Viktor Maria
ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΕΙΣ;
ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Λαϊκά κείμενα
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΔΟΔΕΙΧΤΗΣ
Πρόλογος.
Ἀγαπητέ ἀναγνώστη
Ἡ σωτηρία καί ἡ ἀποφυγή ἀπό τήν ἀπειλή τῆς κολάσεως καί τῆς αἰώνιας δυστυχίας, πρέπει νά εἶναι τό κύριο μέλημα τοῦ κάθε χριστιανοῦ, ἄνδρα καί γυναίκας. Τό μεγάλο αὐτό γεγονός, κατορθώνεται στήν ζωή αὐτή, καί ἀλλοίμονο, ἄν δέν τό πετύχουμε ἘΝΌΣΩ ΖΟΥΜΕ. Ὅταν φύγουμε ἀπό τή ζωή δέ θά ἔχουμε ἄλλην εὐκαιρία. Ὅπως φύγει ὁ ἄνθρωπος, ἔτσι καί θά μείνει αἰώνια.
Με το ἀπλό αὐτό φυλλάδιο, πού κρατᾶς στα χέρια σου, θέλουμε να θίξουμε δύο θέματα, Τά ὀποἶα ἄν δέν τά προσέξουμε καί δέν διορθώσουμε τά λάθη καί τή συμπεριφορά μας ἀπό τή ζωή αὐτή,, θά εἶναι καταστροφή, καί ἀπώλεια τῆς αἰώνιας βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Το πρῶτο θέμα εἶναι, ἠ ἀδυναμία ἀρκετῶν χριστιανῶν να πηγαίνουν ἐνωρίς και ἔγκαιρα στην Ἐκκλησία,τίς Κυριακές.
Το δεύτερο θέμα εἶναι, ἠ μή προσεύλευση τῶν χριστιανῶν στή Θεία μετάληψη τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ συνέχιση αὐτῆς τῆς κατάστασης και τῆς ἀταξίας, μαρτυρεῖ τήν ἄγνοια, την ἀμέλεια καί τή ραθυμία τῶν χριστιανῶν αὐτῆς τῆς κατηγορίας, πού δυστυχῶς εἶναι σέ βάρος τῆς δικῆς τους σωτηρίας.
Ἡ κατάσταση αὐτή γεμίζει λύπη κάθε ἕνα πιστό πού βλέπει τούς ἀδελφούς του νά μήν συμπεριφέρονται σωστά, στό θέμα τῆς σωτηρίας τους, καί τό χειρότερο νά μήν προσπαθοῦν νά βελτιώσουν τή χριστιανική τους ζωή σύμφωνα μέ τήν ἐπιβαλλόμενη ὀρθόδοξη τακτική.
Ἀπευθυνόμαστε λοιπόν σ’ αὐτή τήν κατηγορία τῶν ἀδελφῶν μας καί τούς προτρέπουμε νά προσέξουν σοβαρά τίς γραμμές πού θά ἀκολουθήσουν, γιατί πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει σοβαρά ἡ αἰώνια σωτηρία μας, καί λιγότερο τά σημερινά, τά πρόσκαιρα, πού σίγουρα ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως. Ἄλλωστε δέν γνωρίζουμε καί πόσο χρόνο ἔχουμε, για νά ἀναβάλλουμε τήν αἰώνια σωτηρία μας.
Θά προσπαθοῦμε, θά ἐργαζόμαστε γιά τή καθαρότητα καί τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τά κατάλοιπα τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας, «ἕως ἡμέρα ἐστί». Δηλαδή τώρα πού ζοῦμε, γιατί ἔρχεται ἡ νύχτα τοῦ θανάτου, καί κανένας δέν μπορεῖ νά ἐργασθεῖ πλέον γιά νά σωθεῖ. Ὅπως θά φύγει κάποιος ἀπό τή ζωή, ἔτσι δυστυχῶς θά μείνει αἰώνια. Ἄν φύγει κάποιος μέ τό Χριστό, ἄξια, μέσα του, θά εἶναι αἰώνια μαζί Του. Ἄν ὅμως φύγει ἀπό τή ζωή αὐτή χωρίς Χριστό, θά χάσει τή χαρά τοῦ παραδείσου παντοτεινά.
Ἐπιβάλλεται λοιπόν ὁ κάθε χριστιανός νά πάρει τό θέμα τῆς αἰώνιας ζωῆς του, πολύ σοβαρά, γιατί ὁ κίνδυνος να χάσει τόν Παράδεισο τοῦ Θεοῦ, εἶναι μεγάλος, προπάντων στούς καιρούς αὐτούς, ὅπου οἰ παγῖδες εἶναι πολλές καί πολύμορφες.
Ἔχουμε κάνει προσπάθειες γιά τό θέμα αὐτό καί μοιράσαμε διαφωτιστικά κείμενα, ἀλλά δυστυχῶς καί πάλιν βλέπουμε τή ραθυμία, τήν ἀργοπορεία νά συνεχίζεται.
Χωρίς νά λογαριάσουμε κόπο, χρόνο καί χρήματα, θά συνεχίσουμε τήν προσπάθειά μας, μέ πολλήν ἀγάπη, ἀλλά καί μέ τή βοήθεια πάντοτε τοῦ Κυρίου, νά λιγοστέψουν,ή καί νά μήν ὑπάρχουν ἀργοπορημένοι, στή θεία Λειτουργία. Ἡ διαφώτιση συνεχίζεται καί μέ τό φυλλάδιο αὐτό.
Ὅσο ἀφορᾶ τή μετοχή στή θεία Κοινωνία, ἔχουμε πεῖ ἀρκετά ἀπό ἄλλη θέση, καί γράψαμε καί ὁλοκληρωμένο κείμενο, «Περί θείας Κοινωνίας».
Ἐδῶ λίγα θά ποῦμε γιά τό θέμα αὐτό.
Α
Τό πρῶτο μας θέμα ἀφορᾶ τήν κατηγορία τῶν χριστιανῶν πού ἔρχονται καθυστερημένα στή Ἐκκλησία, τίς Κυριακές.
Δέν εἶναι εὐχάριστο γεγονός, νά βλέπεις τούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, νά ἔρχονται στήν Ἐκκλησία, μερικοί μετά τό εὐαγγέλιο, μερικοί τήν ὥρα τῆς Μεγάλης εἰσόδου, καί ἄλλοι πολύ ἀργότερα; Καί νά ἔχουν τή αἴσθηση, αὐτοί οἱ χριστιανοί ὅτι ἔκαναν τό καθῆκο τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, νά ξεγελοῦν τή συνείδησή τους. Θά πρέπει νομίζω νά τούς ποῦμε τήν ἀλήθεια,γιατί ἀδικοῦν τήν ἀθάνατη ψυχή τους! Ἔχουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί πολύ ἀδύνατο ἤ καί ἀνύπαρκτο πόθο γιά ἐκκλησιασμό. Ἁπλά ἀπό συνήθεια καί συναισθηματισμό, πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία, ἐγ-κλωβισμένοι στίς ἀνάγκες τῆς πρό-σκαιρης ζωῆς.
Θά ἤθελα νά πῶ στούς ἀδελφούς μας αὐτούς, ὅτι κάθε καλό ἔργο, λόγος ἤ πράξη, εἶναι πραγματικά κάλό ὅταν γίνεται, μέ εὐπρέπεια, στήν ὥρα του καί μέ τάξι καί σύμφωνα μέ τούς νόμους. Διαφορετικά τό καλό γίνεται κακό. Ὅπως τό καλό τοῦ ἐκκλησιασμοῦ ὅταν δέν γίνεται στήν ὥρα του καί μέ τήν τάξη καί τό νόμο τῆς Ἐκκλησίας, δέν ὠφελεῖ, ἀλλά ζημιώνει τόν ἄνθρωπο .
Θά ὑποδείξουμε λίγα πράγματα πού γίνονται καί ὑπάρχουν στό χῶρο τοῦ ναοῦ, γιά νά καταλάβουμε ὅτι συμφέρει στή ψυχή μας νά εἴμαστε ἐνωρίς στό ναό.
Προσπαθοῦμε νά ἀναζωοπυρώσουμε τήν πνευματική φλόγα, γιά νά κάψει τή ραθυμία τῆς ψυχῆς, καί νά ζωντανέψει τήν ἀγάπη γιά τήν αἰώνια ζωή.
Τί συμβαίνει στόν ἱερό χῶρο τοῦ ναοῦ.
Μέσα στό χῶρο τοῦ ναοῦ συνέρχεται ἡ Ἐκκλησία,τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, σέ μιά ἄρρηκτη ἐνότητα, μέ μιά ψυχή καί μιά καρδιά
Κάθε ὀρθόδοξος χριστιανός, βαπτισμένος στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι καί ἕνα μέλος τοῦ αὐτοῦ τοῦ σώματος. Πηγαίνοντας κάθε μέλος ἐνωρίς στό ναό, ἑνώνεται μέ τά ἄλλα μέλη καί ἀποτελοῦν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἕνωση αὐτή ὁλοκληρώνεται ὅταν ὅλα τά μέλη μετέχουν στή θεία Κοινωνία. Ἑνώνονται μέ τό Χριστό καί μεταξύ τους. Εἶναι οἱ αὐτοί πού στό μέλλον θά κληρονομήσουν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Βλέπετε τί χάνουν ὅσοι δέν προσέρχονται ἔγκαιρα στήν Ἐκκλησία;
Ἡ θεία Λειτουργία, εἶναι ἡ Τράπεζα πού στρώνεται, γιά νά τραφεῖ και νά ζωογονηθεῖ ἡ ψυχή μας. Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ὅταν καλεσθοῦμε γιά φαγητό, προσπαθοῦμε νά εἴμαστε παρών πρίν ἀκόμα καθίσει κανείς στό τραπέζι, γιατί δέν εἶναι σωστό νά καθυστεροῦμε, φοβούμενοι πήπως προσβάλουμε τόν οἰκοδεσπότη.
Ἐδῶ στήν Ἐκκλησία, Αὐτός πού μᾶς καλεῖ εἶναι ὁ Θεός, γιατί λοιπόν δέν τόν λαμβάνουμε ὑπόψιν καί αργοποροῦμε;
Ὁ Χριστός, καί κατ’ ἐπέκταση ἡ Ἁγία Τριάδα, ὁ ἕνας Θεός βρίκεται κατά τή θεία Λειτουργία μέσα στό ναό. Γίνεται ὁ ναός οἶκος Θεοῦ καί τόπος ἁγιάσματος καί σωτηρίας.
Δέν ὑπάρχει κανένα ἄλλο μέρος πού νά μπορεῖ νά γίνει ὁ ἄνθρωπος θεός κατά χάρη, παρά μόνο στό χῶρο τοῦ ναοῦ κατά τή θεία Λειτουργία» Εἶναι λοιπόν δικαιολογημένη ἡ προσέλευση μας στό ναό, ἐνωρίς καί μέ μεγάλο πόθο καί ἐπιθυμία, ὅλοι μέ μιά ὀμοψυχία καί συμφωνία, γιά ἁγιασμό καί σωτηρία.
Ἡ σύναξη τῶν χριστιανῶν στό χῶρο τοῦ ναοῦ ὁνομάζεται ἐκκλησία. Εἶναι σύναξη ἐν δυνάμει ἁγίων προσώπων, ὄχι ἀτόμων. Τό ἄτομο περιορίζεται στό ἀτομικό του ἐγώ, καί προσπαθεί νά ἰκανοποιήσει αὐτό τό ἐγώ. Βλέπετε, μερικοί ἔχουν καί καθίσματα δικά τους καί δέ θέλουν νά τά χρησιμοποιήσουν ἄλλοι.Ἐνῶ τό πρόσωπο ἔχει πάντοτε ἐπικοινωνία μέ τ’ ἄλλα πρόσωπα, καί φροντίζουν ὅλοι μαζί γιά τό συμφέρον ὄλων, ὅπως τά μέλη τοῦ ἑνός σώματος συνεργάζονται γιά τήν καλή λειτουργία τοῦ ἀνθρώπινου σώματος. Τέτοιοι πρέπει νά εἶναι οἱ χριστιανοί,καί μέ πόθο καί ὀμοψυχία καί ἐνθουσιασμό, πρέπει νά προσέρχονται ἔγκαιρα στό ναό, γιά νά ἑνωθοῦν μέ τούς ἀδελφούς τους γιά νά ἀρχίσει ἡ θεία Λειτουργία καί νά προσφέρουν τή λατρεία τους στήν Παναγία Τριάδα πού τόσο μᾶς εὐεργετεῖ καί μᾶς σώζει ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο πού διάλεξαν οϊ πρωτόπλαστοι. Ἐδῶ στό ναό, κατά τή Θεία Λειτουργία καί τή μετοχή μας στό Μυστήριο, τῆς θείας Κοινωνίας, θεραπεύουμε ὀλοκληρωτικά τόν τραυματισμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἑαυτό μας, καί ἀποχωροῦμε, θεραπευμένοι καί ὑγειαίνοντες.
Εἶναι τόσο μεγάλες οἱ εὐεργεσίες πού ἀπολαμβάνουμε ἀπό τή προσέλευση μας στή θεία λατρεία, πού ἀξίζει κάθε κόπο καί προσπάθεια, αλλά καί προετοιμασία χρειάζεται.
Προετοιμασία
Γιά κάθε κοσμική ἐκδήλωση προετοιμάζονται οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν προηγούμενη μέρα ἤ και πολύ πρίν ἀκόμα. Γιατί νά μήν προετοιμάζονται οἱ χριστιανοί, γιά τό μεγάλο πνευματικό γεγονός, τή θεία Λειτουργία, πού ἄν προσέλθουν κανονικά, παρακολουθήσουν σωστά καί μετάσχουν στό Μυστήριο, θά κερδίσουν τήν ἀθάνατη αἰώνια ζωή καί εὐτυχία;
Βέβαια, πρώτη καί καλλίτερη προετοιμασία εἶναι νά προσπαθεῖ ὁ χριστιανός νά ζεῖ ὅπως θέλει ὁ Θεός, νά βιώνει τή χριστιανική ζωή, νά καθαρίζεται μέ τήν ἐξομολόγησή του, ὅταν αὐτό χρειάζεται. Ὅταν πρόκειται νά ἐκκλησιασθεῖ τήν Κυριακή, τό Σαββάτο τό βράδυ νά περιορισθεῖ στό σπίτι του, νά διαβάσει τήν Ἀκολουθία τῆς Θείας Μετάληψης, νά κοιμηθεῖ ἐνωρίς, καί τό πρωΙ τῆς Κυριακῆς νά πάει ἔγκαιρα στήν Ἐκκλησία, σάν ἄλλο πνευματικό μέλος, γιά νά όλοκληρώθεῖ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Μέ τέτοια ζωή καί τάξη, θά νοιώθεις ἀπό τή ζωή αὐτή τή χαρά τοῦ Παραδείσου. ὅπως λέγουν καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας:
«Ἄν ὁ Χριστιανός δέ νοιώθει ἀπ’ τή ζωή αὐτή τή χαρά τῆς αἰώνιας ζωῆς, δέ θά τήν νοιώσει οὔτε καί μετά.
Ἡ Ἐκκλησία ἀγαπητοί μου εἶναι τόπος θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου. Γιατί τόση ἀπροθυμία νά προσέλθετε ἔγκαιρα στό χῶρο τῆς σωτηρίας σος; Πάρτε τώρα τήν ἀπόφασή σος, ἀναθεώρηστε τίς συνήθειές σας καί διόρθωστε τή συμπεριφορά σας, σήμερα καί ὄχι αὔριο, γιατί αὔριο ἴσως εἶναι ἀργά.
Β΄
Τό δεύτερο θέμα πού θά μᾶς ἀπασχολήσει ὅπως ἔχουμε πεῖ εἶναι τό θέμα τῆς μετοχῆς τῶν χριστιανῶν στή θεία Κοινωνία.
Τί εἶναι ὅμως ἡ θεία Κοινωνία;
Ἡ ἀπάντηση: Εἶναι Αὐτός ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, πού προσφέρεται στούς ἀνθρώπους πού τόν ἀκολουθοῦν μέ ἀγάπη. Θέλει νά ἑνωθεῖ μαζί τούς, νά θρέψει καί νά ἀναζωογωνίσει τή ψυχή πού τόν ποθεῖ, νά ἑνωθεῖ μάζί μέ τούς χριστιανούς, νά τούς ἁγιάσει, νά τούς καθαρίσει, νά τούς κάνει θεούς κατά χάρη καί νά τούς ἀνεβάσει στά οὐράνια, πάνω ἀπό κάθε ἀρχή καί ἐξουσία, ἐκεῖ πού βρίσκεται ὁ Ἴδιος.
Ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος πού προσφέρονται στή θεία Λειτουργία μεταβάλονται σέ πραγματικό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής μας. (Ματθ. κστ΄,26-28).
Αὐτό τό διαβεβαιώνει ὁ Ἴδιος, Διάβασε (Ἰωάν.κστ΄ 35-58).
Ἡ θεία Κοινωνία εἶναι ἡ τροφή τῆς ψυχῆς πού δίνει ζωή. Λέγει ὁ Κύριος: «Ἀληθινά σᾶς λέγω, ἐάν δέν φάγετε τήν σάρκα τοῦ Υἰοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί δέν πίετε τό αἷμα του,δέν θά ἔχετε ζωή μέσα σας» (Ἰωάν. Στ΄53) Ἄρα ὅσοι δέν κοινωνοῦν ἔχουν ψυχή πενυματικά νεκρωμένη.
Ἡ θεία Κοινωνία, δίνει ζωή στήν ψυχή, ἀλλά ἀκόμα εἶναι τό φάρμακο πού καθαρίζει καί ἐξαλείφει τήν ἁμαρτία. «...καί τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ του, μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία.» (Α΄Ἰωάν.α΄7).
Τί περισσότερο χρειάζεται κάθε πιστός, ἀπό τοῦ νά τρέφει καί νά καθαρίζει τήν ψυχή του, καί δωρεάν μάλιστα;
Αὐτό ὅμως δέν λαμβάνεται ὑπόψιν ὅπως φαίνεται, ἤ δέν μελετήθηκε σωστά ἀπό τούς χριστιανούς, καί πολύ περισσότερο ἀπό τούς ἰθύνοντες στήν Ἐκκλησία.
Ἡ στέριση τῆς θ. Κοινωνίας νεκρώνει πραγματικά τή ψυχή.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει τό ἑξῆς; «Ὅταν στερήσεις τή διατροφή σ’ ἕνα ζωντανό ὀργανισμό, τότε πεθαίνει.» Μήπως ἠ ψυχή δέν εἶναι ζωντανός ὀργανισμός καί ἀποφεύγεται ἡ διατροφή της; Τή ζωντάνια στό σῶμα τή δίνει ἡ ψυχή,γιατί λοιπόν στεροῦμε τήν ψυχή καί φροντίζουμε τόσο τό σῶμα; Τό σῶμα εἶναι ὕλη καί ἀργά ἤ γρήγορα θά καταστραφεῖ. Κι’ ὅμως τό τρέφουμε συχνά,τό φροντίζουμε σάν νά εἶναι αἰώνιο πρᾶγμα, καί τήν ἀθάνατη ψυχή τήν καταδικάζουμε νά λιμοκτονεῖ
Πεινᾶ καί διψά ἡ ψυχή περισσότερο ἀπό τό σῶμα, ἀλλά δέν τήν προσέχουμε, ἐπειδή ἡ προσοχή καί ἡ μέριμνά μας στρέφεται ἀποκλειστικά στό φθαρτό μας σῶμα. Καί δέν εἶναι μόνο αὐτό, ἀλλα καί κυκλοφοροῦν διάφορες παραδόσεις πού συγχίζουν τούς πιστούς καί ἀποφεύγουν νά μετέχουν στό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Ἀμελέτητοι καί θρησκόληπτοι δάσκαλοι, λέγουν ὅτι, 4 φορές τό χρόνο νᾶ κοινωνᾶς εἶναι ἀρκετό. Ἄλλοι πάλιν, πρέπει νά περάσουν 40 ἡμέρες κλπ. Καί ὅμως ὁ Μέγας Βασίλειος, ὅταν τόν ρώτησαν πόσες φορές τήν ἐβδομάδα κοινωνοῦσαν οἰ χριστιανοί τότε, εἶπε ὅτι κοινωνοῦσαν 4 φορές τήν ἐβδομάδα. Κοινωνοῦσαν συχνά, γιατί γνώριζαν τό λόγο τοῦ Κυρίου,«ἄν δέν φάγετε τή σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίετε τό αἷμα του, δέν θά ἔχετε ζωή μέσα σας».
Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ἡ ἐνέργειές Του ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, εἶχαν σκοπό νά βοηθήσουν τόν ἄνθρωπο νά ἐπανέλθει στό σκοπό γιά τόν ὁποῖο καί δημιουργήθηκε, δηλαδή νά γίνει θεός κατά χάρη καί νά μετέχει τῆς χαράς καί τῆς αἰώνιας ζωῆς, στή ἀτέλειωτη βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ σταυροῦ καί τῆς Ἀνάστασής Του. Γι’ αὐτό δέχεται κάθε ἄνθρωπο πού πιστεύει σ’ Αὐτόν καί τόν δέχεται στό σῶμα Του, πού λέγεται Ἐκκλησία, σεσωσμένων. Αὐτοῦ τοῦ σώματος εἶναι ἡ κεφαλή. Ἕνα σῶμα ὄμως γιά νά ἐπιβιώσει πρέπει καί νά τρέφεται μέ τήν κατάλληλη τροφή, καί σάν τέτοια, ἔδωσε τό σῶμα Του, λέγοντας,«ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς» (Ἰωάν.στ΄48). Καί συνέχεια στόν στίχο 54, λέγει:«Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί ἐγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τῆ ἐσχάτη ἡμέρα».
Εἶναι λοιπόν φανερό καί χωρίς καμιά ἀμφιβολία ὅτι κύριο μέλημα τοῦ χριστιανοῦ, εἶναι νά τρέφει τήν ψυχή του μέ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, καί νά βρίσκεται πάντοτε ἑνωμένος μαζί Του, γιά νά περάσει;,τήν ὥρα τῆς ἐξόδου του, ἀνενόχλητος ἀπό τούς δαίμονες, στή χαρά τοῦ Παραδείσου.
Φαίνεται λοιπόν, ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ θεία Κοινωνία, τόσο ἀπό τά λόγια τοῦ Κυρίου, καί ἀπό τά λόγια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀλλά καί ἀποδεικνύεται καί ἀπό τήν πρακτική τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, πού ὅσοι παρευρίσκονταν στή τέλεση τοῦ Μυστηρίου, ὅλοι κοινωνοῦσαν. Ἅν κάποιος δέν κοινωνοῦσε ἔπρεπε νά πεῖ τό λόγο στόν προϊστάμενο τῆς σύναξης.Ὑπάρχουν ἀκόμα καί σχετικοί Κανόνες γἰ αὐτό, ἀλλά στόν καιρό μας ὅλα λησμονιοῦνται, ἐκτός τῶν ὑλικῶν πραγμάτων τῆς παρούσης ζωῆς.
Γι’ αὐτό συνήθως προβάλλεται ἀπό πολλούς, ἡ δικαιολογία.«Πῶς μπορῶ νά κοινωνῶ συχνά, ἀφοῦ εἶμαι ἁμαρτωλός καί κάθε μέρα ἁμαρτάνω;»Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, αὐτή τήν πρόφαση, τήν ὀνομάζει«ἐπιζήμια εὐλάβεια, ἔργον τοῦ πονηροῦ, παγῖδα καί βρόχο τοῦ διαβόλου.» Καί πραγματικά εἶναι.
Μήπως δέν γνωρίζουμε ὅτι ὁ μόνος ἀναμάρτητος εἶναι ὁ Θεός; Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι,ἁμαρτάνουν ἔστω καί μέ μικρά ἁμαρτήματα μέχρι πού νά πεθάνουν.
Ὁ Χριστός δέν δίνεται μόνο σέ δικαίους, ἀλλά καί σέ ἁμαρτωλούς. Δέν ἀκούουμε τόν ἱερέα, πού ὅταν μᾶς δίνει τό Χριστό, νά λέγει, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον; »
Οἱ διάφορες προφάσεις πού ἐμποδίζουν τή θεία Μετάληψη, τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἄν δέν προέρχονται ἀπό ἀμέλεια,προέρχονται σίγουρα ἀπό ἄγνοια καί αὐτήν τήν ἄγνοια θέλουμε νά καταπολεμήσουμε, προβάλλοντες τήν ἀλήθεια.
Ἐκεῖνο πού πραγματικά ἀποκόπτει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό, καί τόν ἐμποδίζει νά κοινωνήσει, εἶναι τά μεγάλα ἁμαρτήματα, τά ὁποῖα ὀνομάζονται καί «ἁμαρτήματα πρός θάνατο».Καί αὐτά ὅμως ὅταν τά ἐξομολογηθεῖ μέ εἰλικρινή μετάνοια ὁ ἄνθρωπος, συγχωροῦνται ἀπό τό Θεό, γιατί καμιά ἁμαρτία δέν νικᾶ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Γωρίζουμε ἀπό τήν πεῖρα μας, ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό τούς χριστιανούς πού προσέρχονται τακτικά στή θεία Λειτουργία καί δέν κοινωνοῦν, ἔχουν καθαρίσει αὐτά τά ἐμπόδια μέ τήν μετάνοια καί ἐξομολόγησή τους. Ἔχουν μόνο τά ἁμαρτήματα τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων, καί αὐτά εἶναι μικρά, καί εὔκολα καθαρίζονται μέ τή συχνή ἐξομολόγηση, καί ἀφανίζονται μέ τή θεία Κοινωνία.
Κάθε χριστιανός εἶναι ἐν δυνάμει ἅγιος καί πρέπει νά φροντίσει νά ὀλοκληρώσει αὐτήν τήν ἁγιότητα, μέ τόν ἀγώνα καί συνεχή προσπάθεια. Ἔτσι ὅταν πληγωθεῖ ἔστω καί ἐλαφρά ἀπό τήν ἁμαρτία, νά τρέχει στό ἰατρεῖο, τήν Ἐκκλησία, νά καθαρισθεῖ καί νά πάρει τό φάρμακο, τή θεία Κοινωνία, γιά νά θεραπευθεῖ.
Εἶναι καί αὐτοί πού προφασίζονται ὅτι,ἀφοῦ σίγουρα θά ξανά ἁμαρτήσω, δέν πάω νά Κοινωνίσω, καί μένουν πληγωμένοι, καί πνευματικά νεκρή ἡ ψυχή τους, χωρίς ἐλπίδα σωτηρίας.
Καί ἐπειδή φοβᾶται μήπως ξαναπληγωθεῖ, δέν πηγαίνει νά καθαρισθεῖ καί προστίθεται ἡ μιά πληγή πάνω στήν ἄλλη καί στό τέλος ἔρχεται ὁ θάνατος.
Κάποιος ἄλλος λέγει· μά θά τρέχω κάθε ἑβδομάδα στήν ἐξομολόξηση; Ἐάν χρειάζεται, γιατί νά μήν πᾶς, ἀφοῦ ἀπό αὐτό ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία σου;
Θά ἤθελα νά βεβαιώσω ὅλους αὐτούς ὄτι ἡ συχνή θεία Κοινωνία εἶναι ἐμπόδιο στήν ἁμαρτία, καί σέ λίγο καιρό θά ἀραιώσει καί ἡ προσέλευση στόν ἐξομολόγο καί θά αἰσθάνονται τή χαρά τῆς σωτηρίας, καί θά πολεμήσουν τήν ἁμαρτία.
Γιά νά στερεωθοῦν ὅλα αὐτά πού ἔχουμε πεῖ, θά πρέπει νά πάρουμε πρῶτα τήν ἀμετάκλητη ἀπόφαση νά ζήσουμε τήν κατά Χριστό ζωή. Κάθε μας σκέψη, κάθε μας λόγος, κάθε μας ἔργο, θά πρέπει νά συμβαδίζουν μέ τή διδασκαλία καί τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου. Νά γίνουμε μέτοχοι τῆς θείας ἁγιότητας. Μόνο ἔτσι θά ὀμορφαίνει ἡ ζωή μας, ἀλλά καί κατ’ ἐπέκταση ἡ κοινωνία. Αὐτό θά τό πετύχουμε καί μέ τή βοήθεια τοῦ ἐξομολόγου μας, ὁ ὁποῖος θά μᾶς κατευθύνει κατάλληλα.
Ἄς τό εὐχηθοῦμε αὐτό, καί ἄς δοξάσουμε τήν Παναγία Τριάδα, γιατί στόν ἕνα Τρισυπόστατο Θεό ἀνήκει κάθε τιμή καί δόξα πάντοτε. Ἀμήν.
ΓΙΑΤΙ ΑΡΓΕΙΣ;
ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΔΟΔΕΙΧΤΗΣ
Πρόλογος.
Ἀγαπητέ ἀναγνώστη
Ἡ σωτηρία καί ἡ ἀποφυγή ἀπό τήν ἀπειλή τῆς κολάσεως καί τῆς αἰώνιας δυστυχίας, πρέπει νά εἶναι τό κύριο μέλημα τοῦ κάθε χριστιανοῦ, ἄνδρα καί γυναίκας. Τό μεγάλο αὐτό γεγονός, κατορθώνεται στήν ζωή αὐτή, καί ἀλλοίμονο, ἄν δέν τό πετύχουμε ἘΝΌΣΩ ΖΟΥΜΕ. Ὅταν φύγουμε ἀπό τή ζωή δέ θά ἔχουμε ἄλλην εὐκαιρία. Ὅπως φύγει ὁ ἄνθρωπος, ἔτσι καί θά μείνει αἰώνια.
Το πρῶτο θέμα εἶναι, ἠ ἀδυναμία ἀρκετῶν χριστιανῶν να πηγαίνουν ἐνωρίς και ἔγκαιρα στην Ἐκκλησία,τίς Κυριακές.
Το δεύτερο θέμα εἶναι, ἠ μή προσεύλευση τῶν χριστιανῶν στή Θεία μετάληψη τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ συνέχιση αὐτῆς τῆς κατάστασης και τῆς ἀταξίας, μαρτυρεῖ τήν ἄγνοια, την ἀμέλεια καί τή ραθυμία τῶν χριστιανῶν αὐτῆς τῆς κατηγορίας, πού δυστυχῶς εἶναι σέ βάρος τῆς δικῆς τους σωτηρίας.
Ἡ κατάσταση αὐτή γεμίζει λύπη κάθε ἕνα πιστό πού βλέπει τούς ἀδελφούς του νά μήν συμπεριφέρονται σωστά, στό θέμα τῆς σωτηρίας τους, καί τό χειρότερο νά μήν προσπαθοῦν νά βελτιώσουν τή χριστιανική τους ζωή σύμφωνα μέ τήν ἐπιβαλλόμενη ὀρθόδοξη τακτική.
Ἀπευθυνόμαστε λοιπόν σ’ αὐτή τήν κατηγορία τῶν ἀδελφῶν μας καί τούς προτρέπουμε νά προσέξουν σοβαρά τίς γραμμές πού θά ἀκολουθήσουν, γιατί πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει σοβαρά ἡ αἰώνια σωτηρία μας, καί λιγότερο τά σημερινά, τά πρόσκαιρα, πού σίγουρα ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως. Ἄλλωστε δέν γνωρίζουμε καί πόσο χρόνο ἔχουμε, για νά ἀναβάλλουμε τήν αἰώνια σωτηρία μας.
Θά προσπαθοῦμε, θά ἐργαζόμαστε γιά τή καθαρότητα καί τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τά κατάλοιπα τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας, «ἕως ἡμέρα ἐστί». Δηλαδή τώρα πού ζοῦμε, γιατί ἔρχεται ἡ νύχτα τοῦ θανάτου, καί κανένας δέν μπορεῖ νά ἐργασθεῖ πλέον γιά νά σωθεῖ. Ὅπως θά φύγει κάποιος ἀπό τή ζωή, ἔτσι δυστυχῶς θά μείνει αἰώνια. Ἄν φύγει κάποιος μέ τό Χριστό, ἄξια, μέσα του, θά εἶναι αἰώνια μαζί Του. Ἄν ὅμως φύγει ἀπό τή ζωή αὐτή χωρίς Χριστό, θά χάσει τή χαρά τοῦ παραδείσου παντοτεινά.
Ἐπιβάλλεται λοιπόν ὁ κάθε χριστιανός νά πάρει τό θέμα τῆς αἰώνιας ζωῆς του, πολύ σοβαρά, γιατί ὁ κίνδυνος να χάσει τόν Παράδεισο τοῦ Θεοῦ, εἶναι μεγάλος, προπάντων στούς καιρούς αὐτούς, ὅπου οἰ παγῖδες εἶναι πολλές καί πολύμορφες.
Ἔχουμε κάνει προσπάθειες γιά τό θέμα αὐτό καί μοιράσαμε διαφωτιστικά κείμενα, ἀλλά δυστυχῶς καί πάλιν βλέπουμε τή ραθυμία, τήν ἀργοπορεία νά συνεχίζεται.
Χωρίς νά λογαριάσουμε κόπο, χρόνο καί χρήματα, θά συνεχίσουμε τήν προσπάθειά μας, μέ πολλήν ἀγάπη, ἀλλά καί μέ τή βοήθεια πάντοτε τοῦ Κυρίου, νά λιγοστέψουν,ή καί νά μήν ὑπάρχουν ἀργοπορημένοι, στή θεία Λειτουργία. Ἡ διαφώτιση συνεχίζεται καί μέ τό φυλλάδιο αὐτό.
Ἐδῶ λίγα θά ποῦμε γιά τό θέμα αὐτό.
Α
Τό πρῶτο μας θέμα ἀφορᾶ τήν κατηγορία τῶν χριστιανῶν πού ἔρχονται καθυστερημένα στή Ἐκκλησία, τίς Κυριακές.
Δέν εἶναι εὐχάριστο γεγονός, νά βλέπεις τούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, νά ἔρχονται στήν Ἐκκλησία, μερικοί μετά τό εὐαγγέλιο, μερικοί τήν ὥρα τῆς Μεγάλης εἰσόδου, καί ἄλλοι πολύ ἀργότερα; Καί νά ἔχουν τή αἴσθηση, αὐτοί οἱ χριστιανοί ὅτι ἔκαναν τό καθῆκο τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, νά ξεγελοῦν τή συνείδησή τους. Θά πρέπει νομίζω νά τούς ποῦμε τήν ἀλήθεια,γιατί ἀδικοῦν τήν ἀθάνατη ψυχή τους! Ἔχουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί πολύ ἀδύνατο ἤ καί ἀνύπαρκτο πόθο γιά ἐκκλησιασμό. Ἁπλά ἀπό συνήθεια καί συναισθηματισμό, πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία, ἐγ-κλωβισμένοι στίς ἀνάγκες τῆς πρό-σκαιρης ζωῆς.
Θά ἤθελα νά πῶ στούς ἀδελφούς μας αὐτούς, ὅτι κάθε καλό ἔργο, λόγος ἤ πράξη, εἶναι πραγματικά κάλό ὅταν γίνεται, μέ εὐπρέπεια, στήν ὥρα του καί μέ τάξι καί σύμφωνα μέ τούς νόμους. Διαφορετικά τό καλό γίνεται κακό. Ὅπως τό καλό τοῦ ἐκκλησιασμοῦ ὅταν δέν γίνεται στήν ὥρα του καί μέ τήν τάξη καί τό νόμο τῆς Ἐκκλησίας, δέν ὠφελεῖ, ἀλλά ζημιώνει τόν ἄνθρωπο .
Θά ὑποδείξουμε λίγα πράγματα πού γίνονται καί ὑπάρχουν στό χῶρο τοῦ ναοῦ, γιά νά καταλάβουμε ὅτι συμφέρει στή ψυχή μας νά εἴμαστε ἐνωρίς στό ναό.
Προσπαθοῦμε νά ἀναζωοπυρώσουμε τήν πνευματική φλόγα, γιά νά κάψει τή ραθυμία τῆς ψυχῆς, καί νά ζωντανέψει τήν ἀγάπη γιά τήν αἰώνια ζωή.
Τί συμβαίνει στόν ἱερό χῶρο τοῦ ναοῦ.
Μέσα στό χῶρο τοῦ ναοῦ συνέρχεται ἡ Ἐκκλησία,τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, σέ μιά ἄρρηκτη ἐνότητα, μέ μιά ψυχή καί μιά καρδιά
Κάθε ὀρθόδοξος χριστιανός, βαπτισμένος στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι καί ἕνα μέλος τοῦ αὐτοῦ τοῦ σώματος. Πηγαίνοντας κάθε μέλος ἐνωρίς στό ναό, ἑνώνεται μέ τά ἄλλα μέλη καί ἀποτελοῦν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἕνωση αὐτή ὁλοκληρώνεται ὅταν ὅλα τά μέλη μετέχουν στή θεία Κοινωνία. Ἑνώνονται μέ τό Χριστό καί μεταξύ τους. Εἶναι οἱ αὐτοί πού στό μέλλον θά κληρονομήσουν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Βλέπετε τί χάνουν ὅσοι δέν προσέρχονται ἔγκαιρα στήν Ἐκκλησία;
Ἡ θεία Λειτουργία, εἶναι ἡ Τράπεζα πού στρώνεται, γιά νά τραφεῖ και νά ζωογονηθεῖ ἡ ψυχή μας. Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ὅταν καλεσθοῦμε γιά φαγητό, προσπαθοῦμε νά εἴμαστε παρών πρίν ἀκόμα καθίσει κανείς στό τραπέζι, γιατί δέν εἶναι σωστό νά καθυστεροῦμε, φοβούμενοι πήπως προσβάλουμε τόν οἰκοδεσπότη.
Ἐδῶ στήν Ἐκκλησία, Αὐτός πού μᾶς καλεῖ εἶναι ὁ Θεός, γιατί λοιπόν δέν τόν λαμβάνουμε ὑπόψιν καί αργοποροῦμε;
Δέν ὑπάρχει κανένα ἄλλο μέρος πού νά μπορεῖ νά γίνει ὁ ἄνθρωπος θεός κατά χάρη, παρά μόνο στό χῶρο τοῦ ναοῦ κατά τή θεία Λειτουργία» Εἶναι λοιπόν δικαιολογημένη ἡ προσέλευση μας στό ναό, ἐνωρίς καί μέ μεγάλο πόθο καί ἐπιθυμία, ὅλοι μέ μιά ὀμοψυχία καί συμφωνία, γιά ἁγιασμό καί σωτηρία.
Ἡ σύναξη τῶν χριστιανῶν στό χῶρο τοῦ ναοῦ ὁνομάζεται ἐκκλησία. Εἶναι σύναξη ἐν δυνάμει ἁγίων προσώπων, ὄχι ἀτόμων. Τό ἄτομο περιορίζεται στό ἀτομικό του ἐγώ, καί προσπαθεί νά ἰκανοποιήσει αὐτό τό ἐγώ. Βλέπετε, μερικοί ἔχουν καί καθίσματα δικά τους καί δέ θέλουν νά τά χρησιμοποιήσουν ἄλλοι.Ἐνῶ τό πρόσωπο ἔχει πάντοτε ἐπικοινωνία μέ τ’ ἄλλα πρόσωπα, καί φροντίζουν ὅλοι μαζί γιά τό συμφέρον ὄλων, ὅπως τά μέλη τοῦ ἑνός σώματος συνεργάζονται γιά τήν καλή λειτουργία τοῦ ἀνθρώπινου σώματος. Τέτοιοι πρέπει νά εἶναι οἱ χριστιανοί,καί μέ πόθο καί ὀμοψυχία καί ἐνθουσιασμό, πρέπει νά προσέρχονται ἔγκαιρα στό ναό, γιά νά ἑνωθοῦν μέ τούς ἀδελφούς τους γιά νά ἀρχίσει ἡ θεία Λειτουργία καί νά προσφέρουν τή λατρεία τους στήν Παναγία Τριάδα πού τόσο μᾶς εὐεργετεῖ καί μᾶς σώζει ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο πού διάλεξαν οϊ πρωτόπλαστοι. Ἐδῶ στό ναό, κατά τή Θεία Λειτουργία καί τή μετοχή μας στό Μυστήριο, τῆς θείας Κοινωνίας, θεραπεύουμε ὀλοκληρωτικά τόν τραυματισμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἑαυτό μας, καί ἀποχωροῦμε, θεραπευμένοι καί ὑγειαίνοντες.
Εἶναι τόσο μεγάλες οἱ εὐεργεσίες πού ἀπολαμβάνουμε ἀπό τή προσέλευση μας στή θεία λατρεία, πού ἀξίζει κάθε κόπο καί προσπάθεια, αλλά καί προετοιμασία χρειάζεται.
Προετοιμασία
Γιά κάθε κοσμική ἐκδήλωση προετοιμάζονται οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν προηγούμενη μέρα ἤ και πολύ πρίν ἀκόμα. Γιατί νά μήν προετοιμάζονται οἱ χριστιανοί, γιά τό μεγάλο πνευματικό γεγονός, τή θεία Λειτουργία, πού ἄν προσέλθουν κανονικά, παρακολουθήσουν σωστά καί μετάσχουν στό Μυστήριο, θά κερδίσουν τήν ἀθάνατη αἰώνια ζωή καί εὐτυχία;
Βέβαια, πρώτη καί καλλίτερη προετοιμασία εἶναι νά προσπαθεῖ ὁ χριστιανός νά ζεῖ ὅπως θέλει ὁ Θεός, νά βιώνει τή χριστιανική ζωή, νά καθαρίζεται μέ τήν ἐξομολόγησή του, ὅταν αὐτό χρειάζεται. Ὅταν πρόκειται νά ἐκκλησιασθεῖ τήν Κυριακή, τό Σαββάτο τό βράδυ νά περιορισθεῖ στό σπίτι του, νά διαβάσει τήν Ἀκολουθία τῆς Θείας Μετάληψης, νά κοιμηθεῖ ἐνωρίς, καί τό πρωΙ τῆς Κυριακῆς νά πάει ἔγκαιρα στήν Ἐκκλησία, σάν ἄλλο πνευματικό μέλος, γιά νά όλοκληρώθεῖ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Μέ τέτοια ζωή καί τάξη, θά νοιώθεις ἀπό τή ζωή αὐτή τή χαρά τοῦ Παραδείσου. ὅπως λέγουν καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας:
«Ἄν ὁ Χριστιανός δέ νοιώθει ἀπ’ τή ζωή αὐτή τή χαρά τῆς αἰώνιας ζωῆς, δέ θά τήν νοιώσει οὔτε καί μετά.
Ἡ Ἐκκλησία ἀγαπητοί μου εἶναι τόπος θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου. Γιατί τόση ἀπροθυμία νά προσέλθετε ἔγκαιρα στό χῶρο τῆς σωτηρίας σος; Πάρτε τώρα τήν ἀπόφασή σος, ἀναθεώρηστε τίς συνήθειές σας καί διόρθωστε τή συμπεριφορά σας, σήμερα καί ὄχι αὔριο, γιατί αὔριο ἴσως εἶναι ἀργά.
Β΄
Τό δεύτερο θέμα πού θά μᾶς ἀπασχολήσει ὅπως ἔχουμε πεῖ εἶναι τό θέμα τῆς μετοχῆς τῶν χριστιανῶν στή θεία Κοινωνία.
Τί εἶναι ὅμως ἡ θεία Κοινωνία;
Ἡ ἀπάντηση: Εἶναι Αὐτός ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, πού προσφέρεται στούς ἀνθρώπους πού τόν ἀκολουθοῦν μέ ἀγάπη. Θέλει νά ἑνωθεῖ μαζί τούς, νά θρέψει καί νά ἀναζωογωνίσει τή ψυχή πού τόν ποθεῖ, νά ἑνωθεῖ μάζί μέ τούς χριστιανούς, νά τούς ἁγιάσει, νά τούς καθαρίσει, νά τούς κάνει θεούς κατά χάρη καί νά τούς ἀνεβάσει στά οὐράνια, πάνω ἀπό κάθε ἀρχή καί ἐξουσία, ἐκεῖ πού βρίσκεται ὁ Ἴδιος.
Ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος πού προσφέρονται στή θεία Λειτουργία μεταβάλονται σέ πραγματικό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής μας. (Ματθ. κστ΄,26-28).
Αὐτό τό διαβεβαιώνει ὁ Ἴδιος, Διάβασε (Ἰωάν.κστ΄ 35-58).
Ἡ θεία Κοινωνία εἶναι ἡ τροφή τῆς ψυχῆς πού δίνει ζωή. Λέγει ὁ Κύριος: «Ἀληθινά σᾶς λέγω, ἐάν δέν φάγετε τήν σάρκα τοῦ Υἰοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί δέν πίετε τό αἷμα του,δέν θά ἔχετε ζωή μέσα σας» (Ἰωάν. Στ΄53) Ἄρα ὅσοι δέν κοινωνοῦν ἔχουν ψυχή πενυματικά νεκρωμένη.
Ἡ θεία Κοινωνία, δίνει ζωή στήν ψυχή, ἀλλά ἀκόμα εἶναι τό φάρμακο πού καθαρίζει καί ἐξαλείφει τήν ἁμαρτία. «...καί τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ του, μᾶς καθαρίζει ἀπό κάθε ἁμαρτία.» (Α΄Ἰωάν.α΄7).
Τί περισσότερο χρειάζεται κάθε πιστός, ἀπό τοῦ νά τρέφει καί νά καθαρίζει τήν ψυχή του, καί δωρεάν μάλιστα;
Αὐτό ὅμως δέν λαμβάνεται ὑπόψιν ὅπως φαίνεται, ἤ δέν μελετήθηκε σωστά ἀπό τούς χριστιανούς, καί πολύ περισσότερο ἀπό τούς ἰθύνοντες στήν Ἐκκλησία.
Ἡ στέριση τῆς θ. Κοινωνίας νεκρώνει πραγματικά τή ψυχή.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει τό ἑξῆς; «Ὅταν στερήσεις τή διατροφή σ’ ἕνα ζωντανό ὀργανισμό, τότε πεθαίνει.» Μήπως ἠ ψυχή δέν εἶναι ζωντανός ὀργανισμός καί ἀποφεύγεται ἡ διατροφή της; Τή ζωντάνια στό σῶμα τή δίνει ἡ ψυχή,γιατί λοιπόν στεροῦμε τήν ψυχή καί φροντίζουμε τόσο τό σῶμα; Τό σῶμα εἶναι ὕλη καί ἀργά ἤ γρήγορα θά καταστραφεῖ. Κι’ ὅμως τό τρέφουμε συχνά,τό φροντίζουμε σάν νά εἶναι αἰώνιο πρᾶγμα, καί τήν ἀθάνατη ψυχή τήν καταδικάζουμε νά λιμοκτονεῖ
Πεινᾶ καί διψά ἡ ψυχή περισσότερο ἀπό τό σῶμα, ἀλλά δέν τήν προσέχουμε, ἐπειδή ἡ προσοχή καί ἡ μέριμνά μας στρέφεται ἀποκλειστικά στό φθαρτό μας σῶμα. Καί δέν εἶναι μόνο αὐτό, ἀλλα καί κυκλοφοροῦν διάφορες παραδόσεις πού συγχίζουν τούς πιστούς καί ἀποφεύγουν νά μετέχουν στό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Ἀμελέτητοι καί θρησκόληπτοι δάσκαλοι, λέγουν ὅτι, 4 φορές τό χρόνο νᾶ κοινωνᾶς εἶναι ἀρκετό. Ἄλλοι πάλιν, πρέπει νά περάσουν 40 ἡμέρες κλπ. Καί ὅμως ὁ Μέγας Βασίλειος, ὅταν τόν ρώτησαν πόσες φορές τήν ἐβδομάδα κοινωνοῦσαν οἰ χριστιανοί τότε, εἶπε ὅτι κοινωνοῦσαν 4 φορές τήν ἐβδομάδα. Κοινωνοῦσαν συχνά, γιατί γνώριζαν τό λόγο τοῦ Κυρίου,«ἄν δέν φάγετε τή σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίετε τό αἷμα του, δέν θά ἔχετε ζωή μέσα σας».
Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ἡ ἐνέργειές Του ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, εἶχαν σκοπό νά βοηθήσουν τόν ἄνθρωπο νά ἐπανέλθει στό σκοπό γιά τόν ὁποῖο καί δημιουργήθηκε, δηλαδή νά γίνει θεός κατά χάρη καί νά μετέχει τῆς χαράς καί τῆς αἰώνιας ζωῆς, στή ἀτέλειωτη βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ σταυροῦ καί τῆς Ἀνάστασής Του. Γι’ αὐτό δέχεται κάθε ἄνθρωπο πού πιστεύει σ’ Αὐτόν καί τόν δέχεται στό σῶμα Του, πού λέγεται Ἐκκλησία, σεσωσμένων. Αὐτοῦ τοῦ σώματος εἶναι ἡ κεφαλή. Ἕνα σῶμα ὄμως γιά νά ἐπιβιώσει πρέπει καί νά τρέφεται μέ τήν κατάλληλη τροφή, καί σάν τέτοια, ἔδωσε τό σῶμα Του, λέγοντας,«ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς» (Ἰωάν.στ΄48). Καί συνέχεια στόν στίχο 54, λέγει:«Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί ἐγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τῆ ἐσχάτη ἡμέρα».
Εἶναι λοιπόν φανερό καί χωρίς καμιά ἀμφιβολία ὅτι κύριο μέλημα τοῦ χριστιανοῦ, εἶναι νά τρέφει τήν ψυχή του μέ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, καί νά βρίσκεται πάντοτε ἑνωμένος μαζί Του, γιά νά περάσει;,τήν ὥρα τῆς ἐξόδου του, ἀνενόχλητος ἀπό τούς δαίμονες, στή χαρά τοῦ Παραδείσου.
Φαίνεται λοιπόν, ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ θεία Κοινωνία, τόσο ἀπό τά λόγια τοῦ Κυρίου, καί ἀπό τά λόγια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀλλά καί ἀποδεικνύεται καί ἀπό τήν πρακτική τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, πού ὅσοι παρευρίσκονταν στή τέλεση τοῦ Μυστηρίου, ὅλοι κοινωνοῦσαν. Ἅν κάποιος δέν κοινωνοῦσε ἔπρεπε νά πεῖ τό λόγο στόν προϊστάμενο τῆς σύναξης.Ὑπάρχουν ἀκόμα καί σχετικοί Κανόνες γἰ αὐτό, ἀλλά στόν καιρό μας ὅλα λησμονιοῦνται, ἐκτός τῶν ὑλικῶν πραγμάτων τῆς παρούσης ζωῆς.
Γι’ αὐτό συνήθως προβάλλεται ἀπό πολλούς, ἡ δικαιολογία.«Πῶς μπορῶ νά κοινωνῶ συχνά, ἀφοῦ εἶμαι ἁμαρτωλός καί κάθε μέρα ἁμαρτάνω;»Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, αὐτή τήν πρόφαση, τήν ὀνομάζει«ἐπιζήμια εὐλάβεια, ἔργον τοῦ πονηροῦ, παγῖδα καί βρόχο τοῦ διαβόλου.» Καί πραγματικά εἶναι.
Μήπως δέν γνωρίζουμε ὅτι ὁ μόνος ἀναμάρτητος εἶναι ὁ Θεός; Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι,ἁμαρτάνουν ἔστω καί μέ μικρά ἁμαρτήματα μέχρι πού νά πεθάνουν.
Ὁ Χριστός δέν δίνεται μόνο σέ δικαίους, ἀλλά καί σέ ἁμαρτωλούς. Δέν ἀκούουμε τόν ἱερέα, πού ὅταν μᾶς δίνει τό Χριστό, νά λέγει, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον; »
Οἱ διάφορες προφάσεις πού ἐμποδίζουν τή θεία Μετάληψη, τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἄν δέν προέρχονται ἀπό ἀμέλεια,προέρχονται σίγουρα ἀπό ἄγνοια καί αὐτήν τήν ἄγνοια θέλουμε νά καταπολεμήσουμε, προβάλλοντες τήν ἀλήθεια.
Ἐκεῖνο πού πραγματικά ἀποκόπτει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό, καί τόν ἐμποδίζει νά κοινωνήσει, εἶναι τά μεγάλα ἁμαρτήματα, τά ὁποῖα ὀνομάζονται καί «ἁμαρτήματα πρός θάνατο».Καί αὐτά ὅμως ὅταν τά ἐξομολογηθεῖ μέ εἰλικρινή μετάνοια ὁ ἄνθρωπος, συγχωροῦνται ἀπό τό Θεό, γιατί καμιά ἁμαρτία δέν νικᾶ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Γωρίζουμε ἀπό τήν πεῖρα μας, ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό τούς χριστιανούς πού προσέρχονται τακτικά στή θεία Λειτουργία καί δέν κοινωνοῦν, ἔχουν καθαρίσει αὐτά τά ἐμπόδια μέ τήν μετάνοια καί ἐξομολόγησή τους. Ἔχουν μόνο τά ἁμαρτήματα τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων, καί αὐτά εἶναι μικρά, καί εὔκολα καθαρίζονται μέ τή συχνή ἐξομολόγηση, καί ἀφανίζονται μέ τή θεία Κοινωνία.
Κάθε χριστιανός εἶναι ἐν δυνάμει ἅγιος καί πρέπει νά φροντίσει νά ὀλοκληρώσει αὐτήν τήν ἁγιότητα, μέ τόν ἀγώνα καί συνεχή προσπάθεια. Ἔτσι ὅταν πληγωθεῖ ἔστω καί ἐλαφρά ἀπό τήν ἁμαρτία, νά τρέχει στό ἰατρεῖο, τήν Ἐκκλησία, νά καθαρισθεῖ καί νά πάρει τό φάρμακο, τή θεία Κοινωνία, γιά νά θεραπευθεῖ.
Εἶναι καί αὐτοί πού προφασίζονται ὅτι,ἀφοῦ σίγουρα θά ξανά ἁμαρτήσω, δέν πάω νά Κοινωνίσω, καί μένουν πληγωμένοι, καί πνευματικά νεκρή ἡ ψυχή τους, χωρίς ἐλπίδα σωτηρίας.
Καί ἐπειδή φοβᾶται μήπως ξαναπληγωθεῖ, δέν πηγαίνει νά καθαρισθεῖ καί προστίθεται ἡ μιά πληγή πάνω στήν ἄλλη καί στό τέλος ἔρχεται ὁ θάνατος.
Κάποιος ἄλλος λέγει· μά θά τρέχω κάθε ἑβδομάδα στήν ἐξομολόξηση; Ἐάν χρειάζεται, γιατί νά μήν πᾶς, ἀφοῦ ἀπό αὐτό ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία σου;
Θά ἤθελα νά βεβαιώσω ὅλους αὐτούς ὄτι ἡ συχνή θεία Κοινωνία εἶναι ἐμπόδιο στήν ἁμαρτία, καί σέ λίγο καιρό θά ἀραιώσει καί ἡ προσέλευση στόν ἐξομολόγο καί θά αἰσθάνονται τή χαρά τῆς σωτηρίας, καί θά πολεμήσουν τήν ἁμαρτία.
Γιά νά στερεωθοῦν ὅλα αὐτά πού ἔχουμε πεῖ, θά πρέπει νά πάρουμε πρῶτα τήν ἀμετάκλητη ἀπόφαση νά ζήσουμε τήν κατά Χριστό ζωή. Κάθε μας σκέψη, κάθε μας λόγος, κάθε μας ἔργο, θά πρέπει νά συμβαδίζουν μέ τή διδασκαλία καί τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου. Νά γίνουμε μέτοχοι τῆς θείας ἁγιότητας. Μόνο ἔτσι θά ὀμορφαίνει ἡ ζωή μας, ἀλλά καί κατ’ ἐπέκταση ἡ κοινωνία. Αὐτό θά τό πετύχουμε καί μέ τή βοήθεια τοῦ ἐξομολόγου μας, ὁ ὁποῖος θά μᾶς κατευθύνει κατάλληλα.
Ἄς τό εὐχηθοῦμε αὐτό, καί ἄς δοξάσουμε τήν Παναγία Τριάδα, γιατί στόν ἕνα Τρισυπόστατο Θεό ἀνήκει κάθε τιμή καί δόξα πάντοτε. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο θα διαγράφονται.