά ζῶα του καί οἱ ὑπηρέτες του.β) νά ἁγιάσει τήν ἡμέρα αὐτή (τήν Κυριακή) μέ τήν προσέλευσή του στό Ναό, νά ἐκκλησιασθεῖ δηλαδή.
Κατά τήν ἡμέρα αὐτή, τήν Κυριακή ὁ χριστιανός, σύμφωνα μέ αὐτή τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου θά πρέπει νά ἀφήσει τήν ἐργασία του, νά προσέλθει στό ναό νά ἑνωθεῖ μέ τούς ἄλλους χριστιανούς νά ἀποτελέσουν τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί νά ἑνωθοῦν μεταξύ τους διά τῆς προσευχῆς καί τῆς μεταλήψεως τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου.
Στή Τετάρτη αὐτή ἐντολή φαίνεται καθαρά ἡ  ἐντολή τοῦ ἐκκλησιασμοῦ καί ἡ μελέτη καί ἡ πνευματική περισυλλογή τῶν χριστιανῶν. Δέν  ἐπιτρέπεται ἀκόμα τήν ἡμέρα αὐτή νά τήν  σπαταλοῦμε σέ θεάματα καί ἄλλα ἀνώφελα πράγματα ἀλλά στή μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί στή πνευματική κατάρτιση μας.
Ὅσοι τήν Κυριακή ἡμέρα προτιμοῦν τήν ἐργασία καί ἀποφεύγουν τόν ἐκκλησιασμό παραβαίνουν ἐντολή Θεοῦ καί ἡ παράβαση εἶναι περιφρόνηση τοῦ  Κυρίου καί εἶναι μεγάλη ἁμαρτία.
Ὅσοι δέν ἐκκλησιάζονται καί δέν τιμοῦν τή ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἀλλά τρέχουν στίς δουλειές του, στά κυνήγια καί τίς ἐκδρομές γιά νά ἱκανοποιήσουν τίς δικές τους ἐπιθυμίες, σίγουρα δέν εἶναι ἀγαπητοί στό Θεό.
Ἔτσι λοιπόν ἀγαπητέ ἀναγνώστη ἄν  δέν ἐκκλησιάζεσαι τακτικά τίς Κυριακές, εἶσαι ἔνοχος καί πρέπει νά διορθώσεις τή ζωή σου. Νά διορθώσεις σήμερα πού ζεῖς, γιατί αὔριο ἴσως νά μή ζεῖς καί τότε τί κερδίζεις; Κερδίζεις σίγουρα χωρισμό ἀπό τούς δικαίους καί  πηγαίνεις ἐκεῖ πού δέν θέλης νά πᾶς.

Ἐντολή Πέμπτη:
Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται καί ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπί τῆς γῆς.
Ἡ τιμή στούς γονεῖς ἔχει ἀγαθά ἀποτελέσματα, τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τή μακροζωΐα πάνω στή γῆ.
Ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα σου εἶναι τά ὄργανα τοῦ Θεοῦ, πού σέ ἔφεραν στό κόσμο, καί πόνεσαν καί κουράστηκαν γιά νά σέ μεγαλώσουν καί νά σέ παραδώσουν στή κοινωνία ὁλόκληρο ἄνθρωπο. Δέν ὑπάρχει κανένας ἄλλος στόν κόσμο, πού  θά νοιαστεῖ γιά σένα καί θά πονέσει στίς δύσκολες σου ὥρες ἐκτός αὐτῶν. Ἔχεις ὑποχρέωση ὅπως ἐκεῖνοι σέ φρόντισαν καί ἐσύ νά  ἀνταποδώσεις τή φροντίδα τή στιγμή πού θά τή χρειαστοῦν. Ὅπως ἐκεῖνοι σέ ἀγάπησαν νά τούς ἀγαπᾶς. Αὐτό θέλει ὁ Θεός νά κάνεις γιά νά σέ εὐλογήσει καί νά ζήσεις πολλά χρόνια στή γῆ.
Ἒπειδή δέν εἶναι λίγοι σήμερα ἐκεῖνοι πού ἀφήνουν τούς γονεῖς τους χωρίς φροντίδα καί ἀγάπη, γιατί ἔχουν ἄλλες ἀσχολίες, καί ἄλλοι ἐπειδή πῆρε ὁ ἄλλος ἀδελφός κάτι περισσότερο στή μοιρασιά τῆς περιουσίας, ἐγκαταλείπουν ἤ καί μισοῦν ἀκόμα τούς γονεῖς τους.
Αὐτοί σίγουρα ἁμαρτάνουν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί θά τιμωρηθοῦν.
Ἄν άνήκεις καί σύ ἀναγνώστη μου στήν κατηγορία αὐτή, φρόντισε νά  διορθώσεις, γιατί σίγουρα θά πάθεις τά ἴδια ἀπό τά παιδιά σου. Θά πληρωθεῖς μέ τό ἴδιο νόμισμα πού πλήρωσες τούς γονεῖς σου.
Πνευματική γονεῖς σου εἶναι καί αὐτοί πού σέ ἀναδέχτηκαν ἀπό τή κολυμβήθρα καί σέ ἔκαναν χριστιανό. Ὅλους αὐτούς ἔχεις ὑποχρέωση νά τούς τιμᾶς καί νά τούς ἀγαπᾶς. Μόνο ἔτσι θά  εἶσαι τηρητής τῆς πέμπτης ἐντολῆς καί θά ἔχεις τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.Συμμορφώσου λοιπόν μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου γιά νά μήν συγκαταλεχθεῖς μέ τούς παραβάτες τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί νά χάσεις τήν αἰώνια ζωή.
Ἐκτός ὅμως τῶν φυσικῶν γονέων, ὑπάρχουν καί οἱ πνευματικοί γονεῖς. Αὐτοί πού σοῦ μετάδωσαν τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί πού σέ καθοδηγοῦν στό δρόμο τοῦ Κυρίου, ἤ καί δέχονται τήν ἐξομολόγησή σου καί φροντίζουν γιά τή σωτηρία σου.
Ἐντολή Ἕκτη:
Οὐ μοιχεύσεις.
Μοιχεία καί πορνεία ἔχουν τά ἴδια ἀποτελέσματα. Τό σῶμα τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ναός τοῦ  Θεοῦ καί τά μέλη του εἶναι μέλη Χριστοῦ. Πορνεύοντας ἤ μοιχεύοντας ὁ χριστιανός κάνει τά μέλη τοῦ Χριστοῦ μέλη πόρνης, κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο,  ἀτιμάζει καί περιφρονεῖ τό Χριστό, ἀλλά καί ἀποκόπτεται ἀπό τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὡς μολυσμένο καί σαπιμένο σῶμα.
Ἄν ἔχεις γυναίκα καί  πῆγες μέ ἄλλη, περιφρόνησες τό Θεό, ἀτίμασες τή γυναίκα σου, μόλυνες τό σῶμα σου, ἄφησες τό Θεό καί  ἀκολούθησες τό Διάβολο, ἔγινες ὑποψήφιο μέλος τῆς κόλασης, ἔχασες τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἄν δέν μεταμεληθεῖς καί τρέξεις στήν ἐξομολόγηση καταδίκασες τόν ἑαυτό σου γιά πάντα στό σκοτάδι τῆς κολάσεως.
Ἄν εἶσαι ἐλεύθερος καί πόρνευσες, ἰσχύουν αὐτά πού  εἴπαμε γιά τό μοιχό. Βλέπεις ὅτι δέν ἐγρατεύεσαι, νά παντρευτεῖς, γιά νά ἔχεις τή γυναίκα σου καί νά σβήνεις τή πύρωση τοῦ σώματός σου. Ἄκουσε καί τόν ἀπόστολο πού λέγει:«Γιά τίς πορνεῖες σας, ἄς ἔχει ὁ καθένας τή γυναίκα του» «Πόρνοι καί μοιχοί βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρο-νομήσουσιν»
Ἄν  ἔπραξες τό ἁμαρτημα αὐτό, φρόντισε μέ τή μετάνοια καί ἐξομολόγησή σου νά τό καθαρίσεις, γιά νά δεῖς πρόσωπο Θεοῦ.

Ἐντολή Ἑβδόμη:
 Οὐ κλέψεις.
Ἡ κλοπή εἶναι ἁμαρτία. Γιά νά κλέψει κάποιος προϋπάρχουν στήν ψυχή του καί ἄλλες ἁμαρτίες. Γιά νά κλεψει τό συνάνθρωπό του, ὁ κλέφτης,  δέν ἔχει ἀγάπη, μισεῖ, περιφρονεῖ, ἔχει κακία, φυλαργυρία κλπ. Γι’αὐτό τολμᾶ νά κλέψει τή περιουσία τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου καί νά τόν ἀδικήσει. Κλοπές γίνονται τή νύχτα στό σκοτάδι, ἄλλά γίνονται καί κλοπές στό φῶς τῆς ἡμέρας. Ὅπως τό ἐλλειπές ζύγισμα ἤ μέτρημα ἐμπορευμάτων. Ἤ ἀκόμα νά ξεγελάσει τόν ἄλλο καί νά τοῦ δώσει κακῆς ποιότητας ἐμπόρευμα μέ τά ψέματα πού θά τοῦ ἀραδιάσει.
Ἄν εἶσαι ἐμπορευόμενος νά λές τήν ἀλήθεια τόσο ὡς πρός τή ποιότητα ὅσο καί πρός τή ποσότητα. Τά μέτρα σου καί οἰ ζυγαριές σου νά εἶναι σωστές διαφορετικά εἶσαι κλέφτης καί θά σέ τιμωρήσει ὁ δικαιος κριτής τήν ἡμέρα τῆς μεγάλης δίκης.
Ἄν  ἔκλεψες νά ἐπιστρέψεις τά κλοποιμαῖα νά ἀποκαταστήσεις τόν ἑαυτό σου μέ τήν  ἐξομολόγησή σου, καί σίγουρα ὁ Κύριος θά σέ δεῖ μέ μεγάλη συμπάθεια καί θά σέ σώσει.
Ἐντολή Ὀγδόη:
Οὐ φονεύσεις.
Νά μή φονεύσεις, γιατί δέν ἔδωσες ἐσύ τή ζωή καί ἑπομένως δέ ἔχεις κανένα δικαίωμα νά  ἀφαιρέσεις τή ζωή ἄλλου ἀνθρώπου. Θά πρέπει νά  εἶσαι πολύ προσεκτικός, νά μή θυμώνεις, γιά νά μή  βρεθεῖς στή θέση νά γίνεις φονιάς.
Ὁ φονιάς ἀφαιρεῖ τό δικαίωμα τοῦ Θεοῦ, γιατί μόνο Αὐτός ἔχει τό δικαίωμα νά κρίνει ἤ νά ἀφαιρεῖ ζωές, ἐπειδή αὐτός εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Ὁ φονιάς γίνεται ὄργανο τοῦ διαβόλου καί χάνει τήν υἱοθεσία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι δέ ἀκόμα καί  αὐτός ἄξιος θανάτου καί αὐτό θά λάβει σάν ἀμοιβή τελικά ἄν δέν μετανοήσει.
Στή κατηγορία τῶν φονιάδων συγκαταλέγονται καί οἱ γυναίκες πού κάνουν ἐκτρώσεις καί σκοτώνουν τά σπλάχνα τους, οἱ γιατροί πού  ἐνεργοῦν τήν ἔκτρωση καί αὐτοί ἀκόμα πού συμβούλεψαν τή γυναίκα νά  κάνει τήν ἔκτρωση
Ἐκτός τῆς ἀφαίρεσης ζωῆς πού εἶναι φυσικός φόνος, ἔχουμε καί τόν ἠθικό φόνο.Τέτοιος εἶναι ὅταν συκοφαντήσεις κάποιο, τόν ἐξευτελίσεις καί  καταστρέψεις τήν κοινωνική του ὑπόσταση. Εἶναι ἀκόμα ἠθικός φόνος καί εἶσαι ἔνοχος, ὅταν κακολογήσεις καί ἐμποδίσεις καί ματαιώσεις τήν ἀποκατάσταση κάποιας νέας κοπέλας.
Ἐκτός αὐτῶν εἶναι καί ὁ πνευματικός θάνατος. Ὅταν μέ τή ζωή σου καί τό παράδειγμά σου γίνεις αἰτία νά  χάσει κάποιος τή πίστη του καί νά ἀκολουθήσει τήν αἵρεση ἤ ὅταν παρασύρεις κάποιο ἄνθρωπο στήν ἁμαρτία, τόν φονεύεις πνευματικά καί εἶναι χειρότερος ὁ πνευματικός φόνος, γιατί σκοτώνει σῶμα καί ψυχή.
Ἓρεύνησε λοιπόν τόν ἑαυτό σου καί διόρθωσε τή ζωή σου ὅπως θέλει ὁ Κύριος
Ἐντολή Ἐννάτη:
 Οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατά τοῦ πλησίον σου μαρτυρία ψευδῆ.
 Ἄν κλήθηκες σέ δίκη καί μαρτύρησες ψέματα καί καταδικάστηκε ὁ ἀθῶος εἶσαι ἔνοχος παραβάσεως, ὅπως ἐπίσης ἄν συκοφάντησες κάποιο γιά νά τόν ἐκδικηθεῖς. Μέ τά ψέματά σου  χωρίζεσαι ἀπό τό Θεό. Ἀκολουθεῖς τό πατέρα τοῦ ψεύδους, τόν πρῶτο ψεύτη, τό διάβολο πού εἶπε ψέματα στούς πρωτοπλάστους καί τούς χώρισε ἀπό τόν Κύριο.Νά  ἀποφεύγεις τό ψέμα, γιά να μήν χωριστεῖς ἀπό τό Θεό. Ἐξέτασε λοιπόν τή συμπεριφορά σου μέ βάση τήν ἐντολή αὐτή καί διόρθωσε τόν ἑαυτό σου.
Ἐντολή Δεκάτη:
Οὐκ ἐπιθυμήσεις πάντα ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστι.
Ἡ ἐπιθυμία γεννᾶται ἀπό τά διάφορα πάθη πού ἀφήνει ὀ ἄνθρωπος νά τόν κυριεύσουν.Ἀπό τήν πλεονεξία, τή φιληδονία, τή φυλαργυρία κλπ. Ἂπό τήν ἐπιθυμία γίνεται ἡ πράξη, καί ἀπό τήν τελείωση τῆς πράξεως ἔρχεται ἡ ἁμαρτία. Γιά τοῦτο καί ὁ Θεός διατάσσει:  Νά μήν ἐπιθυμήσεις τή γυναίκα τοῦ πλησίον σου, τήν οἰκία, τόν ἀγρό, τά παιδιά του, τά βόδια του, ἤ ὅ,τι ἄλλο ἔχει στή κατοχή του. Καί στήν Καινή Διαθήκη ὁ Κύριος διευκρινίζει ὅτι ὁποιος βλέπει γυναίκα καί τήν ἐπιθυμεῖ, αὐτός διέπραξε στή καρδιά του τή μοιχεία, τήν ἁμαρτία. Ἡ ἐπιθυμία ὁδηγεῖ πάντοτε στήν ἁμαρτία. Γι’ αὐτό πρέπει νά φυλάγεσαι νά μήν ἐπιθυμεῖς, ἀλλά νά ἀρκεῖσαι μ’ αὐτά πού  ἔχεις.
Ἄν  νομίζεις ὅτι βαρύνεσαι μέ κάποια ἁμαρτωλή ἐπιθυμία, μήν ἀμελήσεις νά τήν καθαρίσεις, γιά νά μήν τή βρεῖς ἐνώπιόν σου τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.
Μέ βάση λοιπόν ὅσα ἔχουμε πεῖ ἀνάκρινε, ἐξέταζε τόν ἑαυτό σου κανόνιζε τή συμπεριφορά σου γιά νά ἐλευθερωθεῖς ἀπό τή παράβαση καί τήν ἐνοχή καί κατά τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου νά βρεθεῖς μέ τό χορό τῶν δικαίων. Προχώρα ἔτσι ἐπικαλούμενος καί τή βοήθεια τοῦ Κυρίου καί σίγουρα θά βρεῖς τή χαρά τῆς δικαίωσης καί σωτηρίας .
Γιά νά ὁλοκληρωθεῖ αὐτή ἡ κατά Χριστόν ζωή, θά πρέπει ὄπωσδήποτε νά ἀρχίσει ἀπό τή ζωή αὐτή ἡ προσπάθεια καί νά συνεχίσει καί νά φτάσει στήν κάθαρση τῆς ψυχῆς ἀπό τά κακά καί αὐτό εἶναι στό χέρι τοῦ ἀνθρώπου. Γιατί ὁ μελλοντικός βίος αὐτῶν πού θά παραλάβει χωρίς νά ἔχουν τίς δυνάμεις πού χρειάζονται γι’ αὐτόν, δέν πρόκειται νά τούς βοηθήσει καθόλου γιά τήν καλοπέρασή τους ἐκεῖ. Αὐτοί θά κατοικήσουν στόν ἀθάνατο ἐκεῖνο τόπο σάν νεκροί καί ἄθλιοι. Γιά παράδειγμα μπορεῖ νά  σκορπίζεται παντοῦ πλούσια εὐωδία, ἀλλά ὅταν δέν ἔχεις ὄσφρηση δέ μπορεῖς νά τήν  ἀπολαύσεις.
Κάθε χριστιανός πού  ποθεῖ τή σωτηρία του καί τήν ἀπόλαυση τῆς αἰωνίου ζωῆς πρέπει νά  εἶναι σ’ ἕνα διαρκή ἀγώνα καταρτισμοῦ καί ἐπαγρύπνησης, ὅπως συνήθως κάνει καί γιά τή ζωή αὐτή τήν πρόσκαιρη. Νά προφυλάγεται ὅσο μπορεῖ ἀπό τά ἁμαρτήματα τῆς καθημερινότητας καί νά μήν ἀμελεῖ νά  ἐξομολογεῖται ὅταν ἡ συνήδεισή του  τόν κατακρίνει, ἔστω καί κάθε ἑβδομάδα, νά καθαρίζεται καί νά κοινωνᾶ, καί σίγουρα, ἑβδομάδα μέ ἑβδομάδα τἀ ἁμαρτήματα θά λιγοστεύουν καί θά προοδεύει πνευματικά μέ τή βοήθεια τοῦ Κυρίου καί τήν καθοδήγηση τοῦ Πνευματικοῦ του.
Ὁ χριστιανός σέ κάθε περίπτωση πού νομίζει ὅτι θά ἁμαρτήσει, ἄς θυμᾶται ἐκεῖνο πού εἶπεν ὀ Πάγκαλλος Ἰωσήφ ὁταν τόν προκαλοῦσε ἡ ἁμαρτία: «Δέν πρόκειται νά κάνω τό πονηρό τοῦτο πρᾶγμα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου» Ἄς  συναισθανόμαστε ὅτι βρικόμαστε πάντοτε κάτω ἀπό τό ἄγρυπνο μάτι τοῦ Κυρίου, καί μέ τή βοήθειά Του θά μποροῦμε νά ἀποφεύγουμε τίς κακοτοπιές τῆς ἁμαρτίας.
 Σίγουρα κανείς δέ θά ἀπαλλαγεῖ τελείως ἀπό τίς μικρές πτώσεις, γιατί ἡ τρεπτή μας φύση καί ἡ ἀδυναμία μας κάπου θά μᾶς ρίχνουν, ἀλλά ἐμεῖς θά συνεχίζουμε τόν ἀγώνα καί μετά τήν ἐξομολόγησή μας νά προσερχόμαστε στή Θεία Κοινωνία, γιά νά λαμβάνομε δύναμη καί βοήθεια καί ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα τῆς ἀναχώρισής μας, ὁ Θεός θά βρεῖ τήν κατάλληλη στιγμή νά μᾶς  πάρει καθαρισμένους, Δέν πρέπει ὅμως νά ξεχνοῦμε ὅτι κάθε ἕνας πού ποθεῖ νά ἀναστηθεῖ καί νά εἶναι ὅμοιος τοῦ Κυρίου, πρέπει νά ἀγνίζει, νά καθαρίζει τόν ἑαυτό του ὅπως καί ὀ Κύριος εἶναι ἀγνός καί καθαρός. (Ἰωάννου 3. 3). Σίγουρα χρειάζεται καθαρότητα ψυχῆς καί σώματος καί συμφιλώση μέ  τυχών ἐχθρούς μας.
Μόνον ὅσοι ἀγωνίζονται καί ζοῦν χριστιανική ζωή δικαιοῦνται νά συμμετέχουν στή θεία Κοινωνία.



12.Χρειάζεται πάντοτε προετοιμασία
Ἄν εἶσαι ἐραστής, ἄν ἐπιθυμεῖς πολύ τήν αἰώνια ζωή, ἄν ἐπιθυμεῖς νά ἔχεις μέσα σου  Αὐτόν πού δίνει ἀθανασία στόν ἄνθρωπο, θά πρέπει νά ζεῖς σύμφωνα μέ τίς ἐντολές Του καί νά ἔχεις ἕνα συνεχή ἀγώνα ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας.Νά μήν  κυριεύεσαι ποτέ ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά. Καί οὕτε νά χάνεις τόν χρόνο σου σέ θεάματα ἤ καί σέ ἀνώφελα πράγματα, ἀλλά νά τόν χρησιμοποιεῖς γιά ἐργασία πνευματική καί πρός ὤφελος αἰώνιον τῆς ψυχῆς σου.Νά προσέχεις περισσότερο τά αἰώνια καί λιγότερο τά πρόσκαιρα καί ἐφήμερα.
Πρέπει νά ἔχουμε τήν  ἴδια γνώμη μέ Ἐκεῖνον πού κοινωνοῦμε τό σῶμα καί τό αἷμα Του, καί νά μήν εἴμαστε ἀπό τή μιά ἑνωμένοι διά τῆς θείας Κοινωνίας, καί ἀπό τήν ἄλλην διηρεμένοι μέ τίς ἁμαρτίες μας.Ἕνα χρέος ἔχομεν ὅλοι νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί νά προσαρμόζουμε τό βίο μας σύμφωνα μέ τήν ἀρέσκειά Του.
Ἐκεῖνο πού μᾶς προετοιμάζει ἀποτελεσματικά γιά τούς  πνευματικούς μας ἀγῶνες σ’ ὅλες τίς περιπτώσεις, εἶναι ὁ πόθος γι’ αὐτά πού ἀγωνιζόμαστε.
 Ἐπίσης θά πρέπει νά συμβουλεύεσαι πάντοτε τή  συνείδησή σου καί ὅταν σέ κατηγορεῖ νά τρέχεις νά τήν καθαρίζεις μέ την εξομολόγησή σου. Γιατί λέγει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης «ὅταν σέ κατηγορεῖ ἡ συνείδησή σου δέν ἔχεις παρρησία στό Θεό.»
Θά θέλεις σίγουρα νά μάθεις περισσότερα γιά τό θέμα τῆς προετοιμασίας τῆς Θείας Κοινωνίας.
 Ἄν μελετᾶς τό  λόγο τοῦ Θεοῦ θά μάθεις τί θέλει ἀπό σένα γιά νά τοῦ εἶσαι ἀρεστός. Μερικά ὅμως ἀπό αὐτά θά σοῦ εἰπῶ κι’ εγώ γιά νά σέ βοηθήσω.
1. Χρειάζεται πρῶτα μιά αὐτογνωσία καί εἶμαι βέβαιος ὅτι θά ἀντιληφθεῖς τήν κατάσταση πού βρίσκεσαι, γιατί ἡ συνείδησή σου θά σέ πληροφορήσει.Χρειάζεται αὐτοέλεγχος καί αὐτοκατηγορία. Αὐτός πού κατηγορεῖ τόν ἑαυτό του ὠφελεῖται διπλά. Καί τά ἁμαρτήματά του γνωρίζει, ἀλλά καί στό μέλλον γίνεται πιό ἀπρόθυμος νά ἁμαρτήσει.
2, Νά πιστέψεις ἐκ βάθους ψυχῆς ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου καί τῆς δικῆς σου ψυχῆς.Καί ὅτι μιά μέρα ἀργά ἤ γρήγορα θά ἔλθει πάλιν σάν Βασιλιάς καί φοβερός Κριτής γιά νά πληρώσει τον κάθε ἄνθρωπο ἀνάλογα μέ τήν ἐργασία του καί τή συμπεριφορά του στόν κόσμο αὐτό.
3. Νά ποθήσει ἡ ψυχή σου τόν πλάστη της καί τήν αἰώνια βασιλεία πού ἐτοίμασε γιά σένα.Γιά νά ἐνισχύσεις αὐτό τόν πόθο καί νά τόν θερμάνεις θά σέ συμβούλευα νά  διαβάζεις τό βίο καί τήν πολιτεία τῶν ἁγίων μας καί νά τούς μιμεῖσαι, γιατί ὁ βίος τους εἶναι ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ πού παρατείνεται στούς αἰῶνες
4. Νά εἶσαι βέβαιος καί πάντοτε νά τό θυμᾶσαι ὅτι εἶσαι ξένος καί παρεπίδημος στή γῆ αὐτή καί τίποτα δέν εἶναι δικό σου.
5. Ἐκεῖνο πού ἐσύ μισεῖς μήν τό κάνεις σέ ἄλλους. Καί ὅσα θέλεις νά  κάνουν οἱ ἄλλοι γιά σένα, αὐτά νά κάνεις καί ἐσύ στούς ἄλλους συνανθρώπους σου, ὅπως εἶπε καί ὁ Κύριος στό Εὐαγγέλιο.
6. Νά βλέπεις τόν κάθε ἄνθρωπο σάν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ἀδελφό σου, καί νά ἐκδηλώνεις τήν ἀγάπη καί τή συμπάθειά σου μέ ἔργα στό συνάνθρωπό σου.
7. Νά εἶσαι βέβαιος ὅτι τά ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου ὄσο μεγάλα και θαυμαστά κι’ ἄν εἶναι ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως. Δέν εἶναι δικά σου, ἀλλά δῶρο τῆς Θείας Πρόνοιας καί μᾶς τά παρέχει γιά τή σύντομη διαβίωσή μας  στόν κόσμο αὐτό. Ἑπομένως δέ θά πρέπει νά μᾶς ἀπορροφοῦν νά μᾶς ἐγκλωβίζουν καί νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν προσπάθεια τῆς σωτηρίας μας. Εἶναι γιά τοῦτο πού ὁ Δαυΐδ γράφει στούς ψαλμούς «πλοῦτος ἐάν ρέει μή προστίθεσθε καρδίαν» δηλαδή καί νά τρέχει ὁ πλοῦτος σάν τό ποτάμι μήν τοῦ δώσει τήν  καρδιά σου, νά μήν σέ κυριεύσει.
8. Βέβαια ὅταν πάρεις τήν ἀπόφαση νά ἐφαρμόσεις τά πιό πάνω νά εἶσαι βέβαιος ὅτι θά δεχθεῖς καί θά δέχεσαι καθημερινά μεγάλους πειρασμούς καί προκλήσεις,εὐχάριστες καί παραπλανητικές ὑποσχέσεις ἀπό τό διάβολο. Θά σοῦ ὑποβάλλει λογισμούς γιά νά σέ παρασύρει, ἐσύ ὅμως μήν τό πιστεὐεις γιατί εἶναι πλάνος καί συκοφάντης. Κάθε σου σκέψη καί κάθε λογισμό νά τό περνᾶς ἀπό τό φίλτρο τοῦ θείου θελήματος. Για νά πάρεις ἐνίσχυση καί παρηγορία καί φωτισμό, νά μάθεις νά βάζεις κάτω τά γόνατα καί νά ἀπευθύνεσαι στόν Πλάστη μας  μέ τήν προσευχή σου καί θά λαμβάνεις ἐνίσχυση και προστασία.
9. Ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει νά μείνουμε κοντά Του καί θα εἶναι κι’ Αὐτός κοντά μας. Καί αὐτό θά τό καταφέρεις, ἐάν ἔχεις τόν λόγο Του σάν λυχνάρι στά πόδια σου καί σάν φῶς στό δρόμο σου, ὅπως τόν εἶχε ὁ Δαυ(δ καί τόσοι ἄλλοι πού εὐαρέστησαν στον Κύριο.
10. Νά θυμᾶσαι ὁτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λέγει: «Οἱ μακρύνοντες ἑαυτούς ἀπό σοῦ ἀπολοῦνται» Δηλαδή Θεέ μου, αὐτοί πού  φεύγουν μακριά σου χάνονται.
11.Πρέπει νά ἔχεις τακτικό ἐξομολόγο πού θά σέ διδάσκει καί θά σέ καθοδηγεῖ στό θέμα αὐτό τῆς προετοιμασίας. Ἄκουσε λοιπόν: Ὅταν θά πάεις νά κοινωνήσεις,πρέπει νά  εἶσαι ἐξομολογημένος καί νά ἔχεις ἐγκράτεια καί προσευχή. Τό Σάββατο τό μεσημέρι θά πάρεις λαδερό φαγητό. Τό βράδυ ἐλαφρό δεῖπνο χωρίς λάδι, καί πρίν πάεις γιά ὔπνο θά διαβάσεις τό Μικρό Ἀπόδειπνο. Μετά τή δοξολογία θά διαβάσεις τήν Ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως, και θά τελειώσεις τό Ἀπόδειπνο. Δέν θά βγεῖς  σέ καμιά ἔξοδο, ἀλλά νά κοιμηθεῖς νωρίς γιά νά ξυπνήσεις τό πρω( κεφάτος νά  πάεις στήν Ἐκκλησία.
Ἰδιαίτερη νηστεία δέν ὑπάρχει πρίν τή θεία Κοινωνία. Πρέπει ὅμως νά ἐφαρμόζει ὁ χριστιανός τίς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Τετάρτης καί Παρασκευῆς, ὅταν μπορεῖ. Καί ὅταν πρόκειται νά κοινωνήσει νά κάνει τουλάχιστο καί δυό τρεῑς μέρες νηστεία.
Τά ἀδρόγυνα πρέπει νά εἶναι καθαρά τρεῖς μέρες πρίν τή θεία Κοινωνία, ἀλλά καί μετά τή θεία Κοινωνία νά  προσπαθοῦν νά κάνουν κάποια ἐγκράτεια, γιατί ἐπιβάλλεται κάτι τέτοιο.
12. Στή Θεία Λειτουργία, τή στιγμή πού ὁ Λειτουργός ἐκφωνεῖ τό: «Πρόσχωμεν, τά Ἅγια τοῖς ἁγίοις»,  θά διαβάσεις τίς εὐχές τῆς Θείας Μεταλήψεως «Πίστεύω Κύριε, καί ὀμολογῶ...» μέχρι πού  θά κληθεῖς «Μετά φόβου Θεοῦ..» νά πάεις νά κοινωνήσεις.
13.Στό Μυστήριο πρέπει νά πηγαίνεις ντυμένος κατάλληλα. Αὐτό θά πρέπει νά τό προσέξουν ἰδιαίτερα οἱ γυναῖκες, νά ντύνονται μέ γυναικεία στολή, χωρίς βαψίματα, καί μέ κάλλυμα στήν κεφαλή,γιατί ἔτσι φανερώνουν τήν ὑποταγή τους στόν Κύριο, ἀλλά καί ντροπή γιά τούς ἀγγέλους.Οἱ χριστιανοί πρέπει να πηγαίνουν στή Θεία Κοινωνία μέ τήν  ἀπόλυτη πίστη ὅτι κοινωνοῦν τό Σῶμα ἐκεῖνο τοῦ Λυτρωτή μας, πού ἐπαθε γιά νά σώσει τόν κόσμο. Χωρίς αὐτή τή  ζωντανή καί βέβαιη πίστι δέν ὠφελεῖται κανένας.
14. Εἶσαι ἤδη κοντά στό ἅγιο Ποτήριο, βάλε τόν σταυρό σου, πάρε τό μάκτρο (τό μαντήλι) βάλετο κάτω ἀπό τό μάγουλό σου. Ὅταν μεταλάβεις σκούπισε τά χείλη σου μέ τό μάκτρο, καί δῶσε το στόν ἑπόμενο. Πήγαινε στή θέση σου καί  ἄν μπορέσεις διάβασε τή θεία Εὐχαριστία, ἤ θά τήν διαβάσεις στό σπίτι σου, δέ θά ἀμελήσεις γιατί σημαίνει ἀγνωμοσύνη, ἀχαριστία.
Τώρα ἑνώθηκες μέ τόν Κύριο καί μέ τούς  ἄλλους πού κοινώνησαν. Ἀποτελεῖς γνήσιο καί ζωντανό μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας. Ἔγινες χριστοφόρος καί θεοφόρος.
 Χριστιανέ, θά πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι μετά τή Θεία Κοινωνία νά εἶσαι προσεκτικός νά μήν πληγωθεῖς καί τρέξει αἶμα, Ἡ Θεία Κοινωνία δέ πηγαίνει στο στομάχι καί στόν ἀφεδρώνα, ἀλλά κατευθεῖαν στό αἷμα καί ζωογονεῖ τήν ψυχή. καί εὐεργετεῖ ὅλον τόν ἄνθρωπο.
Mετά τή Θεία Κοινωνία θά πρέπει νά εἶσαι ἐγκρατής καί προσεκτικός νά μή βεβηλώσεις τόν ἁγιασμό σου μέ καμιά ἁμαρτία. Γιά νά διαφυλάξεις τόν ἑαυτό σου καί νά εἰσέλθεις στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.  Χρειάζεται προσοχή κόπος καί ἀγώνας συνεχής, αὐτό μήν τό ξεχνᾶς. Ὁ Χριστός ὑποσχέθηκε σταυρό καί ὄχι καλοπέραση στούς ὁπαδούς Του. Να τό θυμᾶσαι αὐτό γιά νά μήν  ὑποχωρεῖς στά ἐμπόδια πού  βάλλει ὁ ἐχθρός.
Νά μή φοβᾶσαι καθόλου, ἀλλά νά σκέφτεσαι ὅτι εἶναι μαζί σου ὁ Κύριος  ἕτοιμος σέ κάθε στιγμή νά σέ στηρίξει. Κι’ ἀκόμα ἄν πέσεις σέ ἀκούσια ἀμαρτήματα μή τρομάξεις, ἀλλά νά τρέχεις στήν ἐξομολόγηση καί στή Θεία Κοινωνία. Αὐτό πρέπει νά εἶναι συνεχές, γιατί δέ θά πάψεις νά  ἁμαρτάνεις, ἔστω καί σέ κάτι μικρό ἐν ὅσω εἶναι τά μάτια σου ἀνοιχτά. Ἑσύ θά ἀγωνίζεσαι, θά πέφτεις καί θά σηκώνεσαι συνεχῶς καί ὁ Κύριος σίγουρα θά ἐλεήσει ὅσους ἀγωνίζονται. Θά διαλέξει τήν ὥρα πού θά εἶσαι καθαρός καί θά σέ πάρει κοντά Του νά σοῦ γλυκάνει τίς δύσκολες στιγμές πού πέρασες ἀγωνιζόμενος
Θέλω νά σέ προειδοποιήσω,ἐπαναλαμβάνοντας, γιά πάγίδα πού ὁ ἐχθρός μᾶς βάζει καί πρέπει νά τήν γνωρίζεις.  Εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι πού ἀποφεύγουν τή Θεία Κοινωνία μέ τήν  πρόφαση «Μα εἶμαι ἁμαρτωλός καί ἀνάξιος, πῶς θά κοινωνήσω;» Αὐτό εἶναι τοῦ πονηροῦ ἀδελφέ μου. Σίγουρα εἶσαι ἁμαρτωλός. Ἀλλά ὁ Χριστός ἦλθε γιά τούς ἁμαρτωλούς. Κανένας ἄνθρωπος δέ θά ἀπαλλαχθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία ἐν ὅσο εἶναι τά μάτια του ἀνοιχτά. Θά ἔχουμε ἔστω καί μικρά πεσίματα στή ζωή μας, θά ἔχουμε καί πληγές γιατί ἔχουμε πόλεμο συνεχή. Καί αὐτοί οἰ ἅγιοί μας ἀκόμα δέν ἦταν τελείως ἀπαλλαγμένοι γιατί ἦσαν ἄνθρωποι. Δέν γίνεται νά πολεμᾶς σ’ όλη σου τή ζωή καί νά μήν δέχεσαι τραύματα ἔστω καί μικρά.
 Ὁ Κύριος μᾶς ἔστησε Θεραπευτήριο καί ὅταν πληγωθοῦμε νά τρέχουμε γιά θεραπεία. Ἡ τακτική μετάνοια καί ἐξομολόγηση καί ἡ συχνή Θεία Κοινωνία θεραπεύουν τίς πληγές καί ἀξιώνουν τόν ἄθρωπο νά γευθεῖ τήν άγάπη τοῦ Θεοῦ.  Προσπάθεια καί θάρρος καί πίστη στόν ἀγώνα χρειάζεται καί ὁ Κύριος θά τά εὐλογήσει καί θά σέ ἀμείψει στή βασιλεία Του
Στή ζωή αὐτή πρέπει νά ἔχουμε συνεχῶς στήν σκέψη μας, τήν προετοιμασία καί τήν προσέλευση μας στή Θεία Κοινωνία. Τά ἄλλα θά τά ἔχουμε σέ δεύτερη μοίρα. Θά κάνουμε βέβαια κάποια προσπάθεια καί γι’  αὐτά χωρίς ἆγχος καί ἀγωνία. Θά προσπαθοῦμε ὅσο χρειάζεται νά ἔχουμε τά ἀναγκαῖα στά ὁποῖα καί ὁ Κύριος θά εἶναι βοηθός καί θά παρέχει αὐτά πού θα χρειασθοῦν. Γι’ αὐτό νἆσαι βέβαιος.






13.Αντί ἐπιλόγου

 Ἀγαπητέ ἀναγνώστη
Ἄν θέλεις νά ὀνομάζεσαι καί νά εἶσαι πραγματικός Χριστιανός καί ἄξιος νά φέρεις τό ὄνομα αὐτό, ἀπόβαλε σάν ἄλλο ἔνδυμα τά διάφορα κακά πάθη ἤ συνήθειες πού  ἔχεις ἀκόμα, Ἐλευθερώσου ἀπό ἐκεῖνα τά ὑλικά πράγματα πού σέ κρατοῦν δέσμιο, καί προσάρμοσε τή ζωή σου μέ τό θέλημα τοῦ Πλάστη σου καί νά εἶσαι βέβαιος ὄτι θά βγεῖς κερδισμένος.
Εἶναι μεγάλο τό ἀξίωμά σου ἄνθρωπε καί ξεπερνᾶ κάθε ποικιλία τῆς κτίσεως. Πρόσεξε πόσο πλατύς καί λαμπερός εἶναι ὁ οὐρανός καί δέν εὐαρεστήθηκε ὁ Κύριος νά ἀναπαυθεῖ καί παραβλέπει τά πάντα καί ἀναπαύεται μόνο σέ καρδιά ἀνθρώπου μέ ἀγαθούς λογισμούς. Μόνο ἐσύ διαλέχθηκες νά γίνεις ναός τῆς θεότητος γιά νά κατασκηνώσει ὁ Θεός, διότι λέγει «Σέ ποιόν θά προτιμήσω παρά μόνο τόν πρᾶο καί ἤσυχο ἄνθρωπο πού τρέμει τούς λόγους μου». Ἐσύ εἶσαι κτῆμα Θεοῦ, ἐσύ εἶσαι κληρονομιά τοῦ βασιλιά. Μήν τόν καταφρονήσεις ὠ ἄνθρωπε, ἀλλά ἄρχισε τόν ἀγώνα καί ἀγωνίζου γιά νά πάρεις τό στεφάνι τῆς νίκης καί νά ἀναπαυθεῖς στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, στόν ὁποῖο πρέπει ὅλη ἡ δόξα  ἡ τιμή και προσκύνηση στόν αἰῶνα τον ἅπαντα. Ἀμήν.