Έρευνα άρθρου:
Το νόημα της ζωής🌹
Βλέπεις κάτι πρόσωπα σφιγμένα. Σαν να ζορίζονται. Σαν να πασχίζουν συνεχώς να αποδείξουν κάτι. Ότι είναι σωστοί, καλοί, ηθικοί, ευπρεπείς, ευσεβείς.
Σαν να θέλουν να εντυπωσιάσουν τους άλλους, με την εμφάνισή τους, με τις ικανότητές τους, την εξυπνάδα τους, την ευλάβειά τους.
Σαν να πασχίζουν να μην διαψεύσουν τις προσδοκίες των άλλων, που ουσιαστικά είναι δικές τους προσδοκίες.
Σφίγγονται να μην εκπέσουν στα μάτια των πολλών.
Είναι πρόσωπα που ίδρωσαν ελεγχόμενα, μα που ποτέ δεν μάτωσαν παίρνοντας κάποιο ρίσκο.
Είναι πρόσωπα που είναι θρησκευόμενα, μα έξω από την Εκκλησία.
Θρησκεύουν, μα δεν πιστεύουν.
Θρησκεύουν, μα με μία σαφώς αντιεκκλησιαστική συνείδηση.
Και βλέπεις από την άλλη μεριά, ανθρώπους χαλαρούς, οι οποίοι δεν φοβούνται να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους με ένα χαμόγελο ή με έναν λυγμό.
Άνθρωποι με βαθιά συναίσθηση της καταστροφής τους, αλλά και με βαθιά μετάνοια, με γνώση ελευθερίας που πηγάζει από την ταπεινή τους καρδιά.
Αυτοί είναι άνθρωποι του Θεού. Άνετοι, όχι με την αμαρτία τους αλλά με το πετραχήλι του πνευματικού τους. Όχι εξοικειωμένοι αλλά οικείοι των Μυστηρίων.
Χωρίς προσποιήσεις, χωρίς στημένα πρόσωπα, λόγια, κινήσεις.
Ανεπιτήδευτες υπάρξεις. Γνήσια τέκνα της Αλήθειας, φίλοι της ανόθευτης αγάπης. Με μία λέξη. Απλοί.
Βλέπεις κάτι πρόσωπα σφιγμένα. Σαν να ζορίζονται. Σαν να πασχίζουν συνεχώς να αποδείξουν κάτι. Ότι είναι σωστοί, καλοί, ηθικοί, ευπρεπείς, ευσεβείς.
Σαν να θέλουν να εντυπωσιάσουν τους άλλους, με την εμφάνισή τους, με τις ικανότητές τους, την εξυπνάδα τους, την ευλάβειά τους.
Σαν να πασχίζουν να μην διαψεύσουν τις προσδοκίες των άλλων, που ουσιαστικά είναι δικές τους προσδοκίες.
Σφίγγονται να μην εκπέσουν στα μάτια των πολλών.
Είναι πρόσωπα που ίδρωσαν ελεγχόμενα, μα που ποτέ δεν μάτωσαν παίρνοντας κάποιο ρίσκο.
Είναι πρόσωπα που είναι θρησκευόμενα, μα έξω από την Εκκλησία.
Θρησκεύουν, μα δεν πιστεύουν.
Θρησκεύουν, μα με μία σαφώς αντιεκκλησιαστική συνείδηση.
Και βλέπεις από την άλλη μεριά, ανθρώπους χαλαρούς, οι οποίοι δεν φοβούνται να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους με ένα χαμόγελο ή με έναν λυγμό.
Άνθρωποι με βαθιά συναίσθηση της καταστροφής τους, αλλά και με βαθιά μετάνοια, με γνώση ελευθερίας που πηγάζει από την ταπεινή τους καρδιά.
Αυτοί είναι άνθρωποι του Θεού. Άνετοι, όχι με την αμαρτία τους αλλά με το πετραχήλι του πνευματικού τους. Όχι εξοικειωμένοι αλλά οικείοι των Μυστηρίων.
Χωρίς προσποιήσεις, χωρίς στημένα πρόσωπα, λόγια, κινήσεις.
Ανεπιτήδευτες υπάρξεις. Γνήσια τέκνα της Αλήθειας, φίλοι της ανόθευτης αγάπης. Με μία λέξη. Απλοί.
