δαιμονισμός και αντιμετώπιση του.

Έρευνα άρθρου: Το νόημα της ζωής🌹

του π. Εφραίμ Τριανταφυλλοπούλου --- Πρωτοσυγκέλλου Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης. 


Η καταφυγή πολλών πιστών στη μαγεία το σατανισμό, η εντυπωσιακή αύξηση των θυμάτων τέτοιων επενεργειών, η προσέλευση στο εξομολογητήριο πολλών που ζητούν βοήθεια'απαλλαγούν ή και πληροφορίες λόγω υποσυνείδητης ή συνειδητής, των βασικών παραμέτρων που συνιστούν τα περί σατανά, ας γίνουν αφορμή για την παρούσα εισήγηση, μαζί με τις ευχές Σας Σεβ / τε άγιε Σερρών, σεβαστοί Πατέρες και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί. 


Είναι ένα πεδίο η σχέση με τον πλησίον, όπου η ανθρώπινη συμπεριφορά λαμβάνει δραματική εκτροπή πολλές, η ελαττωματική, νοσηρή σχέση προς τον πλησίον μας, είναι λογικό εξαγόμενο μιας νοσηρής, μάλλον κίβδηλης, σχέσης με τον εαυτό μας και με το. 

Ο διάβολος είναι ο επικεφαλής των πονηρών πνευμάτων. Είναι ον προσωπικό, αόρατο που δρα ή επιδρά, καθώς φανερώνεται στη δραστηριότητα των δαιμόνων. 
Ο Ιησούς ήρθε για να καταργήσει τον κύριο, δηλαδή το διάβολο (Εβρ.2,14). 

Απελευθέρωσε δαιμονισμένους και ιάτρευσε ασθενείς. Ο Λουκάς συνδέει το πάθος του Χριστού με(22,53: όταν βρισκόμουν μαζί σας στο ιερό, δεν απλώσατε χέρι πάνω μου ∙ ήρθατε για) . 

Στο σκοτάδι δηλαδή φανερώνει ο σατανάς την εξουσία, στα κρυφά δηλαδή. Στον Ιωάννη (13,30) δίνεται εμφατικά η πληροφορία ότι ήταν νύκτα όταν. Νύχτα μαζεύονται συνήθως οι σατανιστές για τις τελετουργίες, νύχτα, συνήθως με πανσέληνο, δραστηριοποιούνται και οι μάγοι. 

Ο διάβολος είναι φοβερό πνεύμα, εξαιτίας των μεθοδειών του δηλ. των παγίδων, τεχνασμάτων και δόλων του (Β. Κορ. 2,11 / Εφεσ. 6,11). Μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός (Β. Κορ.11,14). Τέκνα του η αμαρτία και το ψεύδος (Ιω. 8,44), αλλά και ο κάθε συνειδητά αμετανόητος. Οι άνθρωποι ρέπουν προς το κακό και ο(Α. Ιω.5,19). Η καθολικότητα της αμαρτίας οφείλεται στο διάβολο. 

Αυτός στέκεται πίσω από κάθε ανθρώπινη αμαρτία και(Ιω. 8,44). Αποτελεί το κέντρο του κράτους του θανάτου (Εβρ.2,14) και του κακού. Παρεμβαίνει μεταξύ Θεού και ανθρώπων προσπαθώντας να εμποδίσει. Η τάξη των δαιμόνων περιλαμβάνει τις αρχές και(Εφεσ. 6,12), της εποχής μας. 

Αυτεξούσια δε μπορεί να μας πειράξει, όταν κάνουμε προσεκτική πνευματική ζωή και φυλαγόμαστε από την αμαρτία . Δεν έχει καμία δύναμη επάνω μας (Α. Ιω. 5,18), γιατί τότε η ζωή του Χριστού γίνεται και δική μας ζωή , φανερώνεται και στην ψυχή και στο σώμα μας. Ο αντίχριστος διάβολος θα νικηθεί από το εσφαγμένο αρνίο ∙ αυτός θα είναι ο δεύτερος θάνατός του , δηλ. ο αιώνιος χωρισμός του από το Θεό και του ιδίου και όσων τον ακολουθήσουν (Αποκ. 20,14). 

Ο σατανάς πειράζει τους ανθρώπους με επιθυμίες πονηρίας οι οποίες τους βυθίζουν στον όλεθρο , προς ικανοποίησή του, επειδή ο ίδιος ως πνεύμα άσαρκο δε μπορεί να τις ικανοποιήσει και τις υλοποιεί μέσω του ανθρώπου (Τρεμπέλα, υπόμνημα στο κατά Ιωάννην, σελ. 318-319) . 

Ζητάει να βλάψει τον άνθρωπο σωματικώς με ασθένειες, μύρια βάσανα, ακόμη και δια σωματικού θανάτου. Μπορεί να δημιουργήσει και φυσικό πόνο όπως στη(Λουκ 13,16.) Από φθόνο προς τον άνθρωπο: φθόνῳ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον (Αποκ.12,9). Το μίσος του και η φθοροποιός διάθεση εναντίον, αλλά αγωνίζεται να μας παρασύρει σε αιώνιο χωρισμό(δεύτερος θάνατος). 

Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να καταργήσει με. Τα κείμενα της Κ.Δ περιγράφουν διάφορες μορφές δαιμονισμού, ή ακόμη κυριαρχώντας στον άνθρωπο, τον καθιστούν βλαπτικό κι επικίνδυνο στους άλλους (Ματθ.8,28, Μαρκ.5,1-2, Λουκ. 8, 26). 

Η συγκύπτουσα πάσχει, ψυχικά όμως είναι υγιής και δεν εμποδίζεται από. Ο Χριστός αποκαλύπτει δαιμονική επενέργεια σ 'αυτή και τη θεραπεύει. Η παρουσία Του κάνει να υποχωρεί ο σατανάς'αποδεσμεύονται τα θύματά του. 

Ο Ματθαίος (12, 22) και ο Λουκάς (11,14) μιλούν για θεραπεία δαιμονιζομένου τυφλού και κωφού, όπως και κωφού και άλαλου. Και στις δύο περιπτώσεις ο Χριστός έδιωξε το'αποκατασταθούν και η όραση και η ακοή και. Το ίδιο και ο Μάρκος (7,32) κάνει λόγο για τυφλό και μογιλάλο που θεραπεύτηκε. Σ 'αυτές τις περιπτώσεις οι παθήσεις των ασθενών δεν, αλλά αποτελούν επιβολή του δαίμονα. 

Στο περιστατικό με τη Χαναναία και τη θυγατέρα(Ματθ. 15,21-28) με τη φράση «κακῶς δαιμονίζεται» ο ευαγγελιστής υπονοεί ψυχοσωματική ασθένεια βαρύτατη, από επιβουλή του δαίμονα, από την οποία η θυγατέρα «ἱάθη» (15,28) . 

Και οι τρεις συνοπτικοί (Ματθ.8,28 / Μαρκ.5,1-20 / Λουκ.8, 26-39) περιγράφουν τη συνάντηση του Χριστού με τον ένα. Εδώ έχουμε περίπτωση κυριαρχίας ανθρώπου από λεγεώνα ακαθάρτων. Ο Λουκάς μάλιστα, γιατρός ο ίδιος, δε μιλάει για σωματική ασθένεια, αλλά για κυριαρχία από ακάθαρτα πνεύματα. 

Ο δαιμονισμένος βρίσκεται σε οικτρή κατάσταση. Εδώ δεν ομιλεί ο άνθρωπος απλώς υπό την, αλλά οι ίδιοι οι δαίμονες που κατοικούν στην. Αναγνωρίζουν τη θεότητά του, ομολογούν ότι μεταξύ τους δεν υπάρχει σχέση και. Οι δαίμονες κυριαρχούν εφ 'όλης της ψυχοσωματικής υποστάσεως του δυστυχούς ανθρώπου ∙, δε θα μπορούσε να έχει γνώση της Θεανθρωπότητας. 

Ο Λουκάς αλλού (Πραξ.16,16) περιγράφει μια παιδίσκη που έχει πνεύμα πύθωνος, πνεύμα μαντικό. Εδώ υπάρχει οργανική υγεία, αλλά ανελεύθερη ψυχή και βούληση. Η παιδίσκη χρησιμοποιεί και την ψυχή και τη, για να εξαπατά τους ανθρώπους.Ο δαίμονας που βρίσκεται μέσα της αναγνωρίζει την, όχι για καλό, αλλά για να προκαλέσει αναταραχή μέσα στην πόλη.Μετά το θαύμα η μαντική ικανότητα χάθηκε. 

Σε δύο περιπτώσεις ο Σατανάς χρησιμοποιείται ως τιμωρός: 
1) .. Στην περίπτωση της αιμομιξίας όπου κάποιος αμάρτησε με(Α Κορ 5,5) και όπου ο Παύλος προτρέπει τους Κορινθίους ναΣατανά, δηλαδή να τον αποκόψουν από την εκκλησιαστική κοινωνία. Σκοπός είναι η μετάνοιά του, η σωτηρία του. 
2) Ο ίδιος ο Παύλος (Β. Κορ.12,7) αναφέρει ότι ο Θεός παραχώρησε σε άγγελο του, για να μην υπερηφανεύεται λόγῳ των πολλών αποκαλύψεων. Το είδος της παθήσεως του Παύλου αποτελεί θεολογούμενο. Ο Παύλος μιλάει για οδυνηρή ασθένεια την οποία. 

Δυστυχώς σήμερα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι άνθρωποι, συνάνθρωποί μας μάλιστα, ΔΗ ΚΑΙ ΚΑΙ ορθόδοξοι
χριστιανοί, καταφεύγουν στις δαιμονικές / μαγικές πρακτικές με σκοπούς και μεθόδους που κρύβουν. 

Επιθυμούν, επηρεασμένοι από ένα εκκοσμικευμένο πνεύμα, μακριά από τον ασκητικό χαρακτήρα της Ορθοδοξίας, πρόσκαιρες επιτυχίες, βελτίωση της κοινωνικοοικονομικής τους θέσης, εκδικήσεις και τιμωρίες εναντίον συνανθρώπων τους, απονομή «δικαιοσύνης», έρωτες, διαλύσεις οικογενειών, προκλήσεις ψυχασθενειών, φθόνων, φόνων κλπ. 

Βέβαια μελετώντας κανείς την ιστορία των μορφών του, διαχρονικά, βλέπει ότι και στους πρωτόγονους και στην αρχαία, στους χρόνους επίσης της Παλαιάς Διαθήκης (Πέρσες, Αιγύπτιοι, Χαλδαίοι, λαοί της Χαναάν), στους ελληνιστικούς ρωμαϊκούς χρόνους, το βυζάντιο και το δυτικό μεσαίωνα, με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές, η συνεργασία των ανθρώπων με τα βύθια, σκότια πνεύματα είναι αειθαλέστατη και πολύ καρποφόρα. 

Σε επίπεδο συγχρονίας η σατανιστική / μαγική πρακτική έχει τρεις επιμέρους λειτουργίες: το ξόρκι ή μαγική επωδή, την τελετή ή μαγική διαδικασία και την κατάσταση, ο οποίος όχι σπάνια υφίσταται διαδικασίες καθαρμού με, βλέπε Πυθία ( νηστεία, εισπνοή καπνού, παραισθησιογόνα, τραγούδι, χορός κλπ). 

Oι Κανόνες της Εκκλησίας είναι αυστηρότατοι: ξα της ΣΤ Οικουμενικής, κδ της εν Αγκύρα, λστ της εν Λαοδικεία (που προβλέπει καθαίρεση για κληρικούς που κατασκευάζουν μαγικά, δεισιδαίμονος προελεύσεως φυλακτά), πγ / ξε του Μ.Βασιλείου, γ του Νύσσης. 

Οι μάγοι / σατανιστές πιστεύουν ότι ορισμένα μέρη του σώματος έχουν, επίσης ορισμένοι αριθμοί, γράμματα, ήχοι και ημέρες. Άλλοτε η θέληση και η επιμονή τους επιδρούν. Η μεταβίβαση της μαγικής δυνάμεως πραγματοποιείται εξ επαφής, ή με χρήση αναλογίας (όπως λυώνει το κερί να λιώσει ...). 

Έχει ομοιοπαθητικό χαρακτήρα με την έννοια ότι ένα πράγμα παράγει ένα όμοιό του : πχ ένα καρφί στα μάτια μιας κούκλας καθιστά, ή τοποθετώντας το ομοίωμα ενός βρέφους στη ρίζα. 

Έχει και μεταδοτικό χαρακτήρα με την έννοια του νόμου της συνάφειας : κατέχω μια τρίχα απ 'το κεφάλι κάποιου, σημαίνει ότι επιδρώ αν θέλω σ' αυτόν από μακριά, διότι η τρίχα και το κεφάλι επειδή κάποτε, βρίσκονται έκτοτε σε μια συμπαθητική σχέση . Mια μαγική αντίληψη: μετά τη Θεία Κοινωνία να πάρω μια ... τρίχα πάνω από το ράσο του γέροντα για!

Για τους επιστήμονες θα πούμε πως η μαγεία, μια μορφή συσχετισμού συνειρμικών παραστάσεων, με συνεκτική λογική, αλλά εσφαλμένα θεμέλια. Αυτοί οι συνειρμοί εφαρμόζονται σε λάθος πραγματικότητες. Γι 'αυτό και η μαγεία χαρακτηρίζεται από το Friedrich Heiler ως παρεκτρεπόμενη φυσική. 

Υπάρχουν πολλά είδη μάγων, σύμφωνα με μια παλαιότερη κατηγοριοποίηση: 

1) ΜΑΝΤΕΙΣ: λέγονται αυτοί που με την παλάμη (παλαμοσκόποι) ή με λεκάνες ή και με θυσίες (πχ πετεινών) νομίζουν ότι προβλέπουν το μέλλον. ΚΑΦΕΜΑΝΤΕΙΣ, ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΕΙΣ επίσης. 

2) ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΙ: ονομάζονται οι γηραιότεροι, σεβασμιότεροι και σοφότεροι των μάντεων. 

3) ΝΕΦΟΔΙΩΚΤΕΣ: παρατηρούν το σχήμα των νεφών κατά τη δύση, διώκουν επίσης τα νέφη με τη βοήθεια δαιμόνων, αλλού (βλ ευχές αγ Κυπριανού)... 

4) ΓΗΤΕΥΤΕΣ: στα ξόρκια τους ανακατώνουν και ψαλμούς του Δαυίδ, ονόματα αγίων, της Παναγίας μας κλπ. 

5) ΓΟΗΤΕΣ: θρηνούν γοερά πάνω απ 'τα μνήματα επικαλούμενοι τους δαίμονες για να παραλύσουν, να τον τυφλώσουν, κουφάνουν ή αρρωστήσουν, ακόμη και ισοβίως. Υποτίθεται ότι «βγάζουν νεκρούς» από τον Άδη, βλέπουν φαντασιώσεις στους τάφους, τους ανοίγουν και καίνε τους «βρυκόλακες». 

6) ΦΥΛΑΚΤΗΡΙΟΙ: φτιάχνουν φυλαχτά, τα τυλίγουν με μεταξωτή κλωστή και γράφουν μέσα. 

7) ΛΕΥΚΟΙ ΜΑΓΟΙ: επικαλούνται δαίμονες τάχατες για καλό. 

8) ΕΠΑΟΙΔΟΙ: τραβούν τους δαίμονες με επωδές και καλέσματα, πιάνουν τα φίδια με τα χέρια τους χωρίς, δένουν τα αντρόγυνα. Κατά το Λευιτικό (κ, 27) πρέπει να λιθοβολούνται. 

9) ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΙ. 

10) ΦΑΡΜΑΚΟΙ: με μαγική τέχνη κατασκευάζουν φαρμακερά ποτά για να, να σκοτίσουν τον εγκέφαλό του ή να τον. 

11) ΟΙΩΝΟΣΚΟΠΟΙ: παρατηρούν το πέταγμα των πουλιών, πιστεύουν σε μοίρα, τύχη, συναπαντήματα, ποδαρικά, καλές / κακές μέρες (ειδικά τις Τρίτες), νεραϊδικά, καλλικαντζάρους, φαγούρες χεριών-μύτης, βουητά αυτιών, παίξιμο ματιού γιατί κάποιον θα δουν ή θ 'ακούσουν, σφάζουν πετεινούς σε θεμελιώσεις οίκων ή άλλων κτιρίων. 

12) ΟΝΕΙΡΟΜΑΝΤΕΙΣ. 

13) ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΕΣ Η ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΣ: χαρακτηριστική περίπτωση νεκρομάντη στο βίο του αγ. Ιωάννου του θεολόγου ήταν ο μάγος Κύνωψ, ο οποίος έκαμε σημεία και τέρατα φανταστικά, «έβγαζε» «ψυχές πεθαμένων» από τη θάλασσα, εξαφανιζόταν ο ίδιος κλπ. Πλανούσε ομαδικώς όλα εκείνα τα πλήθη, γιατί με τη θέλησή τους τον πίστεψαν, του έδωσαν την καρδιά τους, με αποτέλεσμα να τους πλανήσει και να εκλαμβάνουν. Ο αγ. Ιωάννης όμως, φωτισμένος καθώς ήταν από το Θεό, κατάλαβε την ομαδική πλάνη τους και στο τέλος, πραγματικά βεβαίως. 

Ο Χρήστος από το Γάζωρο Σερρών εδώ κοντά σας , είναι χαρακτηριστική περίπτωση πνευματιστή. 
Γνωστός σε όλη την Ελλάδα και στη Σιάτιστα βεβαίως . 

Κάποτε 8 παιδάκια ηλικίας 13-14 ετών, μαζεύτηκαν υπό την πίεση και προτροπή ενός εξ 'αυτών στο σπίτι του, τάχατες για να δουν τηλεόραση, να παίξουν, να μελετήσουν κλπ. Εκεί επιχείρησαν πνευματιστικό πείραμα. Θέλησαν να καλέσουν «το νεκρό πνεύμα του παπού» του εν ονόματι του διαβόλου, δηλαδή σατανολατρεία. 

Απ 'ότι απεδείχθη αργότερα, οι γονείς του παιδιού αυτού, συχνά συμμετείχαν σε πνευματιστικές συγκεντρώσεις, για τις οποίες μιλούσαν μπροστά στο παιδί. Κάθησαν γύρω-γύρω, πιάστηκαν απ τα χέρια, άναψαν κεριά και ένα παιδάκι, ο Νικολάκης, ξάπλωσε στη μέση του κύκλου. Κλείνουν τα μάτια, το παιδί που οργάνωσε ολ 'αυτά κι' έδινε τις οδηγίες ως μέντιουμ, ενδιάμεσο δηλαδή, κάνει την επίκληση. Ο Νικολάκης βρέθηκε στον αέρα. Άλλο παιδί Έν », ένιωσε ένα ψυχρό ρεύμα αέρα πάνω του κι. 

Μόλις είδε το Νικολάκη στον αέρα, φώναξε: Χριστέ μου! ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ! Βοήθεια! Τις κουβέντες δηλαδή που άκουγε κι αυτό στο. Με την κραυγή σπάνε πολλά πράγματα μέσα στο, καπνός, βρώμα και το παιδάκι το υπερυψωμένο πέφτει με. Το 1989 βρέθηκε στο πετραχήλι του πνευματικού, όπου και του διαβάστηκαν εξορκισμοί. Και μια λεπτομέρεια: όλα τα παιδάκια που συμμετείχαν στο πείραμα υπέστησαν, εκτός από εκείνο που κάλεσε σε βοήθεια το! 

Κι όλ 'αυτά στην πατρίδα μας πολύ πριν τον Χάρρυ! 

14) ΚΛΗΔΟΝΕΣ: εκ του καλώ. Γίνονται στα νησιά συνήθως κατά την εορτή του, ανάβουν πυρκαγιές και τις πηδούν. 

15) ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΙ ΟΙ επίσης, όταν επιτηδεύονται στην εξαπάτηση του κόσμου, γίνονται όργανα του διαβόλου, καλούνται και εντερομάντεις. 

16) ΗΠΑΤΟΣΚΟΠΟΙ: μαντεύουν ανατέμνοντας τα σπλάχνα των ζώων. Άλλοι πάλι μαντεύουν με κριθάρι, με κουκιά, χύνοντας κάρβουνα, φυσούν, φτύνουν, χασμουριώνται, ξεματιάζουν κλπ. 

17) ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΕΣ: πιστεύουν σε θρησκευτικές αντιλήψεις και συνήθειες, κατάλοιπα πρωτόγονων φόβων και συνηθειών λαϊκής πίστεως κλπ. Η δεισιδαιμονία βέβαια, συναντιέται σε όλο το μήκος και το πλάτος/ σατανικών συνηθειών. 

18) ΠΥΡΟΒΑΤΕΣ: περπατούν ξυπόλητοι πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, χωρίς να καίγονται, κατά την εορτή των αγίων Κων / νου και Ελένης, κρατώντας τις εικόνες τους και κραυγάζοντας άναρθρα, η πίστη τους είναι έντονη αλλά αρρωστημένη, οδηγούνται στην έκσταση και την αισθητηριακή απάθεια με τη βοήθεια της αυθυποβολής και της αυστηρής προετοιμασίας, πράγμα που συναντιέται και στους γιόγκι. Η Εκκλησία μας καταδικάζει τη συνήθεια αυτή ως. 

19) ΒΑΣΚΑΝΟΙ: εκπέμπουν έντονη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από τα μάτια τους, φθονούν ή θαυμάζουν άρρωστα, μέσω της οποίας αυτός παθαίνει κάποιο ατύχημα. Στην ουσία πρόκειται για δαιμόνιο φθόνου κυρίως, το οποίο βλάπτει πρόσωπα, ζώα, αντικείμενα. Συχνά, τα αποτελέσματα αυτά δεν τα επιδιώκει συνειδητά ο. Τα «μάτια» πάλι, σκόρδα, πέταλα, ρόδια και τα ξεματιάσματα με νερό, αλάτι, κάρβουνο, λάδι κλπ, τα απορρίπτει η Εκκλησία μας ως εμπνεύσεις πονηρών. Για τη βασκανία υπάρχει ειδική ευχή που διαβάζεται, στους οποίους συνιστάται και καθαρή εξομολόγηση. 

20) ΕΝΟΡΑΤΙΚΟΙ: «βλέπουν» ή «ακούνε» παραστάσεις ή ομιλίες που οι άλλοι δεν αντιλαμβάνονται. Αυτοί συνήθως συγκεντρώνουν γύρω τους άλλα επιρρεπή άτομα. Τους πλανούν οι δαίμονες και αυτοί νομίζουν ότι, αυθυποβαλλόμενοι λόγω της υποσυνείδητης επιθυμίας τους να ξεχωρίσουν, προκαλώντας την προσοχή ή τον θαυμασμό των άλλων (υστερική εκτροπή του ψυχισμού). Όχι σπάνια τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν και σε ορθοδόξους-υποτίθεται-πνευματική ζωή, λαϊκούς και κληρικούς. 

Οι μάγοι χρησιμοποιούν συχνά τα φαινόμενα της υποβολής. 
Η υποβολή είναι η εμφύτευση ιδεών ή παραστάσεων, στο μυαλό κάποιου άλλου με την επίμονη συγκέντρωση(νοερή υποβολή). Με την τηλεπάθεια, δυο άνθρωποι, χωρίς να το επιδιώξουν τεχνητά, επικοινωνούν μεταξύ τους ψυχικά εξ αποστάσεως χωρίς μεσολάβηση.